Czy nabycie bazy danych i integralnie z nią związanej listy klientów stanowi nabycie WNiP podlegające (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego ? uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) ? dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia nabytej bazy danych wraz z listą klientów do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 grudniu 2007 r. ?G.? (dalej: ?Sprzedający') z siedzibą w Niemczech i ?P.? Sp. z o.o. (dalej: ?Kupujący' lub ?Spółka') z siedzibą w Polsce zawarły umowę, której przedmiotem była sprzedaż Kupującemu:

1. wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego. Chodziło o prawo do nazwy ?G.',
2. wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami.
   
   Wiedza ta (stanowiąca m.in. ? pewien konglomerat elementów materialnych, np. w formie dokumentów organizacyjnych, handlowych, technicznych itp.) została przekazana Kupującemu,



3. bazy danych wraz z listą klientów.

Baza danych stanowi program komputerowy i została przekazana Kupującemu w formie elektronicznej. Częścią integralną bazy danych jest lista klientów z którymi istnieją umowy handlowe. Przekazane zostały również Kupującemu dokumenty niezbędne do kontynuowania interesów (umowy, dokumenty prawne itp.).

Ponadto, w ww. umowie stwierdzono również, że z chwilą jej zawarcia na Kupującego przechodzi własność składników określonych powyżej, a ponadto następuje cesja praw wynikających z przejmowanych umów oraz przeniesienie prawa ochronnego do ww. znaku towarowego.

Zanim doszło do zawarcia ww. umowy Sprzedający sprzedał Kupującemu maszyny i urządzenia do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego. Maszyny i urządzenia były sprzedawane pojedynczo i grupami przez Sprzedawcę (Sprzedawca wystawił szereg niemieckich faktur). Sprzedaż ww. składników materialnych była rozłożona w dłuższym okresie czasu. Maszyny i urządzenia zostały przyjęte do ksiąg rachunkowych i są amortyzowane przez Kupującego.

Powyższe składniki niematerialne sprzedane Kupującemu na podstawie ww. umowy są ściśle związane z produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego, która to produkcja odbywa się w oparciu o ww. maszyny i urządzenia wcześniej sprzedane Spółce.

Dodatkowo w piśmie będącym uzupełnieniem wniosku z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) Spółka wskazała, iż transakcja dotyczyła podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabycie składników majątkowych, o których mowa we wniosku oraz innych aktywów nie stanowiło nabycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, iż nabyte przez niego prawo ochronne do znaku towarowego nie jest potwierdzone decyzją wydaną przez Urząd Patentowy.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie przez Kupującego wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego stanowi nabycie wartości niematerialnej i prawnej (dalej 'WNiP') podlegającej amortyzacji, czy też wydatki z tym związane stanowią od razu koszt uzyskania przychodu...
2. Jeśli składnik, o jakim mowa w pytaniu 1 stanowi WNiP, to od jakiego momentu winien być amortyzowany...
3. Czy nabycie wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu, oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami, stanowi nabycie WNiP podlegające amortyzacji, czy też wydatki z tym związane od razu stanowią koszt uzyskania przychodu...
4. Czy nabycie bazy danych i integralnie z nią związanej listy klientów stanowi nabycie WNiP podlegające amortyzacji, czy też wydatki z tym związane stanowią od razu koszt uzyskania przychodu...
5. Czy nabycie ww. składników niematerialnych stanowi dla Kupującego import usług...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie czwarte w zakresie pozostałych pytań wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

W odniesieniu do pytania czwartego Spółka wskazała, iż przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Z powyższego wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest utwór. Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (j. t. Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 ze zm.) posługuje się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów.

Z ww. umowy wynika, że Kupujący nabywa od sprzedawcy bazę danych, której integralną częścią jest lista klientów. Przekazane zostają również wszystkie dokumenty niezbędne do kontynuowania interesów (umowy, dokumenty prawne, bazy danych itp.). Baza danych została przekazana Spółce w formie elektronicznej. Stanowi ona program komputerowy. Tego typu baza danych nie jest prawem, jakie jest chronione przepisami ustawy ? Prawo własności przemysłowej. Ustawa ta bowiem dotyczy tylko: wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych. W ocenie Spółki nabycie bazy danych, której integralną częścią jest lista klientów winno być potraktowane jako nabycie wartości niematerialnej i prawnej (o której mowa w 16b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)). Zdaniem Spółki, przekazana jej baza danych przez sprzedającego może być uznana za ?utwór' na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy ?Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)'.

Zatem wytwór niematerialny, aby uzyskać kwalifikację 'utworu' powinien wykazywać łącznie następujące cechy: a) stanowić rezultat pracy człowieka (twórcy), b) stanowić przejaw działalności twórczej, c) mieć indywidualny charakter. Określenie 'przejaw' oznacza każdy uzewnętrzniony rezultat działania. Stwierdzenie, że utwór stanowi przejaw 'działalności twórczej', podkreśla - inaczej ujmując - że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy jest określana jako przesłanka 'oryginalności' utworu. Sam jednak 'przejaw działalności twórczej' nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest bowiem, by wytwór taki miał indywidualny charakter (aby charakteryzował się 'indywidualnością'. Spełnienia przesłanki twórczości (oryginalności i indywidualności) można doszukiwać się w doborze, układzie lub uporządkowaniu składników utworu. Niejednokrotnie zwraca się uwagę na zależność, według której z im szerszą swobodą doboru i zestawienia elementów, z jakich utwór jest zbudowany, mamy do czynienia, tym łatwiej nam dopatrzyć się znamion twórczości. Z kolei według art. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów'. W świetle powyższego, warunkiem uznania zbioru materiałów za przedmiot prawa autorskiego jest - zgodnie z ogólnymi założeniami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - twórczy charakter pracy, przejawiający się np. w zakresie doboru, układu lub zestawienia materiałów. Zatem przyjąć można, że nabyta w rozważanej sytuacji baza danych wraz z integralnie z nią związaną listą klientów (stanowiąca program komputerowy), zawiera w sobie przesłanki twórczości (oryginalności i indywidualności), których można się doszukać w doborze, układzie lub uporządkowaniu składników takiej bazy danych (zwłaszcza gdy stanowi ona program komputerowy). Baza ta stanowi więc ?utwór' w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlega m.in. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zwane wartością i niematerialną i prawną.

W sytuacji, gdy baza danych stanowi ?utwór' w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to - uznać można, jeśli są spełnione ww. warunki zawarte w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - że stanowi ona wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy jedynie możliwości zaliczenia określonych składników majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych, nie dotyczy natomiast kwestii związanych z alokacją dochodów, które nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, gdyż przepis art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej normujący wydawanie przez organ podatkowy pisemnych interpretacji indywidualnych, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie uprawnia do zajmowania stanowiska odnośnie ekonomicznych aspektów działania podatnika. Ocena tych aspektów prowadzonej działalności wymaga przeprowadzania analiz, oceny rynkowego charakteru rozliczeń lub wartości transakcji, co nie jest możliwe w ramach procedury wydawania interpretacji prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.