W zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze zwrotem części zaliczki.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze zwrotem części zaliczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka wpłaciła w sierpniu w 2011 r. na rzecz Spółki ?X? zaliczkę w związku z zawarciem umowy przyłączeniowej dotyczącej konkretnej lokalizacji. Otrzymanie zaliczki zostało potwierdzone fakturą, a podatek naliczony został uwzględniony przez Spółkę w rozliczeniu w deklaracji VAT-7 we wrześniu 2011 r. Obecnie negocjowane jest porozumienie, na podstawie którego Spółka ma otrzymać zwrot części wpłaconej zaliczki. Spółka ?X? stoi na stanowisku, że z uwagi na przedawnienie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług nie wystawi faktury korygującej tylko zwróci część zaliczki w wysokości odpowiadającej kwocie netto wykazanej na fakturze dokumentującej otrzymanie w 2011 r. zaliczki. Obecnie dokonany zwrot Spółka ?X? planuje udokumentować poprzez wystawienie noty księgowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie po okresie przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług przez Spółkę części wpłaconej w 2011 r. zaliczki, odpowiadającej kwocie netto, bez udokumentowania jej fakturą korygującą, będzie neutralne dla jej rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług, tj. nie spowoduje obowiązku korekty podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy prawa podatkowego wprost odnoszą się do kwestii wystawiania faktur korygujących. Przepis art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje zdarzenia, w przypadku zaistnienia których należy wystawić fakturę korygującą. Wynika z nich, że fakturę korygującą podatnik obowiązany jest wystawić m. in. w przypadku dokonania zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty dokonanej z tytułu zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. W przepisach o podatku od towarów i usług nie wskazano natomiast jakiegokolwiek terminu określającego, do kiedy podatnik może sporządzić fakturę korygującą po zaistnieniu wskazanych zdarzeń w art. 106j ustawy. Przepisy o podatku od towarów i usług nie regulują także, po jakim czasie od daty wystawienia faktury pierwotnej podatnik może wystawić fakturę korygującą.

Z orzeczeń sądowych wynika, że ostateczny czas na wystawienie faktur wyznacza termin przechowywania dokumentów. Na podstawie art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie inne dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 października 2012 r. (sygn. akt I FSK 1897/11) uznał, że: (...) istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu określonego okresu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa (art. 59 § 1 pkt 9 tej ustawy), wobec czego organ podatkowy nie może korygować wielkości zobowiązania podatkowego (a w przypadku podatku od towarów i usług również kwoty podatku do zwrotu lub do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy), czy też skutecznie domagać się od podatnika zapłaty podatku, zobowiązanie podatkowe przestaje bowiem istnieć. Jednocześnie jednak z upływem terminu przedawnienia również podatnik traci uprawnienie do dokonywania korekt mających wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego albo kwoty podatku do zwrotu lub do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.

Powyżej przytoczone przepisy Ordynacji podatkowej regulujące instytucję przedawnienia mają uniwersalny charakter i odnoszą się do wszystkich rodzajów podatków. Oznacza to, że nie ma potrzeby powtarzania analogicznych przepisów w ustawach dotyczących poszczególnych podatków.

Tożsame stanowisko prezentują organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2014 r., sygn. IPPP2/443-1395/13-2/RR, organ podatkowy podkreślił m.in., że ?Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do wystawienia faktury korygującej fakturę VAT dokumentującą otrzymane przez Stronę zaliczki, gdyż od momentu wystawienia ww. faktur i ujęcia ich w deklaracji VAT upłynęło 5 lat, zatem zobowiązanie podatkowe za ten okres uległo przedawnieniu na mocy art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Tym samym w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. (...) W przepisie art. 29a ust. 13 ustawy, ustawodawca zezwolił na bieżące ujmowanie faktur korygujących. Nie oznacza to jednak, że przepis ten funkcjonuje w oderwaniu od zasad ogólnych określających prawo do skorygowania rozliczeń podatkowych określonych cyt. przepisem art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa. Prawo złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.?.

Spółka wskazuje również na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. IBPP1/443-361/12/LSz, w którym wskazał na sposób postępowania nabywcy, stwierdzając: Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Zatem ani sprzedawca nie może obniżyć podatku należnego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, ani nabywca nie jest zobowiązany do obniżenia podatku naliczonego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu. Podatnik nie jest tym samym zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu. Zatem jeśli u Wnioskodawcy nie wystąpiły żadne okoliczności przerywające lub zawieszające bieg terminu przedawnienia w przedmiotowej sprawie, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku uwzględnienia faktury korygującej wystawionej w dniu 24 stycznia 2012 r., w ewidencji oraz rozliczenia jej w deklaracji podatkowej, gdyż faktura ta została wystawiona do faktur pierwotnych za okresy, w stosunku do których w podatku VAT nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego.

Skutkiem powyższych wykładni jest zatem i to, że nawet jeżeli strony występujące na fakturze dokonają skorygowania wysokości wzajemnych świadczeń i dokonają między sobą stosownych rozliczeń (zwrotów), to wystawca faktury nie będzie już mógł obniżyć swojego zobowiązania podatkowego. Nie daje do tego podstawy nawet dokonanie przez nabywcę ewentualnego obniżenia jego podatku naliczonego oraz posiadanie przez wystawcę faktury korygującej potwierdzenia jej odbioru przez nabywcę. Faktycznie bowiem i prawnie, taka faktura korygująca wystawiona po przedawnieniu pierwotnego zobowiązania, nie wywołuje dla obu stron transakcji skutków podatkowych w podatku VAT.

Spółka otrzymała informację, że Kontrahent ?X" zwracając jej część zaliczki nie wystawi faktury korygującej z uwagi na przedawnienie zobowiązania podatkowego (2011 r.). Z tego też względu, że nie ma podstaw dokonania korekty podatku należnego Kontrahent ?X? zamierza zwrócić Spółce tylko część zaliczki w wysokości odpowiadającej kwocie netto wykazanej na fakturze dokumentującej otrzymanie w 2011 r. zaliczki.

Spółka, uwzględniając powyższe stoi na stanowisku, że otrzymanie części zaliczki (odpowiadającej kwocie netto) nie spowoduje obowiązku korekty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma zwrot części zaliczki. Wprawdzie przepis art. 86 ust.

19b ustawy nakłada na nabywcę towaru lub usługi obowiązek zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniach za okres, w którym dowiedział się o warunkach, na jakich została zawarta transakcja, jednak biorąc pod uwagę fakt, że sprzedawca nie może obniżyć podatku należnego w odniesieniu do okresu, za który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, to Spółka nie będzie zobowiązana do zmniejszenia podatku naliczonego.

W sytuacji, gdy przedawnienie podatku należnego z tytułu części zwróconej zaliczki uniemożliwia Kontrahentowi ?X? jego korektę i wystawienie faktury korygującej, to Spółka uzyskując jej zwrot nie będzie zobowiązana do obniżenia podatku naliczonego.

Powyższe oznacza, że otrzymanie przez Spółkę części wpłaconej we wrześniu 2011 r. na rzecz ?X? zaliczki, w sytuacji, gdy Spółka ?X" nie ma prawa do wystawienia faktury korygującej do faktury VAT objętej okresem przedawnienia, nie spowoduje obowiązku skorygowania podatku naliczonego przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.