Czy włoki pelagiczne i deski trałowe są oddzielnymi środkami trwałymi i podlegają amortyzacji według (...)

20.12.2012

Czy włoki pelagiczne i deski trałowe są oddzielnymi środkami trwałymi i podlegają amortyzacji według stawki 20%?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 28 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji włoków pelagicznych i desek trałowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji włoków pelagicznych i desek trałowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie rybołówstwa w wodach morskich. Działalność prowadzona jest od września 2011 r. W latach 2001-2011 był Pan wspólnikiem spółki cywilnej wykonującej działalność w tym samym zakresie. We wrześniu 2011 r. wycofał się Pan ze spółki cywilnej. W wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2011 r. otrzymał Pan majątek w formie kutra rybackiego o wartości 1.444.000 zł, który wprowadził do ewidencji środków trwałych w jednoosobowej działalności od 1 stycznia 2012 r. Kuter był wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej oraz był amortyzowany metodą liniową, stawką 7%.

Do połowów ryb zakupił Pan włoki pelagiczne (sieci o dużej rozpiętości między górą, a dołem zakończone workiem o małych lub dużych oczkach służące do poławiania ryb w toni wodnej), oraz deski trałowe do połowów pelagicznych (na które zakłada się włoki o różnej wielkości oczek, deski rozciągają włok pelagiczny w toni wodnej) zakwalifikowane do Klasyfikacji Środków Trwałych grupa 8 rodzaj 808.

Włoki pelagiczne i deski trałowe nie mogą spełniać swojej roli poza kutrem. Kuter jest przystosowany tylko do połowów, nie może więc funkcjonować bez włoków i desek trałowych. Podobnie deska trałowa i włok są bezużyteczne bez kutra. Włoki i deski są przedmiotami o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Włoki nie są umocowane na stałe do deski trałowej i nie spełniają oddzielnej funkcji w połowach. Deski trałowe i włoki nie mogą funkcjonować oddzielnie, ponieważ tylko przymocowanie danego (o określonych rozmiarach oczek) włoka do deski trałowej umożliwia połów ryb o określonych parametrach (wymiarach).

Wskazuje Pan, iż w roku 2011 iw roku bieżącym spełniał i spełnia definicję ?małego podatnika?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy włoki pelagiczne i deski trałowe są oddzielnymi środkami trwałymi i podlegają amortyzacji według stawki 20 %?

Zdaniem Wnioskodawcy, włoki i deski trałowe są oddzielnymi środkami trwałymi, ponieważ mogą być wymiennie stosowane do połowów w zależności od potrzeb połowowych i podlegają amortyzacji wg stawki 20 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a ? 22o, z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do przepisu art. 22h ust. 2 podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego i wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym aby ustalić stawkę amortyzacyjną konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej. Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie. Organem uprawnionym do orzekania w tym zakresie jest urząd statystyczny.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe (część I - objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż jako osoba fizyczna od września 2011 r. prowadzi Pan samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a od 2001 r. do września 2011 prowadził działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej. W wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 27 kwietnia 2011 r. otrzymał Pan majątek w formie kutra rybackiego, który wprowadzony został do ewidencji środków trwałych Do połowów ryb zakupił Pan włoki pelagiczne, oraz deski trałowe do połowów pelagicznych, które zakwalifikował do Klasyfikacji Środków Trwałych grupa 8 rodzaj 808.

Kryterium niezbędnym dla uznania, czy włoki pelagiczne i deski trałowe stanowią samodzielne środki trwałe jest możliwość ich współpracy z innymi urządzeniami i brak stałego przyporządkowania takiego urządzenia do danego zespołu zależnych od siebie urządzeń.

Poszczególne elementy, tj. włoki pelagiczne i deski trałowe są częściami kutra, bez których nie może on funkcjonować. Są to części niezbędne do połowu ryb. Samodzielnie bez kutra są natomiast bezużyteczne. W konsekwencji, włoki pelagiczne i deski trałowe nie będą więc odrębnie podlegać amortyzacji, ponieważ nie spełniają ustawowych wymogów zaliczenia ich do środków trwałych, nie są kompletne i zdatne do użytku. O wartość zakupu opisanych we wniosku składników majątkowych należy zwiększyć wartość początkową kutra, jako środka trwałego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.