- możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B., przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 4 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego na współwłasność środka trwałego ? jest prawidłowe
• sposobu ustalenia wartości początkowej ww. środka trwałego oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego na współwłasność środka trwałego,
• sposobu ustalenia wartości początkowej ww. środka trwałego oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Trzech lekarzy jako osoby fizyczne zamierza dokonać zakupu na współwłasność urządzenia medycznego (endoskop) o wartości 150.000 zł, z własnych środków finansowych. Każdy z lekarzy prowadzi indywidualną działalność gospodarczą ? praktykę lekarską usług medycznych, opodatkowaną podatkiem liniowym (art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), prowadząc podatkowe księgi przychodów i rozchodów. Urządzenie to będą wykorzystywać do wykonywania badań pacjentów, każdy w swojej indywidualnej działalności gospodarczej.

Urządzenie będzie zakupione jako nowe, kompletne, zdatne do używania, o przewidywanym okresie używania powyżej roku.

Ww. osoby zamierzają zawrzeć umowę cywilno-prawną na okoliczność zakupu urządzenia na współwłasność, określając indywidualny udział we współwłasności.

Zamiarem nabywców jest aby na dokumencie zakupu jako ?nabywca? określono imiona i nazwiska oraz adresy każdego z nich.

Nie zamierzają założyć żadnej spółki, ze względu na indywidualną odpowiedzialność cywilną badań wobec osób trzecich.

Urządzenie powyższe będzie zainstalowane w pomieszczeniu wynajmowanym, do którego dostęp będzie miał każdy ze współwłaścicieli.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy każdy współwłaściciel może:
   - ująć w ewidencji środków trwałych w wartości nabycia urządzenie w swojej działalności gospodarczej,
   - naliczać amortyzację od części wartości urządzenia, określonej w umowie współwłasności,
   - zaliczyć w koszty uzyskania przychodów swojej działalności gospodarczej naliczonych odpisów amortyzacyjnych...
2. Czy na dowodzie zakupu, muszą być wyszczególnieni wszyscy współwłaściciele...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, nabyte, kompletne i zdatne w dniu przyjęcia do używania o przewidywanych okresie używania dłuższym niż rok, każdy podatnik będący współwłaścicielem oraz wykorzystujący przedmiotowe urządzenie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą może:

1. W dniu przyjęcia do używania urządzenie ująć w ewidencji środków trwałych swojej firmy w wartości nabycia zgodnie z fakturą.
2. Począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji środków trwałych amortyzować ? naliczając amortyzację od części wartości przypadającej zgodnie z zawartą umową współwłasności.
3. Amortyzację zaliczyć w koszty uzyskania przychodów swojej działalności.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Jak wynika z ww. przepisu amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące zarówno własność jak i współwłasność podatnika.

W celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych, zgodnie z wymogami określonymi w art. 22n ust. 2 ww. ustawy, stosownie do których podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

1. liczbę porządkowa,
2. datę nabycia,
3. datę przyjęcia do używania,
4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
6. symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
7. wartość początkową,
8. stawkę amortyzacyjną,
9. kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony,
10. zaktualizowaną wartość początkowa,
11. zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych,
12. wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową,
13. datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.
    
    

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia składnika majątku trwałego do ewidencji środków trwałych uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22n ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Przy czym w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 ? 18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna ? cenę ich nabycia.

Jak wynika z wniosku wnioskodawca wraz z dwoma innymi osobami zamierza zakupić urządzenie medyczne na współwłasność. Urządzenie to będzie wykorzystywane zarówno w prowadzonej przez wnioskodawcę jak i ww. osoby pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stwierdzić należy iż, aby wnioskodawca, jako przyszły współwłaściciel środka trwałego (urządzenie medycznego), mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej jednoosobowo pozarolniczej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tego środka trwałego, musi wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. Jak wynika przy tym z cyt. powyżej art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotowy środek trwały winien zostać ujęty w ewidencji, w wartości początkowej ustalonej proporcjonalnie do posiadanego udziału w jego własności.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane od ustalonej w powyższy sposób wartości początkowej środka trwałego mogą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej o ile w istocie ww. składnik majątku będzie w tej działalności wykorzystywany.

Zauważyć przy tym należy iż, w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środka trwałego, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z jego wartością początkową lub w którym postawiono go w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono jego niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytego na współwłasność środka trwałego.

Natomiast w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej ww. środka trwałego oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych ? przedstawione we wniosku stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii wyszczególnienia w dowodzie zakupu danych wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż stosownie do treści § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej 'fakturami', odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej,
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   
   - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Odrębnymi przepisami dot. faktur są przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in.:

• imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
• numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

Jak wynika z powyższych przepisów, dowód księgowy (faktura VAT, czy też inny dokument potwierdzający dokonanie operacji gospodarczej) musi zawierać wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy. W związku z powyższym, niezbędnym jest wskazanie wnioskodawcy jako współwłaściciela przedmiotowego środka trwałego w dokumencie (fakturze) potwierdzającym (ej) dokonanie zakupu urządzenia medycznego. Ponadto w umowie, jaką wnioskodawca zamierza zawrzeć z pozostałymi współwłaścicielami ww. urządzenia, należy wskazać wysokość udziału jaką w przedmiotowym składniku majątku posiada każdy ze współwłaścicieli w tym wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.