Czy firma jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą ma prawo do wliczania odpisów amortyzacyjnych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 1 kwietnia 2010 r. oraz 8 i 14 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 2 czerwca 2010 r. nr ILPB1/415-377/10-3/AO i ILPP1/443-370/10-3/NS wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 czerwca 2010 r., natomiast w dniu 14 czerwca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 czerwca 2010 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 8 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Podstawowym przedmiotem Jego aktywności gospodarczej jest działalność handlowa (prowadzenie sklepu), ponadto wynajem powierzchni innym podmiotom, a także działalność polegająca na prowadzeniu pensjonatu położonego w miejscowości nadmorskiej. Pensjonat ten został wybudowany w roku 2000 i od tego czasu nieprzerwanie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej.

W grudniu 2008 roku pensjonat, w drodze darowizny został przekazany na rzecz córki, która kontynuowała wykonywaną tam działalność. Następnie w grudniu roku 2009 z powrotem w drodze darowizny stał się własnością Wnioskodawcy, który nadal kontynuuje tam działalność gospodarczą. Pensjonat posiadający w chwili darowizny wartość rynkową 5.036.000 zł (taka była też wartość umowy darowizny) został niezwłocznie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy z wartością początkową odpowiadającej wartości darowizny. Od tego momentu dokonywane są też odpisy amortyzacyjne.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać pensjonat osobie trzeciej. Pensjonat jest zgodnie z pozwoleniem na budowę i pozwoleniem na użytkowanie budynkiem mieszkalno-usługowym. Składa się z szesnastu samodzielnych lokali mieszkalnych oraz jednego lokalu użytkowego (pomieszczenia kawiarni). Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi około 520 metrów kwadratowych, z czego lokale mieszkalne zajmują około 470 mkw, a lokal użytkowy około 50 mkw.

W związku z wykorzystaniem przedmiotowego obiektu do działalności gospodarczej w zakresie krótkoterminowego zakwaterowania podatek od nieruchomości od tego obiektu jest wnoszony za całe 520 mkw jak od powierzchni związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jednocześnie opłaty za wynajem mieszkań są obarczone 7 procentowym podatkiem VAT. Lokal użytkowy - kawiarnia nie jest wynajmowany i służy klientom tego obiektu jako świetlica i sala telewizyjna. Przez cały okres od wybudowania budynku obiekt nie był wykorzystywany do spełnienia potrzeb mieszkaniowych właściciela ani innych osób.

Wnioskodawca wskazał, iż pytanie oznaczone we wniosku dotyczy wyłącznie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od przedmiotowej nieruchomości otrzymanej w formie darowizny. Ustalenie wartości początkowej środka trwałego nie stwarza Wnioskodawcy problemów interpretacyjnych jako, że sposób jego ustalenia określa ustawa w art. 22g ust. 1 pkt 3 stanowiąc, że za wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze darowizny uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. Zainteresowany przyjął wartość początkową w wysokości wartości rynkowej określonej przez rzeczoznawcę.

Wnioskodawca prowadzi dokumentację rachunkową w postaci księgi rachunkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Czy firma jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą ma prawo do wliczania odpisów amortyzacyjnych w koszty prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpis amortyzacyjny, zgodnie z tabelą amortyzacyjną liczony od wartości darowizny zgodnie z aktem notarialnym darowizny i wyceną biegłego rzeczoznawcy jest kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Z ww. przepisu wynika więc, że nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że składniki są środkami trwałymi.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny określony został w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do uregulowań zawartych w tym przepisie, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych m.in. w drodze darowizny uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność polegającą na prowadzeniu pensjonatu położonego w miejscowości nadmorskiej. Pensjonat ten został wybudowany w roku 2000 i od tego czasu nieprzerwanie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. w grudniu 2008 roku pensjonat, w drodze darowizny został przekazany na rzecz córki, która kontynuowała wykonywaną tam działalność. Następnie w grudniu roku 2009 z powrotem w drodze darowizny stał się własnością Wnioskodawcy, który nadal kontynuuje tam działalność gospodarczą. Pensjonat posiadający w chwili darowizny wartość rynkową 5.036.000 zł (taka była też wartość umowy darowizny) został niezwłocznie wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy z wartością początkową odpowiadającej wartości darowizny. Od tego momentu dokonywane są też odpisy amortyzacyjne.

Mając na uwadze przedstawione informacje oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w formie darowizny pensjonatu.

Reasumując, Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą ma prawo do wliczania odpisów amortyzacyjnych w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego, czyli prawa do wliczania odpisów amortyzacyjnych w koszty prowadzonej działalności gospodarczej. w związku z powyższym tut. Organ nie ustosunkował się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska dotyczącego ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Ponadto tut. Organ informuje, że w dniu 29 czerwca 2010 r. wydano odrębną interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów nr ILPB1/415-377/10-6/AO.

Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z dnia 23 czerwca 2010 r. nr ILPP1/443-370/10-5/NS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-377/10-6/AO, interpretacja indywidualna

ILPP1/443-370/10-5/NS, interpretacja indywidualna