Remont środka trwałego. sygn: ITPB1/415-639/08/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu 5 listopada 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobowo działalność gospodarczą - 'Z.'. W 2007 r. postanowił Pan rozszerzyć zakres swojej działalności o usługi turystyczno-hotelowe. W tym też celu nabył Pan nieruchomość. Jest to budynek z lokalami wypoczynkowymi, który został wybudowany przed 1993 r. i wpisany jest do rejestru zabytków. Zakupiony budynek będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej po remoncie. Został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy. W momencie wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych, spełniał on definicję środka trwałego, o której mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. był kompletny i zdatny do użytku w momencie przyjęcia do używania. Aby rozpocząć w nim działalność musi on zostać wyremontowany. W tym celu został sporządzony projekt budowlany (temat: remont budynku z lokalami wypoczynkowymi). Zgodnie z ww. projektem inwestycja polega na remoncie budynku bez zmian w układzie programowo-funkcjonalnym oraz na renowacji elewacji. Na obiekcie projektuje się: wykonanie izolacji pionowej w przycokołowej partii ścian zewnętrznych w celu zabezpieczenia budynku przed zawilgoceniem. Usunięcie zniszczeń i ubytków w tynku oraz wykonanie tynków wraz z dekoracjami na elewacji, wymianę istniejącego szpecącego budynek zadaszenia z zardzewiałej blachy opartego na czterech drewnianych słupach na balkonie. Daszek jest elementem dodanym w trakcie eksploatacji obiektu przez poprzedniego użytkownika. Projektuje się samonośne zadaszenie wykonane ze szkła i stali nierdzewnej. Termoizolacja elewacji tylnej za pomocą płyt styropianowych oraz wykonanie tynków, odnowienie balustrad balkonowych, elementów drewnianych będących elementami elewacji budynku. Wymiana pokrycia dachowego oraz odnowienie, wymiana stolarki drzwiowej wewnętrznej oraz zewnętrznej i okiennej.

Program robót remontowych obejmuje remont i renowację elewacji budynku, termoizolację elewacji tylnej, malowanie elewacji, remont pokrycia dachowego, konserwację elementów drewnianych, wymianę zadaszenia nad balkonem, konserwację barierek balkonowych, wymianę zewnętrznej stolarki drzwiowej i okiennej, rynny, rury spustowe, obróbki blacharskie. Wymienione zostaną uszkodzone elementy na nowe, wyremontowane zostanie wnętrze budynku. Wykonywane prace mają na celu przywrócenie stanu technicznego budynku. Remont uzgodniony jest z Urzędem Ochrony Zabytków, przeprowadzany jest pod jego szczególnym nadzorem.

Wydatki związane z remontem zakupionego budynku nie spowodują wzrostu wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z projektem można ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako koszty remontu...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone koszty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W projekcie nie ma mowy o modernizacji, rekonstrukcji, rozbudowy, przebudowy. Budynek jako zabytek jest pod nadzorem konserwatora zabytków i remontowany jest pod jego ścisłym nadzorem. Nie można dokonywać w nim jakichkolwiek zmian. Posiadając taki projekt remontu budynku ze szczegółowym opisem robót, opracowany zgodnie z przepisami prawa budowlanego, podpisany przez kompetentne osoby, można poniesione wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Pana nie jest to przebudowa, rozbudowa, modernizacja, której wartość podwyższałaby wartość początkową nieruchomości. O tym, że nie jest to modernizacja, rozbudowa, przebudowa, świadczy zakaz widniejący w treści projektu o braku możliwości dokonywania zmian w układzie programowo-funkcjonalnym budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust.

1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,
4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych, rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
5. modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Z kolei, istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

W przypadku, gdy wydatki zostaną poniesione na remont środka trwałego - bez względu na ich wielkość stanowią koszty uzyskania przychodów.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż w zakupionym budynku, który będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej, wykonywane prace - remont i renowacja elewacji budynku, termoizolacja elewacji tylnej, malowanie elewacji, remont pokrycia dachowego, konserwacja elementów drewnianych, wymiana zadaszenia nad balkonem, konserwacja barierek balkonowych, wymiana zewnętrznej stolarki drzwiowej i okiennej, rynny, rury spustowe, obróbki blacharskie - mają na celu przywrócenie stanu technicznego budynku. Ponadto, jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, ponoszone wydatki nie spowodują wzrostu wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Kierując się oświadczeniem Pana, iż powyższe prace nie spowodują wzrostu wartości użytkowej środka trwałego stwierdzić należy, iż wykonane prace stanowią remont środka trwałego. Dlatego też ma Pan prawo zaliczyć poniesione wydatki bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę prawną stanowiska pytającego w jego indywidualnej sprawie, która nie toczy się jednak jeszcze w ramach postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej albo postępowania przed sądem administracyjnym. W ramach interpretacji organ podatkowy dokonuje oceny tego stanowiska na podstawie przytoczonych przepisów prawa.

Postępowanie interpretacyjne w istocie nie jest postępowaniem podatkowym, nie może też zastępować postępowania podatkowego. Przepis art. 14h Ordynacji podatkowej nakazuje do załatwienia wniosku o interpretację stosować tylko niektóre przepisy działu IV ustawy (Postępowanie podatkowe).

Wydając więc interpretację indywidualną w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny. Jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecin, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.