W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości znaku (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości prawa ochronnego na znak towarowy, stanowiącego wartość niematerialną i prawną w przypadku jego sprzedaży - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości prawa ochronnego na znak towarowy, stanowiącego wartość niematerialną i prawną w przypadku jego sprzedaży.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W najbliższym czasie otrzyma od brata (osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn) w formie darowizny znak towarowy. Znak towarowy objęty jest prawem ochronnym, udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość znaku w kwocie przekraczającej 3.500 zł, która w ich ocenie odpowiada wartości rynkowej znaku (dodatkowo, przyjęta w umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaków towarowych). Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (winno być prawo ochronne) Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywał do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. będzie się nim sam posługiwał, bądź będzie odpłatnie użyczał go w formie licencji, lub dokona jego sprzedaży. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, gdyż Wnioskodawca zamierza go licencjonować do innego podmiotu lub innych podmiotów. Podatnik zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych dot. znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w przypadku sprzedaży znaku towarowego będzie mógł rozliczyć niezamortyzowaną część w kosztach uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży znaku towarowego będzie mógł rozliczyć niezamortyzowaną część w kosztach uzyskania przychodu. Przy założeniach wynikających z zaprezentowanego stanowiska dot. pytania oznaczonego we wniosku Nr 3, to jest że otrzymany w drodze darowizny znak towarowy będzie wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, to przy odpłatnym zbyciu tego znaku towarowego (wartości niematerialnej i prawnej) będzie przysługiwało mu prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu jego niezamortyzowanej części.

Zgodnie art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a (winno być art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. ? dalej: ?ustawa o PDOF?), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie (z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny), jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw (?). Z tej też przyczyny nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że składniki są wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PDOF, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z odpłatnego zbycia wartości niematerialnych i prawnych, o ile są wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Różnicę tą należy powiększyć jeszcze o sumę odpisów amortyzacyjnych, dokonanych od tych środków (winno być wartości niematerialnej i prawnej).

Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 maja 2011 r., Znak: IBPBI/1/415-262/11/AB oraz z 29 stycznia 2013 r., Znak: IBPBI/1/415-1393/12/BK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 stycznia 2009 r., Znak: ILPB1/415-851/08-2/AA, z 28 grudnia 2012 r., Znak: ILPB1/415-946/12-3/AA oraz z 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-846/13-4/AP.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

• musi być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie może znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W najbliższym czasie otrzyma od brata w formie darowizny znak towarowy. Znak ten objęty jest prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej i będzie wykorzystywał do celów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Ww. znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok. Znak ten zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej według wartości wynikającej z umowy darowizny i będą dokonywanie odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej. Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać ww. znak towarowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy znak towarowy (wartość niematerialna i prawna) został nabyty nieodpłatnie, a więc Wnioskodawca nie poniósł wydatków na jego nabycie (a innych wydatków związanych z jego otrzymaniem we wniosku nie wskazano), to co do zasady na gruncie niniejszej sprawy przepis art. 23 ust. 1 nie będzie miał zastosowania.

Stosownie jednak do treści art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) i pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. wartości niematerialnych i prawnych (również nabytych nieodpłatnie) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

• przychodu z odpłatnego zbycia,
• wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej,
• sumy odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Wprawdzie przychód z odpłatnego zbycia wartości niematerialnej i prawnej pomniejszony o dochód z tego zbycia, ustalony w sposób określony w omawianym przepisie odpowiada nieumorzonej wartości początkowej tej wartości niematerialnej i prawnej, nie oznacza to jednak, że wartość tą można potraktować za koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku prowadzonej działalności gospodarczej. Możliwości takiej nie przewidują bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na przeszkodzie stoi przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Powyższe nie oznacza jednak, że zbywając ww. wartość niematerialną i prawną tj. prawo ochronne na znak towarowy, Wnioskodawca nie może ustalić dochodu z jego zbycia w sposób określony w art. 24 ust. 2 zdanie 2 i pkt 1 ww. ustawy, jako różnicy między uzyskanym przychodem, a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (?) powiększoną o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (co w istocie odpowiada nieumorzonej wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej). Powyższy przepis, nie przewiduje możliwości uwzględnienia niezamortyzowanej wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, jako kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku stanowiącego środek trwały bądź wartość niematerialną i prawną w prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych mających potwierdzać prezentowane przez niego stanowisko ww. zakresie, stwierdzić należy, że zostały one wydane na gruncie odmiennego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), niż będący przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Dotyczą one bowiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego, a nie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości znaku towarowego stanowiącego wartość niematerialną i prawną w przypadku jego sprzedaży. Zauważyć przy tym należy, że prawidłowość stanowiska Organu w tym względzie potwierdza m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 11 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 5/10.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1- 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.