W zakresie ustalenia stawki amortyzacji sygn: IPPB1/415-758/14-4/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 października 2014 r. (data wpływu 8 października 2014 r.) na wezwanie z dnia 24 września 2014 r. Nr IPPB1/415-758/14-2/ES (data nadania 25 września 2014 r., data odbioru 27 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia stawki amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej. Spółka świadczy usługi dostępu do Internetu. Obecnie spółka rozbudowuje jak i modernizuje sieć internetową. Modernizacja polega na wymianie przewodów napowietrznych oraz zastąpienie sygnału radiowego światłowodami w celu zwiększenia jakości oraz przepustowości sieci. Budowa polega na wykonaniu nowych linii i nowych przyłączeń do abonamentów. Kable układane są w kanalizacji kablowej własnej oraz dzierżawionej od firm zewnętrznych. Wszystkie te urządzenia posiadać będą zaawansowane układy mikroprocesorowo, które będą konfigurowane oraz sterowane za pomocą innych systemów komputerowych. Zespół urządzeń będzie miał za zadanie przetwarzanie sygnału z zewnętrznych źródeł oraz przygotowanie go do dalszej transmisji. Sygnał będzie odbierany przez aktywne urządzenia optyczne. Zarówno elementy nadawcze, jak i odbiorcze, stanowić będą funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego. Będzie również i niewielka grupa abonentów odbierająca sygnał internetowy za pomocą urządzeń radiowych. Elementami pasywnymi są światłowodowe linie kablowe oraz sieci rozdzielcze wraz z rurami i studzienkami od optycznych węzłów rozdzielczych do optycznych węzłów w budynkach, instalacje budynkowe rozprowadzające sygnał od optycznych węzłów rozdzielczych w budynkach przez korytarze, strychy i piwnice do skrzynek rozdzielczych abonenckich na poszczególnych klatkach lub w piwnicach. Po podpisaniu umowy z konkretnym abonentem, instalowane będą natynkowe kable przyłącza abonenckiego, doprowadzające sygnał telewizyjny internetowy lub telefoniczny od skrzynki abonenckiej do urządzenia abonenckiego w lokalu.

M. S.C. prowadzi ewidencję księgową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, koszty uzyskania przychodu są ewidencjonowane w tej księdze zgodnie z art. 22 ust. 5 - 5c w związku z art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do ewidencji środków trwałych zostanie przyjęty środek trwały tj. kompleks serwerów, zespołów komputerowych, routerów, switchy, konwerterów wraz z urządzeniami zasilającymi. Środek trwały służy do dystrybucji sygnału internetowego wraz z aktywnymi elementami sieci służącymi do przekazywania i dzielenia sygnału internetowego (np. switche, konwertery) oraz urządzeniami odbiorczymi sygnału internetowego. Wszystkie te urządzenia operują informacjami cyfrowymi w postaci sygnału internetowego, czyli zajmują się przetwarzaniem danych. Zgodnie z klasyfikacja Głównego Urzędu Statystycznego, serwery, zestawy komputerowe i pozostałe urządzenia sieci (routery, switche) stosowane wyłącznie lub zasadniczo w systemach przetwarzania danych klasyfikowane są wg KŚT w grupie 4 rodzaj 491 ?Zespoły Komputerowe?. Zgodnie z tą klasyfikacją można uznać za jeden środek trwały i sklasyfikować go w rodzaju 491 KŚT.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 września 2014 r. nr IPPB/415-758/14-2/ES Wnioskodawczyni doprecyzowała, że przez środki trwale w świetle ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, Nr 157, poz. 1241 i Nr 165, poz. 1316 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278) rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

W obecnym czasie spółka bazuje na dzierżawionych i własnych sieciach oraz własnych urządzeniach do nadawania sygnały radiowego.

Spółka prowadzi inwestycje oparte na nowych technologiach bazujących na przesyłaniu sygnału światłowodami. W tym celu zostały wykonane projekty budowlane oraz zostały uzyskane pozwolenia na ułożenie światłowodowej sieci kablowej, która zostanie podłączona do zespołu urządzeń sterowanych za pomocą systemów komputerowych. Co będzie stanowić funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego i telewizyjnego. Co spełnia definicję nowego środka trwałego.

W wyniku budowy nowej sieci powstanie sieć która zastąpi starą sieć, wraz urządzeniami przesyłowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest postępowanie w zakresie stosowania stawki amortyzacji 30% dla nowo wybudowanych sieci wraz z urządzeniami jak i zmodernizowanych?

Zdaniem Wnioskodawczyni system przetwarzania i dzielenie sygnału internetowego będzie spełniał wszystkie kryteria uznania go za środek trwały, o których mowa w cyt. art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sklasyfikowany w rodzaju 491 KŚT, to do amortyzacji tego środka trwałego należy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 30%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych ? wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przy czym, zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  

• zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  

• musi być kompletny i zdatny do użytku,
  

• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing (tzw.
  leasing operacyjny),
  

• przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.
  
  
  

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. W związku z powyższym, w przypadku gdy maszyna, bądź urządzenie składa się z mniejszych urządzeń lub w sytuacji, gdy dla prawidłowego funkcjonowania dana maszyna, lub urządzenie wymaga zainstalowania dodatkowych urządzeń, co do zasady mamy do czynienia z jednym środkiem trwałym w rozumieniu cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Odrębnymi przepisami, które wpływają na sposób klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 ze zm.). Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie ww. rozporządzenia. Rozporządzenie to określa także w szczegółowy sposób co mieści się w określonym grupowaniu KŚT oraz co należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych. Zauważyć jednak należy, iż zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe sklasyfikowane w grupie 4 rodzaju 491 Klasyfikacji Środków trwałych ?Zespoły komputerowe? należy amortyzować stawką 30%.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako wspólnik spółki cywilnej, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług dostępu do internetu. Spółka prowadzi inwestycje oparte na nowych technologiach bazujących na przesyłaniu sygnału światłowodami. W tym celu zostały wykonane projekty budowlane oraz zostały uzyskane pozwolenia na ułożenie światłowodowej sieci kablowej, która zostanie podłączona do zespołu urządzeń sterowanych za pomocą systemów komputerowych. Co będzie stanowić funkcjonalną całość niezbędną do przekazywania sygnału internetowego i telewizyjnego. Co spełnia definicję nowego środka trwałego.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazana we wniosku nowo wybudowana sieć będzie spełniać wszystkie kryteria uznania jej za nowy środek trwały, o którym mowa w cyt. art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sklasyfikowany w rodzaju 491 KŚT, to do amortyzacji tego środka trwałego należy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 30%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.