Kto będzie mógł pracować jako farmaceuta w Polsce?

 

Ustawa z dnia 10 stycznia 2008 r. o zmianie ustawy o izbach aptekarskich wchodzi w życie 3 marca 2008 r.

Nowe definicje

Zmiany po pierwsze wprowadzają definicję państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obywatela państwa członkowskiego UE oraz cudzoziemca.

Pojęcie państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma oznaczać inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub Konfederację Szwajcarską.

Definicja obywateli państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma obejmować obywateli państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, cudzoziemców posiadających zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, o którym mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, oraz obywateli polskich, którzy uzyskali kwalifikacje w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 

Cudzoziemcem ma być zaś obywatel państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej. 

Wyjaśniono przy tym, iż ilekroć w ustawie jest mowa o „tytule magistra farmacji" należy przez to rozumieć również „tytuł magistra uzyskany na kierunku farmacja".

Na czym polega wykonywanie zawodu farmaceuty?

Nowelizacja wskazuje, na czym polega wykonywanie zawodu farmaceuty, określa kwalifikacje uprawniające do wykonywania tego zawodu. I tak, wedle nowych uregulowań wykonywanie zawodu farmaceuty ma na celu ochronę zdrowia publicznego i obejmuje udzielanie usług farmaceutycznych polegających w szczególności na: 

• sporządzaniu i wytwarzaniu produktów leczniczych; 

• ocenie jakości leków recepturowych, leków aptecznych i leków gotowych; 

• wydawaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych będących przedmiotem obrotu w aptekach, działach farmacji szpitalnej i hurtowniach farmaceutycznych; 

• sporządzaniu leków recepturowych i leków aptecznych w aptekach; 

• sprawowaniu nadzoru nad wytwarzaniem, obrotem, przechowywaniem, wykorzystaniem i utylizacją produktów leczniczych i wyrobów medycznych, w tym rezerwami państwowymi; 

• udzielaniu informacji i porad dotyczących działania i stosowania produktów leczniczych i wyrobów medycznych będących przedmiotem obrotu w aptekach i hurtowniach farmaceutycznych; 

• sprawowaniu opieki farmaceutycznej polegającej na dokumentowanym procesie, w którym farmaceuta, współpracując z pacjentem i lekarzem, a w razie potrzeby z przedstawicielami innych zawodów medycznych, czuwa nad prawidłowym przebiegiem farmakoterapii w celu uzyskania określonych jej efektów poprawiających jakość życia pacjenta; 

• kierowaniu apteką, punktem aptecznym, działem farmacji szpitalnej lub hurtownią farmaceutyczną; 

• współuczestniczeniu w sprawowaniu nadzoru nad gospodarką produktami leczniczymi, w szczególności w zakładach opieki zdrowotnej; 

• współudziale w badaniach klinicznych prowadzonych w szpitalu; 

• współudziale w badaniach nad lekiem i monitorowaniu niepożądanych działań produktów leczniczych i przekazywaniu tych informacji właściwym organom; 

• przygotowywaniu roztworów do hemodializy i dializy otrzewnowej. 

Wykonywanie zawodu farmaceuty obejmuje także prowadzenie: działalności dydaktycznej w uczelniach medycznych, badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie farmacji. 

Tytuł zawodowy „farmaceuta" podlega ochronie prawnej. 

Farmaceuta wykonujący zawód w aptece, punkcie aptecznym lub hurtowni farmaceutycznej jest aptekarzem. 

Kto posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty?

Nowelizacja określa kwalifikacje uprawniające do wykonywania tego zawodu. Stanowi mianowicie, iż kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty posiada osoba, która: 

1. ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujące co najmniej sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, i uzyskała tytuł magistra farmacji albo 

2. ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem 1 maja 2004 r. czteroletnie lub pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej i uzyskała tytuł magistra farmacji, albo 

3. posiada dyplom wydany przez państwo inne niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujących co najmniej sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z odrębnymi przepisami, za równoważny z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, albo 

4. posiada kwalifikacje uzyskane w państwie członkowskim Unii Europejskiej potwierdzające ukończenie kształcenia spełniającego wymagania określone w przepisach prawa Unii Europejskiej  oraz potwierdzone dokumentami, o których będzie mowa dalej, uznane w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważne z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej. 

Jakie dokumenty wydane w państwach członkowskich Unii Europejskiej potwierdzają posiadanie kwalifikacji do wykonywania w Polsce zawodu farmaceuty?

Minister Zdrowia ma ogłosić do 3 lipca 2008 r.

, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski" wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów wydanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej. W przypadku farmaceuty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty nie odpowiadają dokumentom wymienionym w ww. obwieszczeniu Ministra Zdrowia, kwalifikacje będą uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzającego, że kwalifikacje zostały uzyskane po odbyciu kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej. 

Poza tym, wedle znowelizowanych przepisów, za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty uważa się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem: 

• 1 października 1987 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice Federalnej Niemiec, Republice Greckiej, Królestwie Hiszpanii, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Republice Portugalii lub Królestwie Niderlandów, 

• 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej, 

• 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod warunkiem, że dokument potwierdzający kwalifikacje farmaceuty uprawnia do wykonywania zawodu farmaceuty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument potwierdzający tego rodzaju kwalifikacje, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki Federalnej Niemiec, 

• 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii, 

• 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej, 

• 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej, 

• 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji w przypadku Republiki Czeskiej lub Republiki Słowackiej, 

• 1 listopada 1993 r. w Republice Włoskiej, 

• 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Królestwie Norwegii lub Republice Islandii, 

• 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, 

• 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, 

• 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej, 

• 1 stycznia 2007 r. w Republice Bułgarii lub Rumunii 

- oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu dołączone zostało zaświadczenie wydane przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzające, że osoba posługująca się tymi dokumentami wykonywała w tym państwie zawód farmaceuty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat w okresie pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia. 

W przypadku zaś farmaceuty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej: 

1. który nie spełnia warunku dotyczącego wykonywania zawodu farmaceuty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat w okresie pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, o którym mowa wyżej, lub 

2. posiadającego dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, uzyskany w państwach innych niż państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz zaświadczenie, że posiada trzyletnie doświadczenie zawodowe w zawodzie farmaceuty uzyskane na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które uznało to potwierdzenie kwalifikacji zawodowych farmaceuty zgodnie z wewnętrznymi przepisami tego państwa oraz potwierdziło uzyskane doświadczenie zawodowe 

- stosuje się przepisy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych uzyskanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 

Uznanie kwalifikacji zawodowych farmaceuty uzyskanych w państwach innych niż państwo członkowskie Unii Europejskiej następuje, jeżeli zostały spełnione minimalne wymagania w zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej, a Rzeczpospolita Polska jest pierwszym państwem Unii Europejskiej potwierdzającym te kwalifikacje, na podstawie odrębnych przepisów. 

Jak ma przebiegać praktyka zawodowa w aptece?

Nowelizacja dookreśla szczegóły dotyczące praktyki w aptece m.in. przez przekazanie upoważnienia dla Ministra Zdrowia odnośnie do określenia sposobu jej odbywania i zaliczania.

Praktyka zawodowa ma więc być odbywana w aptece, która uzyskała pozytywne opinie: 

• wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, 

• okręgowej rady aptekarskiej właściwej ze względu na siedzibę apteki 

- wydane na wniosek dziekana wydziału uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, na której prowadzone są studia na kierunku farmacja. 

Opinia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego ma uwzględniać spełnianie podstawowych warunków do prowadzenia apteki pod kątem prowadzonego procesu dydaktycznego. Opinia okręgowej rady aptekarskiej dotyczyć ma natomiast oceny osób nadzorujących odbywanie praktyki zawodowej w aptece pod kątem prowadzonego procesu dydaktycznego. 

Praktyka zawodowa będzie odbywana na podstawie skierowania przez dziekana, w ramach ustalonego przez niego harmonogramu i czasu jej odbywania w wymiarze maksymalnym 40 godzin tygodniowo, zgodnie z programem praktyki zawodowej. 

Osoba odbywająca praktykę zawodową ma wykonywać czynności fachowe wynikające z programu praktyki zawodowej pod bezpośrednim nadzorem opiekuna. Opiekunem może być kierownik apteki lub wyznaczony przez niego farmaceuta. Opiekun musi posiadać co najmniej 5-letni staż pracy w aptece lub specjalizację z farmacji aptecznej lub szpitalnej. 

Osoba odbywająca praktykę zawodową winna prowadzić dziennik praktyki zawodowej. 

Minister Zdrowia ma zaś określić, w drodze rozporządzenia, ramowy program praktyki zawodowej w aptece oraz sposób jej odbywania, dokumentowania i zaliczania, w tym wzór dziennika praktyki zawodowej.

Kto uzyska prawo wykonywania zawodu farmaceuty?

Kolejne zmiany uszczegóławiają procedurę uznawania kwalifikacji farmaceutów i przyznawania prawa wykonywania zawodu farmaceuty oraz zasady współpracy administracyjnej między organami właściwymi państw członkowskich UE w kwestii uznawania kwalifikacji zawodowych. Zawód farmaceuty może wykonywać osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu farmaceuty, która złożyła ślubowanie i jest wpisana do rejestru farmaceutów prowadzonego przez właściwą okręgową izbę aptekarską.  

Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta: 

1. posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty określone wyżej; 

2. posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim; 

3. posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 

4. wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu; 

5. posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty - w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca; W przypadku cudzoziemca warunek ten uważa się za spełniony, gdy znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską; Opłatę za egzamin ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Izby Aptekarskiej. Minister Zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu farmaceuty przez cudzoziemców, sposób przeprowadzania i potwierdzania pozytywnego złożenia egzaminu ze znajomości języka polskiego oraz wysokość opłaty;

6. korzysta z pełni praw publicznych. 

Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do cudzoziemca posiadającego dyplom wydany przez państwo inne niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujących co najmniej sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z odrębnymi przepisami, za równoważny z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej - przyznaje się pod warunkiem, że dany dyplom został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli taki cudzoziemiec spełniający warunki do uzyskania prawa wykonywania zawodu farmaceuty, nie wykonywał zawodu farmaceuty przez okres dłuższy niż 5 lat w okresie ostatnich 6 lat, ma obowiązek odbyć przeszkolenie uzupełniające.

Jakie dokumenty trzeba przedstawić?

W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu farmaceuty obywatel polski winien przedstawić: 

1. dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty; 

2. orzeczenie lekarskie potwierdzające posiadanie stanu zdrowia pozwalającego na wykonywanie zawodu farmaceuty; 

3. oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych; 

4. informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności za przestępstwo umyślne przeciwko życiu lub zdrowiu; 

5. oświadczenie o korzystaniu z pełni praw publicznych. 

W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu farmaceuty obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej powinien natomiast przedstawić: 

1. wniosek o uznanie kwalifikacji i uzyskanie prawa wykonywania zawodu farmaceuty obejmujący: imiona i nazwisko farmaceuty, nazwisko rodowe, obywatelstwo, adres do korespondencji, datę i miejsce urodzenia, posiadane przez niego kwalifikacje oraz informacje odnoszące się do wykonywania zawodu farmaceuty; Minister Zdrowia ma określić, w drodze rozporządzenia, wzór takiego wniosku; 

2. dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty; 

3. oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych; 

4. oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty; 

5. oświadczenie o korzystaniu z pełni praw publicznych; 

6. orzeczenie lekarskie potwierdzające posiadanie stanu zdrowia pozwalającego na wykonywanie zawodu farmaceuty. 

Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej zawód farmaceuty będzie wpisywany do rejestru farmaceutów oraz na listę członków wskazanej przez siebie okręgowej izby aptekarskiej, na podstawie przekazanej przez Naczelną Radę Aptekarską uchwały o przyznaniu prawa wykonywania zawodu farmaceuty oraz ww. dokumentów, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wszystkich niezbędnych dokumentów.

W stosunku do osoby będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej za wystarczające w zakresie spełniania wymagań stanu zdrowia pozwalającego na wykonywanie zawodu farmaceuty uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia, wymagane do wykonywania zawodu farmaceuty w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego farmaceuta jest obywatelem lub z którego przybywa; jeżeli w tym państwie dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie, odpowiadające dokumentom wydawanym w Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto W stosunku do obywatela państwa członkowskiego UE za wystarczające w zakresie spełniania tych wymagań wykazywania nienagannej postawy etycznej i swym dotychczasowym zachowaniem dawania rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, się dokumenty wydane przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego farmaceuta jest obywatelem lub z którego przybywa, potwierdzające, że obowiązujące w tym państwie wymagania dotyczące postawy etycznej do wykonywania zawodu farmaceuty zostały spełnione, a w szczególności, że nie zostało zawieszone lub odebrane prawo wykonywania zawodu farmaceuty oraz, że osoba ta nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu; jeżeli zaś w tym państwie nie wydaje się dokumentu potwierdzającego spełnienie tych wymagań, za wystarczające uznaje się złożenie oświadczenia przed Prezesem Naczelnej Rady Aptekarskiej. Dokumenty powyższe są ważne 3 miesiące od dnia ich wystawienia.

Co jeśli dokumenty z innych krajów UE budzą wątpliwości?

W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, wydanych przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub dokumentów potrzebnych do przyznania prawa wykonywania zawodu farmaceuty w Polsce bądź w przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących spełnienia wymagań w zakresie kształcenia określonych w przepisach Unii Europejskiej, Naczelna Rada Aptekarska będzie składać wniosek do właściwych organów państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o potwierdzenie ich autentyczności lub potwierdzenie spełnienia wymagań w zakresie kształcenia. 

Jak należy złożyć ślubowanie?

Farmaceuta, w stosunku do którego podjęta została uchwała przez Naczelną Radę Aptekarską albo okręgową radę aptekarską o przyznaniu prawa wykonywania zawodu farmaceuty, ma składać ślubowanie. O terminie ślubowania okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Naczelna Rada Aptekarska, poinformuje farmaceutę. Ślubowanie powinno odbyć się bez zbędnej zwłoki. 

Ślubowanie składane przez farmaceutę w brzmieniu: „Ślubuję uroczyście w swej pracy farmaceuty sumiennie, gorliwie i z należytą starannością wykonywać swoje obowiązki, mając zawsze na uwadze dobro pacjenta, wymogi etyki zawodowej i obowiązujące prawo, a także zachować tajemnicę zawodową, zaś w postępowaniu swoim kierować się zasadami godności, uczciwości i słuszności" odbierze prezes właściwej okręgowej rady aptekarskiej albo Prezes Naczelnej Rady Aptekarskiej. Jeżeli zaś określona wyżej formuła ślubowania nie może być wykorzystana przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Prezes Naczelnej Rady Aptekarskiej umożliwi skorzystanie z odpowiedniej, równoważnej formuły. 

Jaki dokument ma potwierdzać prawo wykonywania zawodu farmaceuty?

Okręgowa rada aptekarska, a w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Naczelna Rada Aptekarska, niezwłocznie po złożeniu ślubowania wyda farmaceucie dokument „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty". Minister Zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty". Dokument ten będzie zawierał niezbędne dane osobowe dotyczące farmaceuty, w szczególności: imię (imiona), nazwisko, datę i miejsce urodzenia, posiadane przez niego kwalifikacje, numer prawa wykonywania zawodu oraz informacje odnoszące się do wykonywania zawodu i wpisu do rejestru farmaceutów. 

Farmaceuta jest obowiązany informować właściwą okręgową radę aptekarską o zmianie danych osobowych dotyczących farmaceuty, w szczególności: imienia (imion), nazwiska, posiadanych przez niego kwalifikacji, numeru prawa wykonywania zawodu, adresu do korespondencji, obywatelstwa oraz informacji odnoszących się do wykonywania zawodu farmaceuty i wpisu do rejestru farmaceutów, w terminie 30 dni od dnia zmiany danych osobowych. 

Kiedy nastąpi przyznanie prawa wykonywania zawodu farmaceuty?

Przyznanie prawa wykonywania zawodu farmaceuty albo odmowa przyznania tego prawa ma być dokonywana w formie uchwały przez Naczelną Radę Aptekarską albo okręgową radę aptekarską niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy, licząc od dnia złożenia wszystkich wymaganych dokumentów. 

Naczelna Rada Aptekarska, nie później niż w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji i uzyskanie prawa wykonywania zawodu farmaceuty przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzi otrzymanie wniosku oraz informuje wnioskodawcę o ewentualnych brakach, wzywając go do ich uzupełnienia. 

Jakie jeszcze zasady współpracy administracyjnej między organami właściwymi państw członkowskich UE przewidziano?

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami, jeżeli Naczelna Rada Aptekarska albo okręgowa rada aptekarska posiadają informacje dotyczące postępowań dyscyplinarnych lub nałożonych sankcji karnych lub innych okoliczności, które mogą wpływać na wykonywanie zawodu farmaceuty, poinformują o tym zdarzeniu właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego farmaceuta jest obywatelem lub z którego przybywa. Naczelna Rada Aptekarska albo okręgowe rady aptekarskie mają obowiązek: 

• dokonania weryfikacji ww. informacji, o które wnoszą właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 

• informowania o wynikach tej weryfikacji, właściwych organów państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 

Naczelna Rada Aptekarska oraz okręgowe rady aptekarskie muszą zapewnić poufność wymienianych informacji oraz stosować przepisy dotyczące ochrony danych osobowych. 

Jakie dokumenty będzie można dostać od Naczelnej Rady Aptekarskiej?

Naczelna Rada Aptekarska na wniosek osoby posiadającej kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty wyda: 

• zaświadczenie potwierdzające, że farmaceuta posiada kwalifikacje zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz, że posiadany dyplom ukończenia studiów wyższych odpowiada dokumentom potwierdzającym posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej; 

• zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej; 

• inne zaświadczenia wymagane przez właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej.

Jakim tytułem będzie się mogła posługiwać osoba, która posiada prawo wykonywania zawodu farmaceuty?

Osoba, która posiada prawo wykonywania zawodu farmaceuty, będzie miała prawo posługiwać się tytułem „farmaceuta". 

Farmaceuta będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej będzie miał prawo posługiwać się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie, uzyskanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub jego skrótem w języku tego państwa. Jeżeli ten tytuł określający wykształcenie lub jego skrót może być mylony z tytułem używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dla którego uzyskania wymagane jest dodatkowe szkolenie lub wykształcenie, którego farmaceuta nie posiada, będzie on mógł posługiwać się tytułem używanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa albo w którym uzyskał tytuł, w języku tego państwa, w formie określonej przez Naczelną Radę Aptekarską.

Naczelna Rada Aptekarska może wymagać, aby tytuł określający wykształcenie był opatrzony informacją dotyczącą nazwy i siedziby instytucji albo komisji egzaminacyjnej, która ten tytuł przyznała. 

Jakie będzie można tymczasowo i okazjonalnie wykonywać w Polsce czynności zawodowe farmaceuty?

Kolejne zmiany wprowadzają zasady tymczasowego i okazjonalnego wykonywania czynności zawodowych farmaceuty. Jest to zespół regulacji stanowiący zupełną nowość na tle przepisów z zakresu uznawania kwalifikacji zawodowych w ramach systemu ogólnego. Ich głównym celem jest zniesienie wszelkich zbędnych barier i postępowań administracyjnych oraz ograniczenie do minimum formalności, prowadzących do uzyskania możliwości wykonywania zawodu regulowanego bądź działalności regulowanej na zasadzie tymczasowego i okazjonalnego świadczenia usług farmaceutycznych. Zgodnie z głównym założeniem, jeżeli wnioskodawca chce tymczasowo wykonywać swój zawód lub działalność regulowaną w innym państwie członkowskim, nie zmieniając przy tym swojej siedziby, niecelowe jest stosowanie w stosunku do niego tych samych procedur sprawdzających (z reguły zajmujących niewspółmiernie dużo czasu w stosunku do okresu, przez jaki wnioskodawca zamierza świadczyć usługi), które są stosowane wobec osób przyjeżdżających do państwa członkowskiego z zamiarem trwałego osiedlenia się. 

Farmaceuta będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przenoszący się po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu tymczasowego i okazjonalnego wykonywania czynności zawodowych farmaceuty będzie obowiązany poinformować o tym właściwą ze względu na miejsce zamierzonego wykonywania czynności okręgową radę aptekarską w pisemnym oświadczeniu. Oświadczenie to ma obejmować informacje o rodzaju czynności zawodowych, jakie farmaceuta zamierza wykonywać, oraz o miejscu i przybliżonym terminie ich rozpoczęcia. 

Przy uznaniu wykonywania czynności zawodowych farmaceuty za tymczasowe i okazjonalne bierze się pod uwagę ich długość trwania, częstotliwość, regularność i ciągłość. Okręgowa rada aptekarska każdorazowo może ocenić czasowy i okazjonalny charakter wykonywania czynności zawodowych farmaceuty, uwzględniając te okoliczności. 

W każdym kolejnym roku kalendarzowym farmaceuta wykonujący tymczasowo i okazjonalnie czynności zawodowe farmaceuty na terytorium Polski, będzie musiał składać oświadczenie zawierające ww. informacje. 

Więcej na ten temat przeczytasz w poradzie: Zasady tymczasowego i okazjonalnego wykonywania w Polsce czynności zawodowych farmaceuty

Co jeszcze przewiduje nowelizacja?

Zmiany dotyczą również zaskarżania uchwał okręgowych rad aptekarskich i uchwał Naczelnej Rady Aptekarskiej.

Nowelizacja stanowi, iż wydane na podstawie dotychczasowych przepisów dokumenty potwierdzające prawo wykonywania zawodu farmaceuty zachowują ważność. Do spraw dotyczących przyznania prawa wykonywania zawodu farmaceuty wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie (tj. przed 3 marca 2008 r.) stosuje się przepisy dotychczasowe. 

Osoby, które spełniają nowe wymagania posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, oraz w dniu 3 marca 2008 r. wykonują zawód farmaceuty, nie posiadając dokumentu „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty", mogą posługiwać się tytułem „farmaceuta" i wykonywać ten zawód bez konieczności posiadania wpisu do rejestru farmaceutów, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2009 r.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 10 stycznia 2008 r. o zmianie ustawy o izbach aptekarskich (Dz. U. 2008 r., Nr 27, poz. 473);

• Ustawa z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. 2003 r. Nr 9, poz. 108, ze zm.);

• Ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. 2006 r., Nr 144, poz. 1043 oraz z 2007 r. Nr 120, poz. 818);

• Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. 2006 r., Nr 234, poz. 1694 oraz 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170),