Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z 10 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) ? o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji linii energetycznych bądź ich części (pytanie nr 1);
• ustalenia momentu postawienia środka trwałego lub jego części w stan likwidacji (pytanie nr 2).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka Akcyjna, spółka dominująca w Grupie Kapitałowej utworzyła wraz ze spółkami zależnymi: (?) Podatkową Grupę Kapitałową (dalej: ?PGK?) w rozumieniu art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

PGK została utworzona na podstawie umowy podatkowej grupy kapitałowej zawartej w formie aktu notarialnego (dalej: ?umowa PGK?) i zarejestrowanej przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Zgodnie z umową PGK, spółką dominującą w ramach PGK jest Spółka Akcyjna. Jednocześnie, zgodnie z wymogami wskazanymi w art. 1a ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka Akcyjna została wskazana w umowie PGK jako spółka reprezentująca PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz z przepisów Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749).

W związku z powyższym, z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej występuje PGK (dalej: ?Wnioskodawca?), reprezentowana przez Spółka Akcyjna.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółki wchodzące w skład PGK wykorzystują istotną ilość różnych kategorii środków trwałych. Środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych tych spółek, a także są przyjęte do używania zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, spółki tworzące PGK zaliczają do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tych środków zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W skład PGK wchodzi m.in. spółka Sp. z o.o., która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji energii elektrycznej przy wykorzystaniu linii elektroenergetycznych.

Co do zasady, zakończenie dokonywania odpisów amortyzacyjnych następuje w momencie zrównania sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową środka trwałego (środek trwały w pełni umorzony). Jednocześnie, w określonych sytuacjach zdarzają się przypadki, gdy zakończenie dokonywania odpisów amortyzacyjnych następuje przed dokonaniem pełnego umorzenia środka trwałego. Sytuacje takie występują między innymi w przypadku likwidacji całości lub części środka trwałego w wyniku:

• prac modernizacyjnych linii elektroenergetycznych (w tym w związku z planowanymi inwestycjami),
• przyczyn niezależnych od spółek, czyli np. kradzieży elementu linii elektroenergetycznej, uszkodzenia, czy zużycia technicznego,
• przebudowy linii elektroenergetycznej w związku z usuwaniem tzw. kolizji energetycznych (tj. sytuacji, w których przebieg linii elektroenergetycznej koliduje z projektowaną przez inwestora zewnętrznego inwestycją, w związku z czym spółka dystrybucyjna bądź inwestor zewnętrzny dokonuje odpowiedniej przebudowy linii elektroenergetycznej; przebudowa taka może polegać zasadniczo na przesunięciu lub zmianie trasy linii elektroenergetycznej tak, aby nie kolidowała z prowadzoną inwestycją).
  
  

Efektem likwidacji całości lub części środka trwałego może być sprzedaż materiałów uzyskanych z likwidacji.

Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku linii elektroenergetycznych, jako środek trwały w ewidencji środków trwałych widnieje niejednokrotnie wielokilometrowy odcinek linii, zazwyczaj odcinek przebiegający przez obszar jednej gminy. Wynika to z przepisów o Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: KŚT), gdzie w uwagach szczegółowych dla grupy drugiej KŚT wskazano, że: ?Przy budowlach liniowych, np. rurociągi, drogi, linie energetyczne i telekomunikacyjne, obiektami są poszczególne ich odcinki, odpowiadające bądź istniejącemu podziałowi administracyjnemu lub eksploatacyjnemu, bądź charakteryzujące się odmienną konstrukcją ewentualnie innymi cechami technicznymi?. W praktyce bardzo rzadko dochodzi do likwidacji całego środka trwałego, jakim jest dany odcinek linii, zwykle likwidacje dokonywane są częściowo (odcinki kilkukilometrowe).

Charakterystyka budowli liniowej powoduje również to, że w skład jednej pozycji inwentarzowej ? środka trwałego wchodzi szereg obiektów budowlanych, urządzeń budowlanych i urządzeń technicznych, połączonych ze sobą funkcjonalnie, umożliwiających dystrybucję energii elektrycznej poprzez sieć elektroenergetyczną. Z reguły w skład linii elektroenergetycznej wchodzą: przewody fazowe i odgromowe, konstrukcje wsporcze (słupy, maszty itp.), izolatory, osprzęt liniowy.

Decyzja o przeprowadzeniu likwidacji całości lub części linii elektroenergetycznej przed jej całkowitym umorzeniem jest podyktowana względami gospodarności, gdyż likwidowane środki trwałe bądź ich części są znacznie wyeksploatowane, a ich remont jest najczęściej nieopłacalny. Z punktu widzenia ekonomiki działalności korzystniejszym rozwiązaniem jest likwidacja środka trwałego lub jego części.

Podobnie, w przypadku kradzieży elementu linii, nie jest możliwe już ponowne przyłączenie danego fragmentu i konieczna jest likwidacja całości lub części danego środka trwałego.

Jednocześnie, w znacznej części przypadków przeprowadzenie likwidacji środków trwałych lub ich części jest związane z realizowanymi inwestycjami. W szczególności Sp. z o.o., jako Operator Systemu Dystrybucyjnego, zobligowana jest do dokonywania inwestycji w celu utrzymywania infrastruktury sieciowej w stałej gotowości do pracy, zgodnie ze standardami bezpieczeństwa technicznego oraz obowiązującymi krajowymi i europejskimi standardami jakości i niezawodności dostaw oraz warunkami współpracy systemowej.

W obszarze podatkowym, w przypadku całkowitej likwidacji linii elektroenergetycznej, środek trwały będzie usuwany z ewidencji środków trwałych. Jednocześnie do kosztów uzyskania przychodów zaliczana będzie nieumorzona wartość środka trwałego, tj. wartość podatkowa netto.

W przypadku dokonania likwidacji części linii elektroenergetycznej, ze względu na ograniczenia systemu finansowo-księgowego, w ewidencji bilansowej likwidowana część środka trwałego może zostać wyodrębniona i następnie usunięta z ewidencji. W obszarze podatkowym, do kosztów uzyskania przychodów zaliczona zostanie odpowiednia część nieumorzonej wartości środka trwałego, tj. część wartości podatkowej netto.

Przeznaczenie do likwidacji linii elektroenergetycznej będzie następować na podstawie zatwierdzonego przez właściwą komórkę organizacyjną dokumentu ? wniosku LT (dalej: ?dokument LT?). Likwidacja środków trwałych dokumentowana jest poprzez sporządzenie dokumentu LT, który jest podstawą wycofania środka trwałego z ewidencji bilansowej. Następnie (w praktyce w przeciągu kilku miesięcy) dochodzi do faktycznej likwidacji środka trwałego, dokumentowanej przez zawiadomienie o zakończeniu likwidacji, podpisane na dokumencie LT m.in. przez przewodniczącego komisji likwidacyjnej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż istnieją szczególne sytuacje, w których środek trwały zostanie wyksięgowany z ewidencji bilansowej, a jego faktyczna likwidacja dokonywana będzie poprzez demontaż, tj. odłączenie od sieci. Sytuacje takie mają miejsce w ekonomicznie uzasadnionych przypadkach, w których koszty likwidacji elementów sieci przewyższają potencjalne przychody z tytułu sprzedaży elementów (najczęściej w postaci złomu) likwidowanej linii elektroenergetycznej lub jej części (np. w trakcie odłączania odcinka podziemnej sieci przesyłowej, gdzie koszty wydobycia pozostałych w ziemi elementów co do zasady są wyższe niż potencjalne przychody uzyskane ze sprzedaży).

W opisanym zdarzeniu przyszłym w procesie likwidacji środka trwałego należy wyróżnić więc trzy etapy:

1. moment przeznaczenia do samej likwidacji środka trwałego (zgodnie z decyzją właściwej komórki organizacyjnej),
2. moment postawienia w stan likwidacji, z którym wiąże się wyksięgowanie danego środka z ewidencji bilansowej, a ujęcie go w ewidencji pozabilansowej (proces dokumentowany sporządzeniem i zatwierdzeniem dokumentu LT),
3. moment zakończenia likwidacji, czyli likwidacja faktyczna i ostateczne wyksięgowanie z ewidencji pozabilansowej (proces dokumentowany poprzez zawiadomienie o zakończeniu likwidacji na dokumencie LT).
   
   

W ujęciu podatkowym, w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego lub jego części, moment zaliczenia wartości podatkowej netto do kosztów uzyskania przychodów uzależniony będzie od przyczyn likwidacji:

• w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, dokonywanej bezpośrednio w związku z przeprowadzaną inwestycją wartość podatkowa netto środka trwałego bądź jego części zaliczana będzie do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu faktycznej likwidacji;
• w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, w związku z jego sprzedażą wartość podatkowa netto środka trwałego bądź jego części zaliczana będzie w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, która skutkuje trwałym wycofaniem obiektu z używania, wartość podatkowa netto środka trwałego bądź jego części zaliczana będzie w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu faktycznej likwidacji.
  
  

Natomiast odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych dokonywane będą do końca miesiąca, w którym postawiono środek trwały lub jego część w stan likwidacji, tj. dokonano wyksięgowania środka trwałego z ewidencji bilansowej na podstawie dokumentu LT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W którym momencie PGK powinna ująć w ciężar kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku likwidacji linii energetycznych bądź ich części?
2. Czy moment postawienia środka trwałego w stan likwidacji dokumentowany sporządzeniem dokumentu LT jest momentem, w którym dla celów podatkowych PGK powinna dokonać usunięcia środka trwałego z ewidencji lub też korekty jego wartości początkowej w przypadku likwidacji jego części?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 22 września 2014 r. nr ILPB3/423-293/14-5/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonej linii energetycznej bądź jej części, moment ujęcia powstałych strat, czyli zaliczenia wartości podatkowej netto do kosztów uzyskania przychodów uzależniony jest od efektu likwidacji:

• w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, dokonywanej bezpośrednio w związku z przeprowadzaną inwestycją wartość podatkowa netto likwidowanego środka trwałego bądź jego części powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu faktycznej likwidacji;
• w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, w związku z jego sprzedażą, wartość podatkowa netto środka trwałego bądź jego części powinna być zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• w przypadku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, która skutkuje trwałym wycofaniem obiektu z używania, wartość podatkowa netto środka trwałego bądź jego części powinna być zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu faktycznej likwidacji.
  
  

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że dla możliwości zaliczenia poniesionych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• dany wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• wydatek został właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Powyższy przepis nie znajdzie jednak zastosowania w przypadku PGK, ponieważ straty związane ze wskazaną w stanie faktycznym likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części nie są spowodowane zmianą rodzaju działalności spółek wchodzących w jej skład. W konsekwencji, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części stanowią koszty uzyskania przychodów PGK.

W odniesieniu do likwidacji środka trwałego bądź jego części, związanej bezpośrednio z dokonywaną inwestycją, nieumorzona wartość środka trwałego powinna, zdaniem Wnioskodawcy, zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu dokonania faktycznej likwidacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania likwidacji związanej ze sprzedażą nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego wydatki na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego, bez względu na czas ich poniesienia. W świetle powyższego, straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części w związku z ich sprzedażą stanowić będą koszty uzyskania przychodów. Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami uzyskanymi z tytułu sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Powyższe stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych (Postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 18 czerwca 2007 r. sygn. 1472/R0P/1423-1341/07/MK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 września 2008 r. sygn. ILPB3/423-373/08-4/EK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-1103/10/AK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 kwietnia 2013 r. sygn. ILPB4/423-12/13-2/DS).

W odniesieniu do likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego bądź jego części, która skutkuje trwałym wycofaniem obiektu z używania, koszty związane ze stratą powstałą w wyniku likwidacji (odpowiadające wartości podatkowej netto) powinny zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie faktycznej likwidacji środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, momentem kiedy strata z tytułu likwidowanego środka trwałego lub jego części powinna zostać ujęta w kosztach uzyskania przychodów jest zakończenie procesu likwidacji, tj. faktyczna likwidacja środka trwałego lub jego części. Powyższe stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z 18 czerwca 2007 r. (sygn. 1472/R0P1/423-134/07/MK) stwierdził, iż: ?ustosunkowując się do kwestii momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie pełni umorzonych środków trwałych lub ich części, która skutkuje trwałym wycofaniem obiektu z używania, stwierdzić należy, że straty tego rodzaju stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym są potrącane w dacie ich poniesienia. Na podstawie art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie inne go dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujęcia jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem w tle ww. art. 15 ust. 4d i 4e należy zgodzić się z Podatnikiem, że straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części, które skutkują trwałym wycofaniem obiektu z używania, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu sporządzenia dokumentu LT, dokumentującego procedurę likwidacji (...)?. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 16 września 2008 r. (sygn. ILPB3/423-373/08-4/EK) stwierdził, iż: ?Ustosunkowując się natomiast do kwestii określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części, skutkującej trwałym wycofaniem środka trwałego z używania, stwierdzić należy, że straty tego rodzaju stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie faktycznej likwidacji środka trwałego?.

Wnioskodawca podkreśla także, iż uzasadniony ekonomicznie brak fizycznego zniszczenia środka trwałego w wyjątkowych sytuacjach (np.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 6 października 2009 r. (sygn. I SA/Bd 531/09): ?W art. 16 ust. 1 pkt 6 u.p.d.p. zostało użyte pojęcie ?likwidacji środka trwałego? które nie zostało wyjaśnione w ustawie podatkowej. W opinii Sądu pojęcia ?likwidacja środka trwałego? nie można utożsamiać ? tak jak to czyni organ podatkowy ? wyłącznie z fizycznym unicestwieniem rzeczy. Pojęcie to trzeba odnosić raczej do sfery użytkowania środka trwałego niż do jego atrybutów fizycznych ? choć te mogą oczywiście mieć wpływ na możliwość jego wykorzystania. W orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego niejednokrotnie zwracano uwagę na konieczność szerszego interpretowania pojęcia likwidacji środka trwałego, poprzez objęcie nim także darowizny, sprzedaży, zużycia technicznego lub technologicznego, ?moralnego?, wycofania środka trwałego z ewidencji, czy zadysponowania środkiem trwałym w inny sposób (por. wyrok WSA z 13 marca 2007 r. sygn. akt. I SA/Wr 53/07; Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz. pod red. J. Marciniuka, Warszawa 2001. s. 298). Ponadto należy zauważyć, że zawężenie pojęcia likwidacji wyłącznie do fizycznego unicestwienia środka trwałego pozbawiałoby sensu przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 w części, w jakiej wprowadza on warunek utraty przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności, który to warunek stawałby się zbędny w razie fizycznego zniszczenia środka trwałego (...).

W ocenie Sądu wykładnia art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 pkt 5 i 6 a contrario pozwala uznać, że straty powstałe w wyniku likwidacji środków trwałych w znaczeniu wyżej przyjętym, z innych przyczyn aniżeli wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 6 (tj. utraty przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności), w części nie pokrytej odpisami amortyzacyjnymi podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów?.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieumorzonej wartości likwidowanego środka trwałego w przypadku braku fizycznej likwidacji potwierdza również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach przedstawione w interpretacji z 19 stycznia 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1403/10/AK): ?(...) gdy demontaż wyłączonych na trwałe z eksploatacji fragmentów sieci nie pokryłby ewentualnych przychodów z tytułu sprzedaży złomu sporządzenie protokołu kończyć będzie proces likwidacji odcinka sieci.?

Reasumując, Wnioskodawca uważa, iż w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego zaprezentowane we wniosku stanowisko dotyczące momentu ujęcia w ciężar kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji środków trwałych bądź ich części należy uznać za prawidłowe.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych wydanych w analogicznych lub podobnych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych):

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 kwietnia 2013 r; sygn. ILPB4/423-12/13-2/DS,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 lipca 2013 r. sygn. ILPB4/423-104/13-5/MC,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 stycznia 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1403/10/AK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-1103/10/AK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 września 2008 r. sygn. ILPB3/423-373/08-4/EK,
• Postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 18 czerwca 2007 r. sygn. 1472/R0P1/423-134/07/MK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych oraz pisma urzędu skarbowego, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.