Czy wydatki poniesione na organizowanie/finansowanie kosztów uczestnictwa kontrahentów Spółki i ich (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2010 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją konferencji dla kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji stolarki okiennej PVC. Dystrybucja stolarki odbywa się głównie za pośrednictwem tzw. dealerów ? podmiotów gospodarczych, które nabywają stolarkę od Spółki celem dalszej odsprzedaży połączonej z montażem. W najbliższym czasie Spółka zamierza wprowadzić na rynek nową ofertę stolarki okiennej. W związku z powyższym, przed wprowadzeniem nowych produktów Spółka zamierza zorganizować dla swoich kontrahentów-dealerów specjalną konferencję, podczas której zaprezentowane zostaną nowe produkty Spółki, w tym ich właściwości, zastosowanie oraz sposób montażu. Podczas konferencji będą rozdawane foldery/ulotki reklamowe opisujące nowe produkty Spółki. Konferencja zostanie zorganizowana przez podmiot zewnętrzny ? pensjonat lub hotel, który w ramach świadczonej na rzecz Spółki usługi zapewni sale wykładowe, miejsce na postawienie stoiska firmowego Spółki, wyżywienie i nocleg dla uczestników konferencji oraz inne wydatki związane z uczestnictwem kontrahentów w konferencji. Spółka zapewni osoby, które poprowadzą konferencję (wybrani pracownicy Spółki) oraz materiały reklamowe. Jak wskazano wyżej konferencja związana będzie bezpośrednio z działalnością Spółki, pozwoli na intensyfikację sprzedaży nowych produktów poprzez zapoznawanie kontrahentów z nową ofertą handlową.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych):

Czy wydatki poniesione na organizowanie/finansowanie kosztów uczestnictwa kontrahentów Spółki i ich pracowników w konferencji opisanej powyżej stanowią jej koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na powyższe pytanie. Zagadnienie dotyczące podatku od towarów i usług będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na finansowanie uczestnictwa swoich kontrahentów (i ich pracownikom, którzy prowadzą konferencję) stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zaznaczyć, iż ww. konferencje mają na celu poszerzenie wiedzy obecnych i potencjalnych klientów Spółki w zakresie nowych produktów znajdujących się w ofercie handlowej Spółki. W trakcie konferencji Wnioskodawca przedstawia bowiem uczestnikom aktualną ofertę handlową, udziela informacji na temat walorów i sposobu funkcjonowania produktów oraz zapoznaje ich z możliwymi zastosowaniami produktów. Wiedza zdobyta przez kontrahentów ma skutkować zwiększeniem sprzedaży tychże produktów, a w konsekwencji uzyskaniem i zwiększeniem przychodu podatnika. Takie działanie nie nosi znamion ?reprezentacji?. Zgodnie z definicją zawartą w ?Słowniku języka polskiego? reprezentacja to okazałość, wystawność w trybie życia związana ze stanowiskiem, pozycją (M. Szymczak (red.), PWN, Warszawa 1981, t. II). Reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika wiążąca się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia.

Nie będzie reprezentacją działanie polegające na organizowaniu i finansowaniu konferencji, których celem jest zapoznanie kontrahentów z produktami oferowanymi przez Spółkę oraz kształtowanie wśród kontrahentów zaopatrujących się w produkty oferowane przez Wnioskodawcę wiedzy o ich walorach i technikach stosowania. Reprezentacja nie służy bowiem zachęcaniu do zakupu produktów, lecz polega na budowaniu wyobrażenia o marce podatnika, jego prestiżu i pozycji społecznej.

Podobne stanowisko zajęli w interpretacjach indywidualnych Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie i Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) ? dalej: ustawa ? kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z punktem 28 tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Omawiana ustawa nie zawiera definicji reprezentacji, wobec czego znaczenie tego terminu należy ustalić stosując wykładnię językową. Zgodnie z definicją słownikową, reprezentacja to ?okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną? (por. Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Pomocną może być również etymologia tego słowa ??repraesentatio? (łac.) oznacza ?wizerunek?. Reprezentację należy zatem rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Działania te ułatwiają nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów handlowych, w tym poprzez budowanie osobistych relacji, a ich zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego.

W przedstawionej sytuacji Spółka zamierza zorganizować konferencję dla kontrahentów i ich pracowników w celu prezentacji nowych produktów, w tym ich właściwości, zastosowania i sposobu montażu. W jej trakcie rozdawane również będą foldery reklamowe tychże produktów.

Jak wskazano powyżej, aby dokonać kwalifikacji prawnej wydatków poniesionych na organizację przedmiotowej konferencji należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tejże konferencji miało kształtować popyt na produkty Spółki poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy jej reprezentowaniu.

Ponieważ właściwym czynnikiem zaplanowanego spotkania jest aspekt reklamowo-promocyjny, wydatki związane z organizacją konferencji dla kontrahentów (wynajęcie sali, usługi hotelowe i gastronomiczne) spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów.

Podkreślenia jednakże wymaga, iż powyższych warunków nie będą realizowały wydatki związane z organizacją imprez towarzyszących konferencji (np. występy artystyczne, czy koszty zorganizowania bankietu ? w tym gastronomia), gdyż noszą znamiona wystawności, okazałości, a więc mają cechy wydatków na reprezentację. Tego rodzaju wydatki będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy ze względu na ich reprezentacyjny charakter.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące reklamowo-promocyjny charakter konferencji, z których jednoznacznie będzie wynikać taki właśnie charakter danego spotkania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.