Zakres skutków podatkowych zakupu polisy ubezpieczeniowej dla pracowników, w związku z zagraniczną (...)

22.2.2013

Zakres skutków podatkowych zakupu polisy ubezpieczeniowej dla pracowników, w związku z zagraniczną podróżą służbową.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.11.2012 r. (data wpływu 23.11.2012 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 15.02.2013 r. (data nadania 15.02.2013 r., data wpływu 18.02.2013 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 12.02.2013 r. Nr IPPB2/415-1011/12-2/MG (data nadania 12.02.2013 r., data doręczenia 15.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu polisy ubezpieczeniowej dla pracowników, w związku z zagraniczną podróżą służbową ? jest:

prawidłowe ? w części dotyczącej braku powstania po stronie pracownika przychodu z tytułu zakupu przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej obejmującej koszty leczenia zagranicznego (w nagłych przypadkach),

nieprawidłowe ? w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 23.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zakupu polisy ubezpieczeniowej dla pracowników, w związku z zagraniczną podróżą służbową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: ?Spółka?) jest częścią międzynarodowej korporacji, światowego lidera w dziedzinie usług związanych z prowadzeniem badań klinicznych produktów leczniczych. Spółka zajmuje się wybranymi czynnościami z zakresu organizacji i monitorowania takich badań prowadzonych na terytorium Rzeczypospolitej na zlecenie sponsorów, zgodnie z odpowiednimi mającymi zastosowanie przepisami prawa. Spółka podejmuje i prowadzi działania w tym zakresie w ramach usług świadczonych odpłatnie na rzecz zagranicznych spółek z Grupy.

W celu wykonania swojej działalności Spółka zatrudnia w Polsce około 280 pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę zawartych zgodnie z polskimi regulacjami w zakresie prawa pracy. Wykonywanie zadań przez większość pracowników wiąże się z koniecznością częstych wyjazdów poza stałe miejsce pracy. Są to wyjazdy zarówno krajowe jak i zagraniczne.

Do zadań pracowników wykonywanych podczas podróży służbowych należy między innymi: wizytacja ośrodków badawczych w celu przeprowadzenia weryfikacji dokumentacji badania, sprawdzenia zgodności stosowanych procedur z protokołem badania i zasad dobrej praktyki, prowadzenia badań klinicznych, a także udział w spotkaniach szkoleniowych pracowników oraz badaczy.

Podróże służbowe są rozliczane zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z dnia 30 grudnia 2002 r.)

W przypadku zagranicznych podróży służbowych, Spółka wykupuje pracownikom polisy ubezpieczeniowe. Są one ważne tylko w okresie trwania podróży i są nabywane każdorazowo przed planowaną podróżą. Zakres ubezpieczenia obejmuje koszty leczenia zagranicznego (w nagłych przypadkach), koszty zagubienia bagażu (tutaj istotne dla Spółki jest ubezpieczenie firmowego sprzętu przewożonego przez pracowników), ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz OC za szkody na osobie i rzeczy. Zasadniczym celem ubezpieczenia jest zabezpieczenie Spółki przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi z koniecznością zwrotu pracownikowi udokumentowanych kosztów będących następstwem wydarzeń objętych ubezpieczeniem.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z dnia 30 grudnia 2002 r.) na podstawie art. 12 pracownikowi przysługuje:

§ 12.

W razie choroby powstałej podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków.
Nie podlegają zwrotowi koszty leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i zabiegów kosmetycznych, oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych, zakupu okularów.
Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje ze środków pracodawcy.
W razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Spółka opłacając ubezpieczenie chce zminimalizować ryzyko ponoszenia niezaplanowanych kosztów ze środków obrotowych w przypadku zaistniałego zdarzenia za granicami kraju.

Kolejnym istotnym powodem ubezpieczenia jest ubezpieczenie sprzętu firmowego przewożonego przez pracowników: laptopów, kosztownych telefonów komórkowych, dysków przenośnych, kamer video itp. W ubezpieczeniu tym Spółka zawsze musi występować jako ubezpieczający mienie firmowe przewożone przez pracownika. Każdy pracownik firmy będący w podróży służbowej musi mieć wykupione takie ubezpieczenie.

Zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia w podróży zagranicznej zawartymi w polisie ubezpieczeniowej, przedmiotem ubezpieczenia może być sprzęt elektroniczny przewożony przez ubezpieczonego, a nie będący jego własnością. ?W sytuacji gdy sprzęt elektroniczny został powierzony Ubezpieczonemu przez Ubezpieczającego lub na jego zlecenie w celu wykonywania przez Ubezpieczonego obowiązków służbowych ochrona ubezpieczeniowa jest udzielana wyłącznie wtedy, gdy pracodawca Ubezpieczonego występuje w umowie ubezpieczenia w roli Ubezpieczającego?.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 12.02.2013 r. Nr IPPB2/415-1011/12-2/MG (data nadania 12.02.2013 r., data doręczenia 15.02.2013 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie:

kto jest beneficjentem polisy ubezpieczeniowej w odniesieniu do OC za szkody na osobie i rzeczy oraz zagubienia bagażu zawierającego firmowy sprzęt przewożony przez pracownika, tj. czy ewentualne odszkodowanie z powyższych tytułów otrzyma pracownik, czy też Spółka?

Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku stan faktyczny, pismem z dnia 15.02.2013 r. (data nadania 15.02.2013 r., data wpływu 18.02.2013 r.), w którym wyjaśnił, iż uposażonym do całej polisy jest pracownik. Sytuacja uszkodzenia ubezpieczonego sprzętu komputerowego do dnia odpowiedzi (15.02.2013 r.) nie zaistniała. Jednak biorąc pod uwagę odpowiedzialność pracownika za powierzony mu sprzęt stanowiący własność pracodawcy Spółka będzie dochodzić zwrotu poniesionych strat z odszkodowania otrzymanego przez pracownika w części należnej Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt zakupu polisy ubezpieczeniowej dla pracownika w zakresie przedstawionym w opisie stanu faktycznego, tylko na czas trwania zagranicznej podróży służbowej, tj. każdorazowo przed planowaną podróżą i wygasające po jej zakończeniu powinien być przychodem pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ubezpieczenie wykupione na czas podróży służbowej nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ubezpieczenie to ma na celu zabezpieczenie interesów Spółki, a każdy pracownik ma obowiązek posiadać je podczas zagranicznej podróży służbowej. Zdaniem Spółki w związku z wykupieniem polisy nie dochodzi do uzyskania korzyści majątkowej u pracownika. W przypadku braku polisy pracownik uzyskałby zwrot tych samych faktycznie poniesionych kosztów od pracodawcy na podstawie art. 12 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z dnia 30 grudnia 2002 r.) oraz art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.). Podmiotem ponoszącym koszty pozostałaby Spółka. Z kolei dla Spółki konieczność zrekompensowania pracownikowi wydatków wiąże się z wykazaniem w wyniku Spółki zwiększonych kosztów mających negatywny wpływ na wynik finansowy Spółki.

Kolejnym argumentem potwierdzającym, że ubezpieczenie ma charakter wyłącznie służbowy i nie stanowi przysporzenia dla pracownika jest fakt, że zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia, elementy majątku pracodawcy powierzone podróżującemu pracownikowi w celu wykonywania przez niego obowiązków służbowych (przykładowo laptop, dysk zewnętrzny, smartfon) podlegają ochronie ubezpieczeniowej wyłącznie wtedy, gdy pracodawca ubezpieczonego występuje w roli ubezpieczającego, tak jak wyjaśniono to w opisie stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej braku powstania po stronie pracownika przychodu z tytułu zakupu przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej obejmującej koszty leczenia zagranicznego (w nagłych przypadkach), natomiast za nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a omawianej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, iż Spółka będąca częścią międzynarodowej korporacji, w celu wykonania swojej działalności zatrudnia w Polsce pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę zawartych zgodnie z polskimi regulacjami w zakresie prawa pracy. Wykonywanie zadań przez większość pracowników wiąże się z koniecznością częstych wyjazdów poza stałe miejsce pracy. Są to wyjazdy zarówno krajowe, jak i zagraniczne. Do zadań pracowników wykonywanych podczas podróży służbowych należy m.in.: wizytacja ośrodków badawczych w celu przeprowadzenia weryfikacji dokumentacji badania, sprawdzenia zgodności stosowanych procedur z protokołem badania i zasad dobrej praktyki, prowadzenia badań klinicznych, a także udział w spotkaniach szkoleniowych pracowników oraz badaczy. Podróże służbowe są rozliczane zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. W przypadku, zagranicznych podróży służbowych, Spółka wykupuje pracownikom polisy ubezpieczeniowe. Są one ważne tylko w okresie trwania podróży i są nabywane każdorazowo przed planowaną podróżą. Zakres ubezpieczenia obejmuje koszty leczenia zagranicznego (w nagłych przypadkach), koszty zagubienia bagażu, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz OC za szkody na osobie i rzeczy. Zasadniczym celem ubezpieczenia jest zabezpieczenie Spółki przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi z koniecznością zwrotu pracownikowi udokumentowanych kosztów będących następstwem wydarzeń objętych ubezpieczeniem. Spółka opłacając ubezpieczenie chce zminimalizować ryzyko ponoszenia niezaplanowanych kosztów ze środków obrotowych w przypadku zaistniałego zdarzenia za granicami kraju. Kolejnym powodem ubezpieczenia jest ubezpieczenie sprzętu firmowego przewożonego przez pracowników: laptopów, kosztownych telefonów komórkowych, dysków przenośnych, kamer video itp. W ubezpieczeniu tym Spółka zawsze musi występować jako ubezpieczający mienie firmowe przewożone przez pracownika. Każdy pracownik firmy będący w podróży służbowej musi mieć wykupione takie ubezpieczenie. Zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia w podróży zagranicznej zawartymi w polisie ubezpieczeniowej przedmiotem ubezpieczenia może być sprzęt elektroniczny przewożony przez ubezpieczonego, a nie będący jego własnością. Uposażonym do całej polisy jest pracownik. Biorąc pod uwagę odpowiedzialność pracownika za powierzony mu sprzęt stanowiący własność pracodawcy Spółka będzie dochodzić zwrotu poniesionych strat z odszkodowania otrzymanego przez pracownika, w części należnej Spółce.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Definicję pojęcia ?podróż służbowa? zawiera art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Uszczegółowieniem tej regulacji i jednocześnie odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, ze zm.)

Na podstawie § 2 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podroży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety
zwrot kosztów:
1. przejazdów i dojazdów,
2. noclegów,
3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Przepis § 2 pkt 2 lit. c) stanowi podstawę prawną do zwrotu pracownikowi innych wydatków niż określone taksatywnie w przepisach § 4-12 rozporządzenia, których poniesienie przez pracownika było uzasadnione specyfiką lub warunkami konkretnej podróży służbowej.

Z kolei § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wprost stanowi, że w razie choroby powstałej podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. Nie podlegają zwrotowi koszty leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i zabiegów kosmetycznych oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych, zakupu okularów (§ 12 ust. 2). Zwrot dokonywany jest ze środków pracodawcy (§ 12 ust. 3). Ponadto - zgodnie z § 12 ust. 4 - w razie zgonu pracownika za granicą pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Przepisy ww. rozporządzenia określają więc obowiązek zwrócenia pracownikowi wydatków przez niego poniesionych w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował. Z brzmienia tych przepisu wynika zatem, iż pracownik musi najpierw te wydatki ponieść, aby można było dokonać ich zwrotu.

Zatem, gdy pracodawca nie dokonuje zwrotu pracownikowi wydatków poniesionych przez pracownika na opłacenie m.in. polisy ubezpieczeniowej w zagranicznej podróży służbowej, ponieważ sam dokonuje zakupu przedmiotowej polisy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cytowanej ustawy nie znajduje zastosowania.

W związku z powyższym, mając na uwadze przywołane uregulowania prawne należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, iż zakup przez pracodawcę polisy ubezpieczeniowej w zagranicznej podróży służbowej pracownika, obejmującej koszty leczenia zagranicznego (w nagłych przypadkach), nie powoduje powstania po stronie pracownika przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można jednak potwierdzić stanowiska Spółki dotyczącego uznania, iż wykupienie przez Spółkę na rzecz pracowników polisy ubezpieczeniowej obejmującej ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz OC za szkody na osobie i rzeczy, a także ubezpieczenie kosztów zagubienia bagażu zawierającego sprzęt firmowy przewożony przez pracownika jest dla pracownika Spółki neutralne podatkowo.

Należy bowiem zauważyć, iż pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową poza granice kraju - co do zasady - nie ma obowiązku pokrywania wydatków związanych z ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (NWW), OC za szkody na osobie i rzeczy, tj. w pozostałym zakresie niż wskazany w § 12 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, w sytuacji gdy uposażonym do polisy jest pracownik.

Wydatki poniesione na ten cel mają za zadanie ochronę interesów pracownika i to pracownik powinien zadbać o wykupienie polisy ubezpieczeniowej w tym zakresie. Sytuacja, w której składka ubezpieczeniowa opłacana jest przez inna osobę niż ta, w której interesie zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa, jest ona bowiem odstępstwem od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Tym samym wykupienie przez Spółkę polisy ubezpieczeniowej obejmującej ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz OC za szkody na osobie i rzeczy, ma dla pracownika konkretny wymiar finansowy, ponieważ nie powoduje uszczuplenia majątku pracownika, do którego musiałoby dojść, gdyby nie pokrycie przez Spółkę ww. kosztów.

Tak pojmowane korzyści po stronie pracownika mają charakter przychodowy. Pracodawca realizuje bowiem na rzecz pracownika nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które należy zakwalifikować do przychodu, o którym mowa w art. 12 cytowanej ustawy.

Odnośnie polisy ubezpieczeniowej dotyczącej bagażu należy zauważyć, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w sytuacji, gdy pracownik będąc ubezpieczonym przez pracodawcę będzie uprawniony do odszkodowania, jeśli natomiast pracodawca jest zarówno ubezpieczającym, jak i beneficjentem ewentualnego odszkodowania, po stronie pracownika przychód nie powstaje.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż uposażonym do polisy jest pracownik. Zatem należy stwierdzić, iż po stronie pracownika powstanie przychód, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe rozstrzygnięcie dotyczące skutków podatkowych wykupu polisy ubezpieczeniowej obejmującej koszty zagubienia przez pracownika bagażu zawierającego sprzęt firmowy nie ma wpływu fakt, iż Spółka może dochodzić zwrotu poniesionych strat z odszkodowania otrzymanego przez pracownika w części należnej Spółce, bowiem stosunki zobowiązaniowe pomiędzy pracodawcą a pracownikiem mogące wystąpić w przyszłości nie przesądzają o braku powstaniu po stronie pracownika przychodu w momencie zakupu polisy ubezpieczeniowej.

Reasumując stwierdzić należy, iż:

zakup polisy ubezpieczeniowej dla pracownika na czas trwania zagranicznej podróży służbowej, tj. każdorazowo przed planowaną podróżą i wygasającej po jej zakończeniu, obejmującej koszty leczenia zagranicznego (w nagłych przypadkach) nie powoduje powstania po stronie pracownika przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

zakup polisy ubezpieczeniowej dla pracownika na czas trwania zagranicznej podróży służbowej, tj. każdorazowo przed planowaną podróżą i wygasającej po jej zakończeniu, obejmującej ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NWW), OC za szkody na osobie i rzeczy, a także koszty zagubienia bagażu zawierającego firmowy sprzęt przewożony przez pracowników, w sytuacji gdy uposażonym do polisy jest pracownik, skutkuje powstaniem po stronie pracownika przychodu z nieodpłatnego świadczenia, który należy zakwalifikować do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.