Możliwość dokonania jednorazowej amortyzacji motocykla.

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji nabytego środka trwałego (motocykla).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 września 2010r. Znak IBPBI/1/415-727/10/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 07 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania klientów dla swoich zleceniodawców. W dniu 17 maja 2010r. nabył na podstawie faktury VAT motocykl marki Honda i wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej działalności. Motocykl jest wykorzystywany w działalności jako środek transportu, głównie w obrębie aglomeracji miejskich. Wykorzystanie motocykla pozwala na zaoszczędzenie czasu w trakcie dojazdu do kontrahentó1)w lub urzędów oraz, dzięki rozmiarom, ułatwia parkowanie, a także pozwala na wprowadzenie istotnych oszczędności w zakresie zużycia paliwa. Wnioskodawca nie dokonywał jeszcze odpisów amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż Wnioskodawca spełnia wymogi małego podatnika określone w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po wpisaniu motocykla do ewidencji środków trwałych, jako ?mały podatnik? w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od jego wartości początkowej, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3 ? 8 klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych. Odpisów tych można dokonywać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 100.000 euro łącznej wartości tych opisów amortyzacyjnych. Motocykl, będący przedmiotem niniejszego wniosku, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (dalej: KŚT) należy zakwalifikować do grupy 7 KŚT ?środki transportu? i rodzaju 740 ?motocykle, przyczepy i wózki widłowe?. Jednocześnie cena nabycia motocykla, zgodnie z którą będzie ustalona jego wartość początkowa dla celów amortyzacji podatkowej (na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie przekroczy wskazanej powyżej kwoty limitu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (przy czym Wnioskodawca zaznacza, że dotychczas nie korzystał z uprawnienia przewidzianego w art. 22k ust. 7 ww. ustawy).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną z dnia 20 lutego 2009r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Znak: IPPB1/415-1392/08-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

? przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania tej wartości początkowej reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przez małych podatników przewiduje art. 22k ust. 7 ww. ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy czym zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 05 marca 2009r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587), w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 5a pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania klientów dla swoich zleceniodawców. Spełnia kryteria małego podatnika, o których mowa w cyt. art. 5a pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla celów prowadzonej działalności w dniu 17 maja 2010r. zakupił środek trwały ? motocykl, który zakwalifikował do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych ?Środki transportu? rodzaju 740 ?motocykle, przyczepy i wózki widłowe. Motocykl ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca nie rozpoczął jednak dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może dokonać jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku motocykla. Odpisu tego należy dokonać w roku podatkowym, w którym motocykl ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym wysokość tego odpisu nie może przekraczać limitu wskazanego w cyt. wyżej przepisach, tj. równowartości 100.000 euro, a także wartości początkowej tego środka trwałego, ustalonej zgodnie z cyt. art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ceny jego nabycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 ? 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

IPPB1/415-1392/08-2/AM, interpretacja indywidualna