Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 7 maja 2010 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy rok produkcji 2008 r. Sprzedawcą był autoryzowany dealer. Wartość netto: 103.278,69 zł, VAT: 22.721,31 zł, brutto: 126.000 zł.

Wnioskodawca wprowadził samochód do ewidencji środków trwałych w 2010 r. o wartości 80.076 zł naliczając amortyzację od 3-go kwartału 2010 r.

Kwota amortyzacji za 2010 r. wliczona do kosztów uzyskania przychodu wyniosła 9.342,20 zł

W miesiącu lipcu 2011 nakazem prokuratora z dnia 1 lipca 2011 r. samochód został zarekwirowany przez policję.

Zainteresowany odwołał się od decyzji prokuratora jak również uczynił to sprzedawca do sądu. Decyzją z dnia 19 sierpnia 2011 r. sąd uchylił nakaz prokuratora. Dalsze postępowanie toczy się już z dealerem.

Wnioskodawca zawarł porozumienie ze sprzedającym o anulowanie umowy kupna samochodu, na podstawie której sprzedawca przesłał fakturę korektę do faktury sprzedaży oraz dokonał przelewu środków finansowych na rachunek Zainteresowanego.

Na podstawie otrzymanej w dniu 26 sierpnia 2011 r. korekty faktury Wnioskodawca dokonał zwrotu odliczonego podatku VAT w wysokości 5.999,40 zł, koszty uzyskania przychodu umniejszył o kwotę naliczonej amortyzacji w 2011 r. za 2-kwartały 8.007,60 zł.

Zainteresowany nadmienia, że taki stan został spowodowany niewłaściwą decyzją organu władzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy o odliczoną w 2010 r. amortyzację samochodu, który był w ewidencji środków trwałych korygować amortyzację i koszty uzyskania przychodu... Jeśli tak to w jakim okresie...

Zdaniem Wnioskodawcy, po otrzymaniu korekty faktury (26 sierpień 2011 r.) winien On umniejszyć odpisy amortyzacyjne 3-go kwartału 2011 r. o kwotę 9.342,20 zł, tj. o kwotę odpisów, które dokonał w 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem lub źródłem przychodów takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zmierzało do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami lub źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalności gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została Wnioskodawcy zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez anulowanie umowy kupna samochodu, na podstawie której sprzedawca przesłał fakturę korektę do faktury sprzedaży oraz dokonał przelewu środków finansowych na rachunek Zainteresowanego.

Zatem, zwrot poniesionych przez podatnika wydatków na nabycie samochodu powoduje, iż wartość odpisów od tej części wartości środka trwałego, która została zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy z tytułu zużycia środka trwałego, nie może ? na podstawie ww. art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć ponadto należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty poniesienia kosztu, wpływa jedynie na jego wysokość. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Tym samym z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu, który był wprowadzony do ewidencji środków trwałych zobowiązany jest ? na skutek otrzymania korekty faktury oraz zwrotu środków finansowych, o których mowa we wniosku ? dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie korekty kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanych w 2010 roku odpisów amortyzacyjnych, w związku ze zwrotem środków finansowych za anulowanie umowy kupna samochodu będącego środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej należy dokonać w roku, w którym koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych zostały ujęte w ewidencji księgowej, tj. w roku 2010.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.