Metody unikania podwójnego opodatkowania

Pytanie klienta:

""Generalnie miałam jechać do Walii, ale jeśli okazałoby się, że mniejsze podatki płaciłabym przy wyjeździe do Irlandii, starałabym się o pracę tam właśnie. Jak wygląda wyłączenie z progresją (zdaje się, że obowiązuje w Irlandii)? Czy jest bardziej korzystne od odliczenia proporcjonalnego (Wielka Brytania)? Chciałabym jechać z dwójką dzieci - czy to ma jakieś znaczenie?""

Odpowiedź prawnika:

W większości polskich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (np. z Irlandią) właściwą metodą jest metoda wyłączenia z progresją. W takiej sytuacji dochód uzyskany z pracy najemnej w obcym państwie jest wyłączony z opodatkowania w Polsce, z tym że w przypadku, gdy dana osoba uzyskuje również dochody w Polsce, to jest on brany pod uwagę przy ustalaniu właściwej stawki opodatkowania dla tego dochodu uzyskanego w Polsce (art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednakże część polskich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (np. z Wielką Brytanią) nakazuje stosować mniej korzystną dla podatnika metodę zaliczenia zwykłego (proporcjonalnego, metodę odliczenia podatku zapłaconego za granicą), zgodnie z którą dochody uzyskane z pracy najemnej w obcym państwie łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym (art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dla stosowania wskazanych wyżej metod unikania podwójnego opodatkowania nie ma znaczenia okoliczność, że przykładowo podatnik wyjedzie za granicę z dziećmi. Są o one stosowane, gdy np. dana osoba wyjeżdża do pracy za granicę, ale nie na stałe, lecz pozostając rezydentem Polski (tu jest jej miejsce stałego zamieszkania).

Piotr Geliński - Doradca podatkowy

Doradca podatkowy nr 10841; magister prawa (absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego).

Od 2002 r. zdobywał doświadczenie jako współpracownik znanych kancelarii prawnych i kancelarii doradztwa podatkowego. Od 2008 r. wykonuje zawód doradcy podatkowego obecnie w formie spółki doradztwa podatkowego;

Specjalizuje się w: udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych; analizie obciążeń podatkowych i ich optymalizacji, planowaniu podatkowym; ocenie umów pod względem wynikających z nich obowiązków podatkowych; doradztwie w sporach z organami podatkowymi, podczas kontroli podatkowej i skarbowej oraz w postępowaniach z zakresu zobowiązań podatkowych, w tym także w postępowaniach sądowoadministracyjnych.