Skarżący wniósÅ‚ o wznowienie postÄ™powania przed Wojewódzkim SÄ…dem Administracyjnym. Ponieważ jednak w postÄ™powaniu, które miaÅ‚o być wznowione, orzekaÅ‚ Naczelny SÄ…d Administracyjny, temu też sÄ…dowi przekazana zostaÅ‚a skarga (art. 275 p.p.s.a.). W miÄ™dzyczasie skarżącemu przyznany zostaÅ‚ peÅ‚nomocnik z urzÄ™du, który jednak w żaden sposób nie poparÅ‚ skargi. NSA skargÄ™ odrzuciÅ‚, stwierdziÅ‚ bowiem, że
WstÄ…pienie do postÄ™powania sÄ…dowoadministracyjnego profesjonalnego peÅ‚nomocnika, przyznanego z urzÄ™du w ramach prawa pomocy na mocy art. 245 § 1 i 2 w zwiÄ…zku z art. 246 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postÄ™powaniu przed sÄ…dami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), nie jest równoznaczne z konwalidowaniem wczeÅ›niejszych czynnoÅ›ci procesowych strony, do których prawo wymaga dziaÅ‚ania profesjonalnego peÅ‚nomocnika, a które strona pozostajÄ…ca wczeÅ›niej bez reprezentacji dziaÅ‚aÅ‚a samodzielnie.
W myÅ›l art. 276 p.p.s.a. do postÄ™powania ze skargi o wznowienie postÄ™powania stosuje siÄ™ odpowiednio przepisy o postÄ™powaniu przed sÄ…dem pierwszej instancji. Jednakże, gdy do wznowienia postÄ™powania wÅ‚aÅ›ciwy jest Naczelny SÄ…d Administracyjny, stosuje siÄ™ odpowiednio art. 175, który ustanawia tzw. przymus adwokacko-radcowski. Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący skargÄ™ sporzÄ…dziÅ‚ samodzielnie. PeÅ‚nomocnik ani nie wniósÅ‚ o przywrócenie terminu do wniesienia poprawnie sporzÄ…dzonej skargi o wznowienie postÄ™powania sÄ…dowego, jednoczeÅ›nie wnoszÄ…c takowÄ… skargÄ™, ani na rozprawie przez WSA nie podaÅ‚ do protokoÅ‚u, że popiera skargÄ™ swojego klienta. NSA podkreÅ›liÅ‚, że ustanowienie dla strony profesjonalnego peÅ‚nomocnika z urzÄ™du nie oznacza, że wszystkie wczeÅ›niejsze czynnoÅ›ci procesowe strony, do których prawo wymaga dziaÅ‚ania profesjonalnego peÅ‚nomocnika, uznaje siÄ™ za dokonane przez tego peÅ‚nomocnika. Od momentu wejÅ›cia peÅ‚nomocnika w postÄ™powanie konieczne jest powtórzenie tychże czynnoÅ›ci, tak aby odpowiadaÅ‚y wymogom prawa.
Postanowienie NSA z dnia 16 czerwca 2011 roku, sygn. akt II FSK 1166/11