Czy realizowanie kuponu w punkcie sprzedaży, może być uznane za wydanie posiłku profilaktycznego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Federacji przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura - 27 października 2008r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2008r. oraz w dniu 29 grudnia 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z podatku kuponów żywieniowych dla pracowników ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z podatku kuponów żywieniowych dla pracowników. W dniu 12 listopada 2008r. wpłynął kolejny wniosek, który ze względu na tożsamość zagadnienia w nim zawartego został potraktowany jako uzupełnienie poprzedniego wniosku.

Z uwagi na fakt, iż wniosek zawierał braki formalne pismem z dnia 16 grudnia 2008r. Znak: IBPB II/1/415-13/08/ASz wezwano do ich uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 29 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Na podstawie Kodeksu pracy, pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, pracodawca jest zobowiązany zapewnić nieodpłatnie posiłki i napoje. Wnioskodawca nie mając możliwości wydawania posiłków ze względów organizacyjnych rozważa wydawanie uprawnionym pracownikom kuponów żywieniowych do realizacji w wybranych punktach sprzedaży poza miejscem pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy realizowanie kuponu w punkcie sprzedaży, może być uznane za wydanie posiłku profilaktycznego...

Zdaniem wnioskodawcy w opisanej sytuacji ? braku możliwości wydawania takich posiłków w zakładzie pracy i wydawanie pracownikom bonów żywieniowych do realizacji poza siedzibą firmy, winno być traktowane jako wydawanie pracownikom posiłku profilaktycznego ? a tym samym zwolnione z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura, lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust.1 pkt 11 tejże ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas jeżeli do wydawania świadczeń w postaci posiłków profilaktycznych oraz regeneracyjnych pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przepis ten zawiera delegację do określenia w drodze rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996r. Nr 60, poz. 279), rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania.

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2 czyli napojów, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

• korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych, przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.
  
  

Należy jednak stwierdzić, że przepisy powołanego powyżej rozporządzenia nie przewidują wydawania pracownikom kuponów żywieniowych do zrealizowania w ogólnie dostępnej sieci sklepów spożywczych, za które można nabyć każdy produkt spożywczy.

Równocześnie jednak w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wnioskodawca rozważa wydawanie uprawnionym pracownikom kuponów żywieniowych do realizacji w wybranych punktach sprzedaży.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy wynika, że zwolniona z podatku jest wartość bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 11b ww. ustawy wskazuje zatem wprost jakie kupony (ich wartość) podlegają zwolnieniu. W przypadku gdy nie można ustalić co jest za kupony nabywane oznacza to, że nie wiadomo czy kupony te uprawniają w rzeczywistości do nabycia posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, czy też innych towarów.

W związku z powyższym wartość wydanych przez pracodawcę kuponów żywieniowych będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że kupony te uprawniają tylko i wyłącznie do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego, 44-100 Gliwice 2 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.