1. Czy diety pokrywające koszty pobytu poza miejscem zamieszkania i siedzibą działalności, również (...)

UZASADNIENIE

W dniu 02.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych oraz wydatków poniesionych na wynajęcie lokalu mieszkalnego na czas świadczenia usług poza granicami kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od listopada 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych oraz doradczych na rzecz podmiotu zagranicznego z siedzibą na terenie Wielkiej Brytanii. Usługi świadczone są fizycznie zarówno poza granicami kraju (w miejscu wskazanym przez zleceniodawcę), gdzie wynajmuje czasowo na własny koszt lokal mieszkalny lub nocuje w hotelu, jak również w Polsce w miejscu zamieszkania, które jest siedzibą prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie czasowo oraz długotrwale przebywał poza siedzibą prowadzonej działalności (na czas świadczenia usług poza granicami kraju) czas świadczenia usług poza terytorium kraju jest zmienny i uzależniony od ustaleń i potrzeb zleceniodawcy.

Jednorazowy okres przebywania poza granicami kraju na czas świadczenia usług wynosi od kilku dni do kilku tygodni. W pozostałym czasie usługi świadczone są w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. W zależności od okresu przebywania za granicą Wnioskodawca wynajmuje na własny koszt hotel lub lokal mieszkalny.

Usługi zarówno poza granicami kraju, jak i w Polsce są świadczone przez Wnioskodawcę osobiście.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy diety pokrywające koszty pobytu poza miejscem zamieszkania i siedzibą działalności, również poza granicami kraju (w miejscu rzeczywistego świadczenia usługi) są kosztami uzyskania przychodu za okres rzeczywistego przebywania poza granicami kraju w celu świadczenia usług?
2. Czy wydatki na wynajem lokalu mieszkalnego wynajętego na czas świadczenia usług poza granicami kraju poniesione na podstawie umowy zawartej z osoba fizyczną będącą obywatelem brytyjskim są kosztami uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 1, diety pokrywające koszty pobytu poza miejscem zamieszkania i siedzibą działalności (w miejscu rzeczywistego świadczenia usług) są kosztami uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 2, wydatki na wynajem lokalu mieszkalnego wynajętego na czas świadczenia usług poza granicami kraju poniesione na podstawie umowy zawartej z osobą fizyczną będącą obywatelem brytyjskim są kosztami uzyskania przychodu.

Powyższe wydatki są bezpośrednio związane z osiągniętym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z ww. przepisu, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące takich kosztów w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących ? w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Z powołanego przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych. W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Mając powyższe na względzie, o ile podróże, jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności Wnioskodawca może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra [dla podróży zagranicznych - rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.)].

Natomiast oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynajęcia mieszkania w Wielkiej Brytanii, na potrzeby pobytu w czasie podróży związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą wskazać należy, że koszty te oceniać należy w oparciu o kryteria wynikające z cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż poniesione wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że zostały poniesione w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi informatyczne i doradcze na rzecz podmiotu zagranicznego z siedzibą na terenie Wielkiej Brytanii. W tym celu wynajmuje tam na własny koszt hotel lub lokal mieszkalny.

Usługi świadczone są fizycznie zarówno poza granicami kraju (w miejscu wskazanym przez zleceniodawcę), gdzie wynajmuje czasowo na własny koszt lokal mieszkalny lub nocuje w hotelu, jak również w Polsce w miejscu zamieszkania, które jest siedziba prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wskazać należy, iż jeżeli wydatki związane z wynajęciem mieszkania lub hotelu są racjonalnie uzasadnione i potrzebne w prowadzonej zarówno działalności gospodarczej, to ponoszone wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym również muszą zostać właściwie udokumentowane dowodami księgowymi.

Przy tym jeszcze raz podkreślić należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.