Zażalenie wierzyciela na przysądzenie własności

Odpowiedź prawnika: Zażalenie wierzyciela na przysądzenie własności

Zgodnie z art. 767 [4] § 2 kpc na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia skarga kasacyjna nie przysługuje.

Co prawda Sąd najwyższy w postanowieniu z dnia 4 stycznia 1973 r., III CRN 344/72, OSNCP 1973, nr 9, poz. 144 stwierdził, iż „prawomocne postanowienie sądu co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował za licytowaną nieruchomość najwyższą cenę, jest orzeczeniem kończącym zasadniczą część postępowania egzekucyjnego z nieruchomości i dlatego od takiego postanowienia dopuszczalna jest rewizja nadzwyczajna", jednakże dotyczyło to nieobowiązującego już obecnie stanu prawnego.

Skarga kasacyjna nie jest jednakże jedyną możliwością podważenia postępowania, w w/w postanowienie jest o tyle istotne, że uznano w nim prawomocne postanowienie o przybiciu za orzeczenie kończące postępowanie.

Takie samo twierdzenie przyjął SN również w postanowieniu z dnia 5 lipca 2006 r., IV CNP 25/2006, zgodnie z którym od prawomocnego postanowienia sądu drugiej instancji co do przybicia przysługuje skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem (oczywiście o ile są spełnione przesłanki do jej wniesienia).

W uzasadnieniu SN wskazał, iż na rzecz tego stanowiska przemawia także argument, że kwestia jest rozważana na tle art. 424[1] § 1 kpc, a więc w celu ustalenia, czy dopuszczalna jest skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu wydanego w postępowaniu egzekucyjnym. Od orzeczeń wydanych w tym postępowaniu nie przysługuje skarga kasacyjna (art. 767[4] § 2 kpc). Generalne wyłączenie dopuszczalności skargi przewidzianej w art. 424[1] § 1 kpc w odniesieniu do orzeczeń niekończących postępowania egzekucyjnego jako całości oznaczałoby praktycznie wyłączenie możliwości dochodzenia naprawienia szkody wywołanej wydaniem niezgodnego z prawem orzeczenia sądu w postępowaniu egzekucyjnym ze względu na brak przesłanki wymaganej przez art. 417[1] § 2 kc. Tworzyłoby to trudny do zaakceptowania, także w kontekście art. 77 ust. 1 Konstytucji, stan wyłączenia odpowiedzialności władzy publicznej za szkody wyrządzone w ramach cywilnego postępowania wykonawczego.

Co do wznowienia postępowania, to przedmiotowa skarga przysługuje co do zasady od wyroków, a od postanowień kończących postępowania tylko, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.