W zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zakupionych środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zakupionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą. Między innymi w roku podatkowym 2011 przedmiotem działalności było wykonywanie konstrukcji metalowych. W roku podatkowym 2011 był Pan zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej był Pan zobowiązany w roku podatkowym 2011 r. do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19 %. W roku podatkowym 2010, z tytułu sprzedaży towarów i usług (łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług ) nie uzyskał przychodu w kwocie 1.200.000 EURO (tj. kwoty w wysokości 4.736.000 zł), co stanowi, iż może Pan być uznany za małego podatnika o którym mowa w art. 5a pkt. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W roku podatkowym 2011 nabył Pan poniżej wymienione środki trwałe, które są wykorzystywane przy prowadzeniu działalności gospodarczej, po przyjęciu do użytkowania w poszczególnych miesiącach podatkowych roku podatkowego 2011, a mianowicie:

1. zestaw do malowania, wartość początkowa środka trwałego 11.580 zł, data przyjęcia do użytkowania - 29 lipca 2011 r.,
2. spawarka, wartość początkowa środka trwałego 5.750 zł, data przyjęcia do użytkowania - 24 sierpnia 2011 r.,
3. wózek widłowy, wartość początkowa środka trwałego 15.000 zł, data przyjęcia do użytkowania - 2 września 2011 r.,
4. spawarka, wartość początkowa środka trwałego 8.750 zł, data przyjęcia do użytkowania - 2 września 2011 r.

W dniu nabycia opisane środki trwałe był używane. Postanowił Pan, iż na podstawie art. 22k ust.7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednorazowe odpisy amortyzacyjne w wysokości 100 % wartości początkowej opisanych powyżej środków trwałych w poszczególnych miesiącach roku podatkowego 2011, w kwocie ogółem 41.080 zł zostaną zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczone do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2011 r. Za wyjątkiem wskazanych powyżej odpisów amortyzacyjnych, w roku podatkowym 2011 nie zaliczył Pan i nie zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, innych jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w wysokości 100 % wartości początkowej środków trwałych, ustalonych na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazuje Pan, iż w poprzednich latach podatkowych (tj. w latach podatkowych 2007, 2008, 2009 i 2010), korzystał Pan z uprawnień do zaliczania odpisów do kosztów uzyskania przychodu jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w wysokości 100 % wartości początkowej przyjętych do użytkowania środków trwałych. Między innymi w dniu 29 czerwca 2010 r. Minister Finansów wydał interpretację indywidualną nr ITPB1/415-324/10/PSZ, w której ustosunkował się do stanowiska strony odnośnie zaliczania do kosztów uzyskania przychodu jednorazowych odpisów amortyzacyjnych za rok podatkowy 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przysługiwało Panu prawo zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2011 jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w kwocie ogółem 41.080 naliczonych od przyjętych do użytkowania w roku podatkowym 2011 przy prowadzeniu działalności gospodarczej używanych środków trwałych:

1. zestawu do malowania, o wartości początkowej 11.580 zł, przyjętego do użytkowania w dniu 29 lipca 2011 r.,
2. spawarki, o wartości początkowej 5.750 zł, przyjętego do użytkowania w dniu 24 sierpnia 2011 r.,
3. wózka widłowego, o wartości początkowej 15.000 zł, przyjętego do użytkowania w dniu 2 września 2011 r.,
4. spawarki, o wartości początkowej 8.750 zł, przyjętej do użytkowania w dniu 2 sierpnia 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż jest małym podatnikiem o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługiwało Mu prawo zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2011 jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w kwocie ogółem 41.080 zł, naliczonych od przyjętych do użytkowania w roku podatkowym 2011 przyprowadzeniu działalności gospodarczej używanych środków trwałych, tj:

1. zestawu do malowania, o wartości początkowej 11.580 zł, przyjętego do użytkowania w dniu 29 lipca 2011 r.,
2. spawarki, o wartości początkowej 5.750 zł, przyjętego do użytkowania w dniu 24 sierpnia 2011 r.,
3. wózka widłowego, o wartości początkowej 15.000 zł, przyjętego do użytkowania w dniu 2 września 2011 r.,
4. spawarki, o wartości początkowej 8.750 zł, przyjętej do użytkowania w dniu 2 sierpnia 2011 r.

Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie należy uznać fakt, iż przyjęte przez podatnika do użytkowania przy prowadzeniu działalności gospodarczej środki trwałe do użytkowania w roku 2011 przy prowadzeniu działalności gospodarczej były używane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł. W 2011 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi 197.000 zł.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

W rozpatrywanej sprawie istotnym jest, iż zgodnie z cytowanym wyżej art. 22k ust. 7 ww. ustawy, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonywać mogą podatnicy rozpoczynający prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie tejże działalności, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy.

Określenie ?mały podatnik? zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zatem, w 2011 roku za ?małego podatnika? można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2010 rok nie przekroczył 4.736.000 zł.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Ponadto amortyzacji jednorazowej mogą podlegać wyłącznie środki trwałe zaliczane do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą i jest ?małym podatnikiem. W roku podatkowym 2011 nabył Pan środki trwałe (zestaw do malowania, dwie spawarki, wózek widłowy), które przyjęte zostały do użytkowania w roku 2011 i wykorzystywane są przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z powołanych uprzednio przepisów wynika, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych uzależnione jest od wprowadzenia ich do stosownej ewidencji, jednakże wprowadzenia środków trwałych do ewidencji należy dokonać nie później niż w miesiącu ich przekazania do używania. Jednorazowego odpisu amortyzacyjnego należy dokonać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do tej ewidencji. Przy czym bez znaczenia jest, czy nabyte środki trwałe były używane. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują, by ta metoda amortyzacji dotyczyła tylko nowych środków trwałych. Jednorazową amortyzacji można zatem stosować zarówno do nowych, jak i do używanych środków trwałych.

Reasumując, jeżeli nabyte w 2011 r. środki trwałe w postaci zestawu do malowania, spawarek, wózka widłowego, są zaliczone do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mógł Pan skorzystać z jednorazowej amortyzacji, do wysokości określonego w przepisach prawa limitu. Przy czym zauważyć należy, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę prawną stanowiska pytającego w jego indywidualnej sprawie, która nie toczy się jednak jeszcze w ramach postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej albo postępowania przed sądem administracyjnym. W ramach interpretacji organ podatkowy dokonuje oceny tego stanowiska na podstawie przytoczonych przepisów prawa.

Postępowanie interpretacyjne w istocie nie jest postępowaniem podatkowym, nie może też zastępować postępowania podatkowego. Przepis art. 14h Ordynacji podatkowej nakazuje do załatwienia wniosku o interpretację stosować tylko niektóre przepisy działu IV ustawy (Postępowanie podatkowe).

Wydając więc interpretację indywidualną w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny. Jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazał Pan, iż w poprzednich latach podatkowych (tj. w latach 2007, 2008, 2009 i 2010), korzystał Pan z uprawnień do zaliczania odpisów do kosztów uzyskania przychodu jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w wysokości 100 % wartości początkowej przyjętych do użytkowania środków trwałych.

Z uwagi na konstrukcję pomocy de minimis w formie jednorazowej amortyzacji - o skorzystaniu z tej pomocy decyduje samodzielnie podatnik. Podatnik powinien samodzielnie sprawdzić spełnienie warunków uzyskania tej pomocy. Weryfikacja ewentualnego przekroczenia limitu nie jest elementem interpretacji przepisu - może być ona dokonana dopiero na etapie ewentualnych, późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Badanie, czy przekroczony został trzyletni limit pomocy de minimis nie stanowi więc kwestii będącej przedmiotem niniejszej interpretacji.

Końcowo należy zauważyć, iż tut. organ nie dokonuje potwierdzenia prawidłowości kwot wskazanych w stanie faktycznym, pytaniu i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.