Amortyzacja budynku, lokalu i budowli
W odniesieniu do budynków i budowli, w tym budynków mieszkalnych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych mogą być stosowane wyższe od zwykłych indywidualne stawki amortyzacyjne. Im wyższa stawka, tym wyższe odpisy amortyzacyjne zaliczane w koszty.
Stosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do budynków (lokali) oraz budowli normuje art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (updf). Maksymalna indywidualna stawka w odniesieniu do nich musi być tak skalkulowana, by okres amortyzacji nie był krótszy niż 10 lat. Oznacza to, że taka indywidualna roczna stawka nie może być wyższa niż 10 proc.
- kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m sześc., trwale z gruntem związane,
- domki kempingowe i budynki zastępcze, trwale z gruntem związane.
W odniesieniu do nich możliwe jest od 1 stycznia 2003 r. ustalanie okresu amortyzacji wynoszącego 3 lata
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?