Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymanych dopłat.

15.3.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymanych dopłat w części dotyczącej pytań nr 1, 3, 4 i 5 ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji:

przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymanych dopłat w części dotyczącej pytań nr 1, 3, 4 i 5,
przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej pytań nr 2 i 6.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów dopłaty do realizowanych projektów produkcyjnych. Dany projekt tworzą funkcjonalnie i technologicznie powiązane ze sobą zespoły środków trwałych.

Dopłaty są otrzymywane od kontrahentów Spółki, z którymi Spółka prowadzi stałą współpracę w zakresie dostarczania produktów wytworzonych przy pomocy powyższych zespołów środków trwałych. Ustalenia i negocjacje dotyczące wysokości oraz terminów przekazywania dopłat, co do zasady są dokonywane przez spółkę matkę.

Dopłaty mają miejsce przed zakupem składników majątkowych lub po ich zakupie (odnośnie dopłat otrzymywanych po zakupie środków trwałych, Spółka posiada interpretację indywidualną). Niektóre dopłaty Spółka otrzymuje w transzach sukcesywnie do realizacji projektu. Przekazanie dopłaty jest dokumentowane przez kontrahenta poprzez wystawienie dokumentu Gutschrift (nota uznaniowa). W przypadku braku dokumentu od kontrahenta, Spółka samodzielnie wystawia notę uznaniową i przekazuje ją kontrahentowi. Na powyższych dokumentach każdorazowo znajduje się informacja, jakiego projektu dotyczy dana dopłata. Realizacja poszczególnych projektów, co do zasady związana jest z zakupem większej ilości środków trwałych.

Realizacja projektów jest często rozciągnięta w czasie. Zdarza się, iż od momentu otrzymania dopłaty do zakupu środków trwałych mija nawet kilka lat.

Co do zasady, środki trwałe z danego projektu są przekazywane do używania i amortyzowane po zakończeniu projektu. Jednakże występują również sytuacje, gdy niezakończony projekt (część środków trwałych) zostaje przekazany do używania. Powyższe ma miejsce w sytuacji, gdy zakupione środki trwałe pozwalają już na realizowanie częściowej produkcji. Np. na danym projekcie po zakupie wszystkich środków trwałych ma być produkowane kilka produktów, niekompletny projekt pozwala jednakże na rozpoczęcie produkcji części wyrobów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy otrzymane dopłaty od kontrahentów otrzymywane przed zakupem środków trwałych nie stanowią przychodu podatkowego podatnika w momencie ich otrzymania?
Czy prawidłowe jest rozliczanie dopłat według daty zakupu środków trwałych dla danego projektu?
Czy odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w części sfinansowanej przez otrzymane dopłaty nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów?
Czy Spółka powinna ustalić wartość odpisów amortyzacyjnych niestanowiących kosztów uzyskania przychodów dopiero po zakończeniu całego projektu? Czy włączenia powinny dotyczyć poszczególnych środków trwałych według ich daty zakupu, czy też możliwe jest ustalenie proporcji dofinansowania i na tej podstawie skorygowanie odpisów amortyzacyjnych?
Czy Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy jedynie w przypadku zakończenia danego projektu, na który była przeznaczona dopłata i ustalenia, iż wartość dopłaty przewyższa wartość wydatków na projekt?
Czy Spółka jest zobowiązana do uzyskania szczegółowej dokumentacji dotyczącej działań spółki matki związanych w pozyskaniem dopłaty?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 1, 3, 4 i 5. Jednocześnie, wniosek Spółki w zakresie pytań nr 2 i 6 został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem w dniu 15 marca 2012 r. nr ILPB4/423-500/11-3/DS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, dopłaty nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie ich otrzymania.

Przychodem, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne.

Mając na uwadze powyższy przepis, dopłaty otrzymywane przez podatnika spełniają wskazany w nim generalny warunek uznania ich za przychód. Rozważyć jednak należy, czy przychód powyższy może podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie innych przepisów.

Zgodnie z regulującym zwolnienia przedmiotowe art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są m.in. dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (ust. 1 pkt 21).

Przepis powyższy ? zdaniem Spółki ? wskazuje w sposób jednoznaczny, że zwolnieniu podlegają zarówno dopłaty (dotacje, subwencje) otrzymane przed, jak i po zakupie składników majątkowych w postaci np. środków trwałych. Świadczy o tym literalna interpretacja przepisu, w którym ustawodawca wskazał na dwie możliwości udzielenia dopłaty: na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 lutego 2008 r. (I SA/Kr 912/07, LEX nr 467803) stwierdzając, że przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 21 dofinansowanie może być przekazywane w postaci przedpłaty, tj. na pokrycie kosztów lub refundacji, tj. jako zwrot wydatków.

Dalej, Sąd stwierdził, cyt.: ?niewątpliwie przepis ten zawiera alternatywę rozłączną, jak słusznie podniosła strona skarżąca, a co przyznał organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę. Zatem dotyczy on dwóch różnych sytuacji: świadczeń otrzymanych na pokrycie kosztów oraz świadczeń otrzymanych jako zwrot wydatków na wymienione w nim in fine cele (tak również trafnie NSA w wyroku z dnia 6 października 2005 r. sygn. akt FSK 2289/04, LEX nr 173119). W pierwszym przypadku mamy do czynienia z finansowaniem z góry np. bieżącej działalności firmy, zaś w drugim z następczym zwrotem wydatków poniesionych na określone cele. W takim rozumieniu powołanego przepisu utwierdzają też wnioski płynące z analizy systemowej oraz kontekstu znaczeniowego powołanego przepisu?.

Również zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 sierpnia 2010 r. I SA/Łd 578/10 (LEX nr 598637, G. Prawna 2010/9/173), aby miało zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 21 muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

środki stanowią dotację, subwencję, dopłatę lub inne nieodpłatne świadczenie, oraz
zostały otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a - 16m.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dopłaty otrzymane od kontrahentów przed zakupem środków trwałych nie stanowią przychodu podatkowego podatnika w momencie ich otrzymania i korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Wnioskodawca wskazuje także, że w korelacji z ww. przepisem art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulującym zwolnienie przedmiotowe w zakresie otrzymywanych dopłat do środków trwałych jest art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy.

Zgodnie z jego treścią, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a - 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle tych regulacji oraz wskazanych okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania dopłaty na sfinansowanie środków trwałych przed ich zakupem, dokonywane następnie odpisy amortyzacyjne od zakupionych już za tą dopłatę środków trwałych nie będą stanowiły dla Spółki kosztów uzyskania przychodu w części, która była pokryta z uprzednio otrzymanej dopłaty.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Jak wskazano w stanie faktycznym, co do zasady środki trwałe z danego projektu są przekazywane do używania i amortyzowane po zakończeniu projektu. W takim przypadku Spółka ustala proporcję dofinansowania i w zależności od wyniku przyjmuje następujące sposoby postępowania:

gdy dopłata jest równa wartości początkowej środków trwałych ? całość odpisów amortyzacyjnych jest wyłączana z kosztów podatkowych;
gdy dopłata jest niższa od wartości początkowej środków trwałych ? Spółka wyłącza z kosztów podatkowych wartość odpisów amortyzacyjnych proporcjonalnie do wartości dopłaty, np. gdy projekt jest wart łącznie 100.000 PLN, a dopłata wynosi 60.000 PLN. Tylko 40% odpisów amortyzacyjnych będzie stanowiło koszt podatkowy Spółki;
gdy dopłata jest wyższa od wartości początkowej środków trwałych ? Spółka wyłącza z kosztów podatkowych całość odpisów amortyzacyjnych i opodatkowuje nadwyżkę dopłaty.

W przypadku oddania niektórych środków do używania przed zamknięciem projektu, Spółka dokonuje w pełni odpisów amortyzacyjnych, a następnie koryguje je zgodnie ze wskazanym powyżej schematem. Powyższa korekta jest związana z brakiem możliwości ustalenia proporcji dofinansowania przed zakończeniem projektu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Rozliczanie dopłaty może następować poprzez realizację projektu technologicznego w pewnym, uzasadnionym technicznie okresie czasu (trwającym kilka lat), w ramach którego następuje zakup powiązanych ze sobą funkcjonalnie środków trwałych tworzących tzw. projekty. Może się zdarzyć taka sytuacja, że otrzymana dopłata uzyskana na podstawie szacunkowych wartości środków trwałych, w rzeczywistości przewyższy faktyczne koszty ich zakupu.

Zdaniem Spółki, w takiej sytuacji po całkowitym zamknięciu i rozliczeniu projektu należy rozpoznać przychód podatkowy w wysokości różnicy pomiędzy wartością projektu, a wartością dopłaty.

Nadwyżki z poszczególnych transz dopłat nie będą, w ocenie Spółki, stanowiły przychodu podatkowego do czasu całkowitego rozliczenia projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto, wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, iż podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem ? jako źródłem dochodu ? jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W przepisie art. 12 ust. 4 tej ustawy wyliczone zostały enumeratywnie te rodzaje przychodów uzyskiwanych przez podatnika, które nie stanowią podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Innymi słowy, art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tworzy zamknięty katalog przychodów neutralnych podatkowo, co oznacza, że nie można go rozszerzać ponad te ich rodzaje, które wymienia ustawodawca.

Jak stanowi art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy wskazać, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów, będą generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów.

Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Ponadto, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii ?innych wydatków?, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest by ?wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów? oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc ?wydatek zwrócony? to ten sam, a nie taki sam, wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku lecz nie stanowi jego zwrotu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów dopłaty do realizowanych projektów produkcyjnych. Jednocześnie przedmiotem niniejszej interpretacji są dopłaty otrzymywane przez Spółkę przed zakupem poszczególnych środków trwałych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż otrzymane dopłaty ? jako otrzymane pieniądze ? stanowią przychody podatkowe Spółki, gdyż nie mogą być traktowane jako ?wydatek zwrócony?.

Katalog dochodów wolnych od podatku zawarty został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy, wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a - 16m.

Zakres powołanego przepisu dotyczy dochodów podatników, otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że wskazane w omawianym przepisie dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia stanowić winny rodzaj bezzwrotnej pomocy, tj. nie mogą stanowić świadczeń wzajemnych. Innymi słowy, podatnik nie musi wykonać w zamian żadnej czynności, aby je otrzymać. Również ?nieodpłatne świadczenie?, o którym mowa w tym przepisie, to każde nieekwiwalentne świadczenie między stronami.

Podsumowując, wskazać należy, iż regulacji art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają jedynie przysporzenia pod tytułem darmym na cele w nim wskazane, tj. na pokrycie kosztów lub jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów dopłaty do realizowanych projektów produkcyjnych. Dany projekt tworzą funkcjonalnie i technologicznie powiązane ze sobą zespoły środków trwałych. Dopłaty są otrzymywane od kontrahentów Spółki, z którymi Spółka prowadzi stałą współpracę w zakresie dostarczania produktów wytworzonych przy pomocy powyższych zespołów środków trwałych. Kontrahenci Spółki, z którymi odbywa się stała współpraca są szczególnie zainteresowani rodzajem, charakterystyką wytwarzanych produktów oraz ich odpowiednią jakością.

Odnosząc powyższe do regulacji prawnej art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazać należy, iż nie znajdzie ona zastosowania w przedmiotowej sprawie. Otrzymane od kontrahentów kwoty dopłat są bowiem świadczeniem wzajemnym (za dopłaty Spółka zakupuje zespoły środków trwałych, przy pomocy których wytwarza produkty, których odbiorcami są kontrahenci).

Natomiast, stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Wydatki te po ich zaktualizowaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zatem, co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do ich odpłatnego zbycia. Do tego momentu wydatki te mogą być odnoszone w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Zasady dotyczące amortyzacji podatkowej określają przypisy art. 16a ? art. 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż postanowieniom art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ściśle odpowiada zapis art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy. Odnoszenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych sfinansowanych ze źródeł przychodu, z których dochód już raz był odliczony od dochodu przed opodatkowaniem, skutkowałoby powtórnym obniżeniem podstawy opodatkowania o tę samą kwotę.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a - 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, skoro otrzymane dopłaty na zakup środków trwałych nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to również art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy nie znajdzie zastosowania. Na tej podstawie odpisy amortyzacyjne od zakupionych środków trwałych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, kwota dopłat otrzymanych przez Spółkę na zakup środków trwałych, przyjętych następnie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi ? na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? przychód, a odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych środków trwałych stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 6 tej ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.