Odpowiedź prawnika: Zasady wyliczania wynagrodzenia chorobowego
Zgodnie z kodeksem pracy za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Wynika z tego, iż przez w/w 33 dni pracownik otrzymuje 80% swojego wynagrodzenia. Oblicza się je według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Podobnie jak wynagrodzenie chorobowe, miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku. Zasiłek chorobowy wymierza się od tzw. podstawy wymiaru danego świadczenia, którą stanowi kwota (przychody) ustalane zgodnie z przyjętymi regułami. W odniesieniu do zasiłku chorobowego jest to przeciętne wynagrodzenie z ostatnich 6 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Dla celów ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego ważne jest ustalenie przychodu stanowiącego podstawę wymierzania składki na ubezpieczenie chorobowe. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe . Tę zaś stanowi w przypadku pracownika przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Tak więc za przychód pracownika uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalent za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodem są też zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego. Tak więc podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne wynagrodzenie (przychód) pracownika ustalone w sposób wyżej opisany i wypłacone za okres 6 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Wynagrodzeniem przyjmowanym do ustalenia podstawy jest przychód pracownika, od którego była wymierzana składka na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe. Do ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się więc przychód pracownika „nie ubruttowiony”, (a więc nie uwzględniający kwoty składek), ale brutto, czyli przed potrąceniem podatku od dochodów osób fizycznych. Proszę nadto pamiętać, iż po wyczerpaniu 33 dni choroby, gdy pracownik pobiera wynagrodzenie chorobowe, pracownik zaczyna pobierać zasiłek chorobowy z ZUS, a nie wynagrodzenie.
