Czy wartość początkowa środka trwałego ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 w powiązaniu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego z uwzględnieniem różnic kursowych oraz odsetek naliczonych na dzień przyjęcia środka trwałego do używania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 25 Iutego 2011 r. Spółka Akcyjna przyjęła do używania środek trwały w postaci urządzenia mobilnego Noedberg LT125 E zaliczanego wg Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 521. Celem finansowania zakupu środka trwałego zaciągnięta została w dniu 5 sierpnia 2010 r. pożyczka w walucie obcej tj. w euro. W treści umowy wyraźnie wskazany był cel, na który przedmiotowa pożyczka została udzielona. Faktyczne wykorzystanie pożyczki było zgodne z zapisami umowy tj. na zakup przedmiotowego środka trwałego.

Na dzień wprowadzania środka trwałego do ksiąg rachunkowych prowadzonych zgodnie z ustawą o rachunkowości ustalona została wartość początkowa tego środka trwałego będąca ceną nabycia obejmującą:

1. faktycznie zrealizowane różnice kursowe powstałe przy płatnościach dokonanych za zakup urządzenia od producenta, powstałe przed dniem przyjęcia środka trwałego do używania,
2. różnice kursowe wyliczone na dzień przyjęcia środka trwałego do użytkowania nie będące faktycznie zrealizowanymi różnicami kursowymi a jedynie naliczonymi różnicami kursowymi pomiędzy kursem z dnia zaciągnięcia pożyczki a średnim kursem NBP z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,
3. odsetki naliczone na dzień przyjęcia środka trwałego do używania od niespłaconej części pożyczki, przeznaczonej na zakup urządzenia.
   
   

Spółka Akcyjna nie wybierała sposobu ustalania różnic kursowych zgodnego z przepisami ustawy o rachunkowości, o którym mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wartość początkowa środka trwałego opisanego w opisie stanu faktycznego ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 16g ust. 3 oraz art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinna uwzględniać różnice kursowe wyliczone na dzień przyjęcia środka trwałego do używania nie będące faktycznie zrealizowanymi różnicami kursowymi a jedynie naliczonymi różnicami kursowymi pomiędzy kursem z dnia zaciągnięcia pożyczki a średnim kursem NBP z dnia przyjęcia środka trwałego do używania...
2. Czy wartość początkowa środka trwałego opisanego w opisie stanu faktycznego ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinna uwzględniać odsetki naliczone na dzień przyjęcia środka trwałego do używania od niespłaconej części pożyczki przeznaczonej na zakup urządzenia...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną nr IPTPB3/423-17/11-3/GG.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa środka trwałego opisanego w stanie faktycznym nie powinna uwzględniać różnic kursowych wyliczonych na dzień przyjęcia środka trwałego do użytkowania nie będących faktycznie zrealizowanymi różnicami kursowymi a jedynie naliczonymi różnicami kursowymi pomiędzy kursem z dnia zaciągnięcia pożyczki a średnim kursem NBP z dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

Według Wnioskodawcy różnice kursowe faktycznie zrealizowane tj. ustalone od tych płatności pożyczki, które przypadną po dniu przyjęcia środka trwałego do używania powinny stanowić koszt lub przychód podatnika jako dodatnie lub ujemne różnice kursowe określone w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16 ust. 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), wydatki na nabycie środków trwałych nie stanowią kosztów podatkowych, jednakże do kosztów uzyskania przychodu mogą zostać zaliczone odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie natomiast z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia (art.16g ust. 1 pkt 1).

Na podstawie art. 16g ust.

3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cenę nabycia definiuje się jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zakres definicji ceny nabycia oraz kosztu wytworzenia został rozszerzony przez art. 16g ust. 5 ustawy, który stwierdza, iż cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, iż w dniu 25 Iutego 2011 r. Wnioskodawca przyjął do używania środek trwały w postaci urządzenia mobilnego Noedberg LT125 E zaliczanego wg Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 521. Celem finansowania zakupu środka trwałego zaciągnięta została w dniu 5 sierpnia 2010 r. pożyczka w walucie obcej tj. w euro. W treści umowy wyraźnie wskazany był cel, na który przedmiotowa pożyczka została udzielona. Faktyczne wykorzystanie pożyczki było zgodne z zapisami umowy tj. na zakup przedmiotowego środka trwałego.

Niewątpliwie koszt ponoszony w walucie obcej na nabycie środka trwałego mieści się w zakresie definicji powołanych wyżej przepisów, natomiast różnice kursowe wynikające z kosztów poniesionych w walucie obcej, powinny powiększać cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego.

Na mocy ust. 1 artykułu 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Redakcja samej definicji różnicy kursowej wskazuje na okoliczność, iż muszą wystąpić dwie wartości, pomiędzy którymi może powstać różnica kursowa. Wniosek taki potwierdza art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym dodatnia różnica kursowa w przypadku poniesienia kosztu w walucie obcej występuje, gdy wartość poniesionego kosztu jest wyższa, niż w dniu zapłaty. Zatem dopiero w momencie zapłaty istnieje możliwość ustalenia czy różnica kursowa wystąpiła i w jakiej wysokości.

W myśl art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości przy spełnieniu warunków określonych przepisami tego artykułu.
   
   

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca rozlicza różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie ww. art. 15a powyższej ustawy. Różnice kursowe mogą być elementem przychodów bądź kosztów podatkowych, czyli bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zasady ustalania różnic kursowych powstających w związku ze spłatą pożyczki zaciągniętej w walucie obcej określone są w art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 oraz ust. 9 ustawy.

W świetle tych przepisów różnice kursowe wynikają z różnicy wartości otrzymanej i spłaconej pożyczki w walucie obcej (odpowiednio kapitałowych rat pożyczki) przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast w myśl art. 15a ust. 3 pkt 5 powyższej ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Podstawą do ujęcia przez Wnioskodawcę zrealizowanych różnic kursowych w wartości początkowej pozostaje fakt, iż są one związane z wydatkiem na nabycie środka trwałego oraz zostały naliczone (zrealizowane) do dnia przekazania go do używania.

Zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zasady powyższe stosuje się również do rozliczania różnic kursowych przy amortyzacji (art. 16g ust. 5 ustawy).

Tym samym, ich naliczenie następuje w chwili realizacji, tj. uregulowania zobowiązania w walucie obcej, w tym przypadku mamy zatem do czynienia z zastosowaniem zasady kasowej, mającej również zastosowanie przy ustalaniu różnic kursowych korygujących koszt nabycia środka trwałego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB3/423-17/11-3/GG, interpretacja indywidualna