Czy otrzymanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w zakresie zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego oraz w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 października 2013 r. nr ILPB1/415-846/13-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 15 października 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 25 października 2013 r., natomiast w dniu 29 października 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 25 października 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Podatnik) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów handlowych. Zakup towarów handlowych realizowany jest z krajów azjatyckich za gotówkę, w związku z zakrojoną ekspansją na rynku krajowym i zagranicznym Podatnik prowadzi akcję związaną z szeroko rozumianym pozyskaniem kapitału na zakup towarów handlowych (płaconych gotówką). W celu ograniczenia ekspozycji na ryzyko kredytowe (brak możliwości regulowania zobowiązań kredytowych w całości lub części) Podatnik ma zawartą umowę o rozdzielności majątkowej.

Podatnik wytworzył znak towarowy (dalej: Znak towarowy), który następnie objął prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia x sierpnia 2012 r. (prawo ochronne trwa od 24 stycznia 2011 r.).

Wnioskodawca nie wyklucza przekazania w formie darowizny Znaku towarowego najbliższym osobom w ramach pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn (np. żona, rodzice, rodzeństwo). Celem przekazania niniejszej darowizny będzie zabezpieczenie źródła przychodów obdarowanych w przyszłości, np. żony, a także dywersyfikacja ryzyka związanego z szeroko prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podatnik nie wyklucza, iż w przypadku wyeliminowania ryzyka związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą bądź zabezpieczenia źródła przychodów żony bądź innych osób fizycznych z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach albo w celu zwiększenia aktywów Podatnika do zabezpieczenia kredytowego może dojść do sytuacji, w której otrzyma darowiznę tego samego znaku towarowego (w formie aktu notarialnego) od swojej żony bądź rodziców lub rodzeństwa (osoby fizycznej). Znak towarowy, który wcześniej przekazał w formie darowizny, jak wyżej wskazano, objęty jest prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia x sierpnia 2012 r.

Strony umowy darowizny zgodnie określiły wartość znaku w akcie notarialnym powyżej 3500 zł. W ich ocenie, odpowiada ona wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez Doradców Inwestycyjnych specjalizujących się w wycenie znaku towarowego.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy Podatnik wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie stanowił również potencjalne zabezpieczenie pod finansowanie Podatnika. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok. Wnioskodawca zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego nabytego w drodze darowizny, który wykorzystuje gospodarczo dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej?
2. Czy odpisy amortyzacyjne, o których mowa w pytaniu nr 1, będą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.
3. Czy przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy otrzymanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 4, tj. w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego.

Wniosek w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 1 i 2, tj. w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych i w zakresie zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 5 listopada 2013 r. nr ILPB1/415-846/13-4/AP, natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3, tj. w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego, wniosek został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 5 listopada 2013 r. nr ILPB1/415-846/13-6/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 3 i 4, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przez pojęcie darowizny należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), na mocy której (stosownie do art. 888 ustawy Kodeks cywilny) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej, jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego  do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstaje źródło przychodu. Darowizna znaku towarowego na rzecz Wnioskodawcy bądź przekazanie darowizny na rzecz osób fizycznych z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach nie spowoduje powstania przychodu z innych źródeł, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym faktem obdarowana osoba fizyczna, w celu właściwego rozliczenia podatkowego, będzie zainteresowana określeniem swoich ewentualnych obowiązków na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nie na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania zawarte w cytowanej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazując w formie darowizny na rzecz osób fizycznych z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach znak towarowy, jak również otrzymanie tego znaku towarowego przez Wnioskodawcę od osób fizycznych z pierwszej grupy podatkowej w formie darowizny, nie będzie generowało przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy, co bezpośrednio wynika z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej ?podatkiem?, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Stosownie do zapisu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego ? do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja świadczenia, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzyma na podstawie umowy darowizny znak towarowy, uprzednio przekazany przez Zainteresowanego w formie darowizny innej osobie fizycznej. W tej sytuacji Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy otrzymanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Zainteresowanego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że nabycie przez osoby fizyczne rzeczy i praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem również nabycie w formie darowizny wskazanego w treści wniosku znaku towarowego objętego prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w sytuacji otrzymania przez Zainteresowanego w formie darowizny znaku towarowego nie znajdą zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że otrzymanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego bez żadnego świadczenia wzajemnego nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania dotyczącego skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.