Złośliwe nękanie innej osoby
Pytanie:
"Pan X został wezwany do złożenia wyjaśnień na policji w charakterze podejrzanego dokonania wykroczenia opisanego w artykule 107 kodeksu wykroczeń. Czyn, którego się dopuścił polegał na wysłaniu do byłego wójta w dniu przegranych przez niego wyborów SMSa na jego służbowy telefon o treści \"habemus papam\". Ponownie wysłał SMSa w dniu zaprzysiężenia nowej Rady Gminy kiedy byłemu wójtowi udało się obsadzić stanowisko Przewodniczącego Rady Gminy swoim człowiekiem. Wiadomość była następująca \"I tak jesteś skończony\". Pan X uważa, że nie może być oskarżany o dokonanie wykroczenia na podstawie w/w paragrafu ponieważ w żadnym z wyżej opisanych przypadków nie kierował się złośliwością. Według Pana X treść SMSów stanowi jedynie stwierdzenie faktu dokonanego. Czy \"szanowany i poważany\" sąd oraz prokuratura mają podstawy do wszczęcia postępowania w wyżej opisanym \"przez pana X ocenianym jako komicznym\" przypadku? Jak udowodnić przed organami ścigania i organami sprawiedliwości brak złośliwości przy popełnianiu wyżej opisanych czynów?"
Odpowiedź prawnika: Złośliwe nękanie innej osoby
Zgodnie z powołanym w pytaniu art. 107 kodeksu wykroczeń kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany.
Niepokojenie polega na doprowadzeniu do powstania u osoby niepokojonej uczucia obawy, może polegać na naruszeniu spokoju i równowagi psychicznej, wywołaniu uczucia gniewu, złości, niesmaku lub oburzenia. Czyn ten może polegać np. na natarczywym, wielokrotnym dzwonieniu lub wysyłaniu wiadomości do drugiej osoby bez potrzeby (por. Szwarczyk Maciej, Michalska-Warias Aneta, Bojarski Tadeusz, Piórkowska-Flieger Joanna - Kodeks wykroczeń. Komentarz. Warszawa 2007 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie I) ss. 516).
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 22 czerwca 1995 r., sygn. akt III KRN 44/95 czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 kw polega na działaniu kierunkowym - „w celu dokuczenia innej osobie", a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenia penalizowane tym przepisem. Złośliwość można ustalić na podstawie określonych okoliczności np. w postaci powtarzalności zachowania nieporządnego w ocenie osoby niepokojonej. Ocena znamiona złośliwości może być ustalona po przeprowadzeniu postępowania dowodowego przez niezależny i niezawisły Sąd, gdyż on ma w tym zakresie określone uprawnienia pozwalające ustalić rzeczywisty stan faktyczny.
Zespół prawników
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?