Dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu

Dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011r. (data wpływu do tut. Biura ? 20 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu wspólnie zaciągniętego z mężem - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu wspólnie zaciągniętego z mężem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dnia 14 grudnia 2004 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła nieruchomość. Na zakup przedmiotowej nieruchomości pozyskano środki na podstawie umowy o kredyt zawartej z bankiem. Aktem notarialnym z dnia 26 października 2009 r. w związku z rozpadem małżeństwa nastąpił podział i rozdzielność majątkowa (rok później ustanie całkowite małżeństwa). Ww. aktem notarialnym mąż Wnioskodawczyni przekazał swoją część na rzecz Wnioskodawczyni, w związku z czym stała się ona jedynym właścicielem ww. nieruchomości. Nieruchomość nadal jest obciążona kredytem, którego w dalszym ciągu solidarnymi współkredytobiorcami, bez żadnego podziału, jest Wnioskodawczyni oraz jej były mąż.

Aktem notarialnym mąż zobowiązał się do spłacania rat kredytu. Umowa kredytowa nie została zmieniona, nadal wiąże Wnioskodawczynię oraz jej byłego męża. Ze względów finansowych Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ww. nieruchomość. Ze środków ze sprzedaży nieruchomości, której jest jedynym właścicielem, Wnioskodawczyni zamierza spłacić całość kredytu pozostałego do spłaty. Wnioskodawczyni wskazała, iż jako współkredytobiorcy każde z nich może takiej operacji dokonać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

  1. Czy, jakie i w jakiej wysokości podatki czekają Wnioskodawczynię oraz jej byłego męża w sytuacji gdy Wnioskodawczyni ze sprzedaży własnej - na chwilę obecną - nieruchomości objętej wspólnym kredytem spłaci kredyt w całości, aby uregulować i zakończyć obciążenie kredytowe?
  2. Czy część kredytu będzie podlegała opodatkowaniu jako darowizna na rzecz byłego męża? Jaka część?

W ocenie Wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji nie występuje okoliczność rodząca obowiązek zapłaty podatku. Wnioskodawczyni wskazała, iż kredyt był i jest wspólny i oboje z byłym mężem jako dłużnicy solidarni odpowiadają za całość długu a nie tylko część. Wnioskodawczyni, jako strona zobowiązania solidarnego, spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu. Poprzez samą zapłatę w całości nie dochodzi więc do obdarowania kogokolwiek. Jako dłużnik solidarny Wnioskodawczyni spłaca bowiem własny dług a nie cudzy. Istotą solidarnej odpowiedzialności dłużników jest bowiem, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie - zgodnie ze wskazaniem we wniosku - w zakresie powstałych dla niej skutków podatkowych związanych ze spłatą wspólnie zaciągniętego kredytu w przedmiocie podatku od spadków i darowizn; przy czym w zakresie dotyczącym skutków podatkowych dla męża Wnioskodawczyni - wydano odrębne rozstrzygnięcie.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

  1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego,
  2. darowizny, polecenia darczyńcy;
  3. zasiedzenia;
  4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
  5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
  6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy).

Określony w zacytowanym przepisie przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wskazuje, iż jest nim co do zasady nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Istota ekonomiczna tego podatku tkwi więc w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym. Koncentruje się on nie tyle na prawnym akcie obrotu, co na będącym jego następstwem wzbogaceniu podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła w 2004 r. nieruchomość. Na zakup przedmiotowej nieruchomości pozyskano środki na podstawie umowy kredytowej. Mąż Wnioskodawczyni aktem notarialnym przekazał swoją część nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni, jednak umowa kredytowa nie została zmieniona i nadal wiąże Wnioskodawczynię oraz jej byłego męża (są oni solidarnie odpowiedzialni). Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ww. nieruchomość i z otrzymanych środków spłacić całość kredytu. Wnioskodawczyni wskazała, iż jako strona zobowiązania solidarnego spłaci całość zadłużenia, bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tegoż zobowiązania a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu.

Przenosząc przedstawione zdarzenie przyszłe na grunt przepisów prawa wskazać należy, iż zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 5 cyt. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Niezależnie zatem czy spłata przez Wnioskodawczynię całości zadłużenia przybierze postać umowy darowizny czy - jak Wnioskodawczyni - wskazuje spłata kredytu nastąpi bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron umowy kredytu a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu - na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni nie będzie bowiem nabywcą świadczenia lecz przekazującym świadczenie (ewentualnym darczyńcą) ? gdyby istotnie spłata zadłużenia przyniosła skutek w postaci darowizny.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ podkreśla, iż niniejsza interpretacja została wydana ? zgodnie ze wskazaniem we wniosku ? wyłącznie w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika