Ograniczenia swobody samozatrudnienia w Unii dopuszczalne tylko w imię interesu publicznego

W słynnej sprawie Thieffry ETS odniósł się do zapewnienia swobody zakładania przedsiębiorstw przez obywateli jednego państwa członkowskiego UE w innym państwie należącym do Wspólnoty, a zwłaszcza zakładania działalności przez przedstawicieli tzw. wolnych zawodów (np. radców prawnych, lekarzy).

W wyroku czytamy:

1. Zapewnienie swobody zakładania przedsiębiorstw, z poszanowaniem zasad zawodowych uzasadnionych ogólnym dobrem, jest jednym z celów Traktatu.
2. Tak dalece jak praw wspólnotowe nie wprowadza szczegółowych przepisów, cele Traktatu mogą być realizowane poprzez środki wprowadzane przez Państwa Członkowskie, respektujące zasadę lojalności wyrażoną w art. 7 (obecnie art. 10) Traktatu. Powyższe implikuje, że brak legislacji wspólnotowej w danym zakresie nie może mieć skutku w postaci niemożności skorzystania przez podmiot podlegający przepisom prawa wspólnotowego z tejże swobody.
3. Ponieważ skuteczne skorzystanie ze swobody zakładania przedsiębiorstw może w praktyce być zależne od rzeczywistego funkcjonowania przepisów prawa krajowego lub praktyki administracyjnej, na właściwych organach publicznych, w tym uznanych prawem organach samorządu zawodowego, spoczywa obowiązek zapewnienia, aby te przepisy lub praktyka były stosowane zgodnie z celami Traktatu w zakresie swobody zakładania przedsiębiorstw.  

W przypadku więc, gdyby specyficzny rodzaj działalności nie był poddany żadnej regulacji w państwie goszczącym i w związku z tym obywatel tego państwa członkowskiego UE nie musiał posiadać specjalnych kwalifikacji dla jej prowadzenia, w takim razie obywatel innego państwa członkowskiego ma prawo osiedlić się na terytorium tego państwa i prowadzić w nim przedmiotową działalność.

A.J.
Zespół e-prawnik.pl