Projekt ustawy o nadzorze nad systemem ubezpieczenia zdrowotnego

19.8.2008

Jak konsultować projekt ustawy o nadzorze nad systemem ubezpieczenia zdrowotnego?

Do kosultacji społecznych został przekazany projekt ustawy o nadzorze nad systemem ubezpieczenia zdrowotnego, autorstwa Ministerstwa Zdrowia. Termin zgłaszania uwag upływa 31 sierpnia 2008 roku. Uwagi można przesyłać na adres: j.chojnacki@mz.gov.pl i r.bulanowski@mz.gov.pl

Czego dotyczy projekt?

Projekt ten przewiduje podwyższenie od 2010 roku składki na ubezpieczenie zdrowotne z 9% do 10% podstawy wymiaru. Ma to przynieść zwiększenie przychodów instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Proponuje się też podział Narodowego Funduszu Zdrowia na kilka mniejszych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, a także wejście na rynek ubezpieczeń zdrowotnych niepublicznych ubezpieczycieli. Projekt wprowadza ponadto Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, którego zadaniem ma być nadzór i kontrola instytucji ubezpieczeniowych.

Jak ma przebiegać proces decentralizacji i demonopolizacji systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego?

Przepisy dotyczące decentralizacji i demonopolizacji systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego planuje się wprowadzać w kilku etapach, które są rozłożone w czasie. Pozwoli to - zdaniem autorów projektu - na wprowadzenie tych zmian systemowych w sposób płynny i zaplanowany, minimalizując potencjalne negatywne skutki procesu przekształceń.

Pierwszy etap, w którym zaczynając od 2010 r. dojdzie do formalnego podziału NFZ na kilka publicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, będzie wstępem do realizacji rozwiązań docelowych. Na tym etapie do poszczególnych publicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego weszłyby w całości odpowiednie oddziały wojewódzkie NFZ. Rozwiązania dotyczące pierwszego etapu mają na celu maksymalnie płynne przejście od systemu płatnika-monopolisty do systemu kilku płatników. Przede wszystkim dotyczy to ubezpieczonych, kontraktowania świadczeń, struktur organizacyjnych, personelu oraz procedur w oddziałach wojewódzkich NFZ. Na przykład:

publiczne instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego wstąpiłyby we wszystkie prawa i obowiązki, w tym w zakresie umów ze świadczeniodawcami, odpowiednich oddziałów wojewódzkich NFZ,
ubezpieczeni zarejestrowani w odpowiednich OW NFZ staliby się z mocy ustawy ubezpieczonymi odpowiednich publicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego,
finansowanie publicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego odbywałoby się na zasadach obowiązujących odpowiednie oddziały wojewódzkie NFZ,
oddziały wojewódzkie w początkowym okresie staną się oddziałami regionalnymi nowych instytucji.

Odnośnie liczby nowych instytucji, biorąc pod uwagę doświadczenie wynikające z funkcjonowania zaczynając od roku 1999 do roku 2003 kas chorych, przyjęto rozwiązanie, w którym każda z nowoutworzonych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego skupiać będzie co najmniej 10% ogółu osób ubezpieczonych w Polsce. Ponadto przewiduje się możliwość łączenia się nowych instytucji. Powinno to pozwolić na powstanie podmiotów stabilnych finansowo, zapewniających zabezpieczenie świadczeń dla ubezpieczonych.

Jednocześnie przepisy ustawy dotyczące łączenia publicznych instytucji ubezpieczeniowych wprowadzają zabezpieczenie przed ponownym powstaniem monopolu w zakresie instytucji płatnika w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

W okresie przejściowym wskazano siedziby nowych instytucji w miastach będących stolicami województw, z których pochodzi większość ubezpieczonych danej instytucji. Docelowo przepisy ustawy umożliwiają zmianę siedziby, jeżeli statut nowej instytucji, przyjęty przez jej radę, postanowi inaczej.

Bez zmian wprowadzanych w pierwszym etapie, który potrwa rok, nie byłoby możliwe płynne przejście do systemu docelowego - uzasadniają autorzy projektu.

W drugim etapie, który rozpocznie się od roku 2011, planuje się wprowadzenie możliwości kontraktowania przez instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego świadczeń opieki zdrowotnej na terenie całego kraju oraz możliwość modyfikacji oferty produktowej świadczeń opieki zdrowotnej w ramach przepisów powszechnie obowiązujących. Ponadto, na tym etapie nastąpi zmiana systemu finansowania poszczególnych instytucji - bezpośrednio z przychodów ze składek ubezpieczonych w tych instytucjach oraz wdrożony zostanie mechanizm wyrównania finansowego.

Zakładanym przez autorów projektu efektem drugiego etapu będzie realna, odczuwalna zarówno przez pacjentów, jak i personel medyczny poprawa funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Zmiany te będą wynikiem następujących uwarunkowań:

wielość publicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego daje im sposobność wprowadzenia korzystnych zmian (w zakresie nie objętym regulacjami prawa powszechnie obowiązującego bądź innymi obowiązującymi te instytucje regulacjami), pozwala na optymalizację organizacji tych instytucji (planowanie, realizacja, monitorowanie, kontrola), jak również wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań;
możliwość wyboru publicznej instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz kontraktowania przez nie na terenie całego kraju, wprowadza konkurencyjność między poszczególnymi instytucjami, ale także motywuje świadczeniodawców do podejmowania działań na rzecz poprawy jakości świadczonych usług. Możliwość wyboru instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego zachęca do przedstawiania przez nie jak najlepszej oferty, gdyż liczba ubezpieczonych będzie miała wpływ na wysokość środków finansowych, jakimi będą dysponowały.

Z kolei świadczeniodawcy będą mogli ubiegać się o zawarcie umowy z więcej niż jedną instytucją, bądź też podpisać umowę z instytucją najlepiej funkcjonującą (która w największym stopniu zoptymalizuje proces zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych), co przełoży się na atrakcyjność finansową zawieranych umów.

W przypadku działania NFZ (płatnika-monopolisty w ramach systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego), nie mogą zaistnieć w odniesieniu do świadczeniodawców mechanizmy umożliwiające ubieganie się o podpisanie najkorzystniejszej umowy bądź też kilku umów, motywujące do poszerzania i udoskonalania oferty. Demonopolizacja systemu pozwoli na ich uruchomienie, oczywiście w zakresie gwarantującym zapewnienie bezpieczeństwa dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych.

Planuje się, że trzeci etap, który zacznie się od roku 2012, wprowadzi do systemu możliwość udziału w powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym płatników niepublicznych.

Obecny projekt tylko ogólnie wskazuje zakres instytucjonalny w zakresie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, określając jednolite wymogi dotyczące zarówno instytucji publicznych jak i niepublicznych w zakresie np. wymagań dotyczących zgłoszenia do ubezpieczenia, naliczania składki, wyrównania finansowego oraz zakresu oferowanych świadczeń, zgodnych z koszykiem świadczeń gwarantowanych. Planuje się, iż szczegółowe rozwiązania w zakresie funkcjonowania niepublicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego zostaną określone w przepisach odrębnych. Zakłada się, że trzeci etap wprowadzi docelowe ramy instytucjonalne w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, które pogłębią konkurencyjność, wzmocnią mechanizmy rynkowe i motywację podmiotów biorących udział w realizacji procesu zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych.

Propozycja przepisów umożliwiających odchodzenie od limitowania przez instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego świadczeń opieki zdrowotnej w niektórych zakresach ma na celu poprawienie dostępności ubezpieczonych do niektórych świadczeń opieki zdrowotnej, dając ubezpieczonym realny wybór świadczeniodawcy („pieniądze idą za pacjentem"). Planuje się, że płatnicy wprowadzą to rozwiązanie tam, gdzie jest to po pierwsze szczególnie uzasadnione ze względów medycznych, a po drugie umożliwia skonstruowanie systemu rozliczeń w sposób eliminujący w maksymalny sposób możliwość nadużyć. Rozwiązania te powinny się mieścić - zdaniem autorów projektu - w ramach bezpieczeństwa finansowego publicznych instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego jak również bezpieczeństwa finansowego całości systemu.

Na czym ma polegać zwiększenie uprawnień samorządów terytorialnych w zakresie systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego?

Zwiększenie uprawnień samorządów terytorialnych w zakresie systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego polega przede wszystkim na przekazaniu samorządom wojewódzkim oraz powiatowym, które już obecnie mają swoich przedstawicieli w radach oddziałów wojewódzkich NFZ, większych uprawnień w zakresie kształtowania składu rady nadzorczej instytucji powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, ale również pośrednio (poprzez radę i zarząd tej instytucji) - w zakresie priorytetów w finansowaniu przez tę instytucję świadczeń opieki zdrowotnej.

Podstawa:

Projekt ustawy o państwowym nadzorze nad systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego

A.J.
Zespół e-prawnik.pl

Jak konsultować projekt ustawy o nadzorze nad systemem ubezpieczenia zdrowotnego?

Czego dotyczy projekt?

Jak ma przebiegać proces decentralizacji i demonopolizacji systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego?

Na czym ma polegać zwiększenie uprawnień samorządów terytorialnych w zakresie systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego?

Komentarze