Czy w tak opisanym stanie faktycznym wartość zwróconych przez spółki z grupy wydatków, będzie (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 21 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji otrzymanych kwot do przychodu podatkowego ?

• jest prawidłowe w części dotyczącej zwrotu wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych,
  
• jest nieprawidłowe w części dotyczącej zwrotu pozostałych wydatków poniesionych na przygotowanie produkcji.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji otrzymanych kwot do przychodu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej grupy specjalizującej się m.in. w produkcji komponentów na rynku przemysłu lotniczego. Spółka prowadzi działalność produkcyjną w zakresie ww. komponentów stosowanych w branży lotniczej, głównie na rzecz innych spółek z grupy.

W związku z przygotowaniem produkcji nowych komponentów dla ?G.- sp. z o. o. oraz dla ?G.?, Wnioskodawca poniósł szereg wydatków, tj. m.in.:

• koszty związane z rekrutacją nowych pracowników;
  
• koszty wyposażenia biurowego w związku z zatrudnieniem nowych pracowników (meble, komputery, oprogramowanie);
  
• koszty wynagrodzenia nowych pracowników;
  
• koszty narzędzi i oprzyrządowania dedykowanych do nowej produkcji;
  
• koszt zakupu środków trwałych dedykowanych do Projektów;
  
• koszty podróży zagranicznych związanych z Projektami.

Wnioskodawca podejmując się produkcji nowego produktu wykonuje czynności, za które otrzymuje wynagrodzenie, a część powyższego wynagrodzenia stanowi zwrot poniesionych przez niego kosztów związanych bezpośrednio z uruchomieniem tej produkcji. W ramach transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, koszty przygotowania produkcji zostały w rzeczywistości przeniesione na podmioty zlecające Wnioskodawcy wykonanie nowych produktów. Koszty przygotowania produkcji, które zostały poniesione przez Wnioskodawcę są bezpośrednio związane z czynnościami wykonywanymi w ramach projektów E.i V.

Wnioskodawca zawarł z G. oraz z G. porozumienia w sprawie zwrotu wydatków na przygotowanie produkcji w ramach Projektu E. oraz Projektu V.. Zgodnie z Porozumieniami G. oraz G. zobowiązały się zwrócić Wnioskodawcy całość poniesionych przez niego wydatków związanych z przygotowaniem produkcji nowych komponentów powiększonych o wartość podatku od towarów i usług (jeżeli wystąpi).

Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodu poniesionych przez niego wydatków, jak również nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych stanowiących podatkowe koszty uzyskania przychodu od zakupionych w ramach Wydatków środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w tak opisanym stanie faktycznym wartość zwróconych przez G. oraz przez G. wydatków, będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrócone mu przez G. oraz przez G. wydatki nie stanowią dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z poniżej przedstawionych argumentów.

Art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera otwarty katalog źródeł przychodu. Z kolei art. 12 ust. 4 określa, jakie przysporzenia nie stanowią dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych podatnikowi wydatków nie zaliczonych do kosztów podatkowych.

1. Zwrot wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wskazanych przez ustawodawcę. Jednostka wskazuje, iż w doktrynie podkreślano niejednokrotnie, że jedynie wydatki, które zostały przez podatnika poniesione w sposób definitywny mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Powyższe oznacza, iż jedynie takie wydatki, które nie zostają podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie mogą powiększać koszty podatkowe.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a ? 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego ? w ocenie Spółki ? wynika jednoznacznie, iż w przypadku, gdy podatnikowi zostaną zwrócone wydatki jakie poniósł na nabycie środka trwałego, nie jest on uprawniony do zaliczenia tychże wydatków do kosztów uzyskania przychodu (poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych).

Prawidłowo zatem Wnioskodawca, mając na uwadze, że wydatki na nabycie środków trwałych zostaną mu zwrócone, nie dokonywał podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych do przygotowania produkcji środków trwałych. Skoro zatem wydatek taki został przez Wnioskodawcę poniesiony i nie zaliczył on go do kosztów podatkowych, a następnie uzyskał zwrot wydatkowanej kwoty, to uznać należy, że spełnione są przesłanki z art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy podatkowej.

Spółka wskazuje, iż niniejsze stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB3/423-1/11-4/KS.

1. Zwrot pozostałych wydatków poniesionych na przygotowanie produkcji.

Jednostka wskazuje, że ustawodawca nie precyzuje jakiego rodzaju wydatki nie będące kosztami powinny być zwrócone, aby ów zwrot nie był przychodem. Skoro tak, to uznać należy, że każdy wydatek, który został przez podatnika faktycznie poniesiony, a nie został zaliczony do kosztów podatkowych, będzie spełniał wymóg z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka podkreśla, że bez znaczenia jest to czy podatnikowi przysługiwało prawo zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych czy też nie, ważnym jest natomiast faktyczny brak zaliczenia wydatków do kosztów. Ustawa nie wskazuje również, aby dokonany na rzecz podatnika zwrot tychże wydatków musiał spełniać szczególne warunki.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż otrzymanie zwrotu poniesionych przez niego wydatków na przygotowanie procesu produkcyjnego nie stanowi dla niego faktycznego, trwałego przysporzenia majątkowego. Wnioskodawca wydatkował środki pieniężne, a następnie otrzymał jedynie ich zwrot. Taka sytuacja nie spowodowała faktycznego zwiększenia posiadanych zasobów finansowych Wnioskodawcy. Brak definitywnego przysporzenia finansowego po stronie Wnioskodawcy potwierdza zasadność odstąpienia od rozpoznawania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego zwrotu poniesionych nakładów.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, uznać należy, że każde przysporzenie na rzecz podatnika będące zwrotem poniesionych przez niego uprzednio wydatków, nie będzie dla niego stanowiło przychodu, o ile nie zaliczył on tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko podatnika znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów skarbowych. Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazuje na interpretację indywidualną z dnia 9 marca 2011 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-105/11-2/GJ oraz interpretację indywidualną z dnia 17 lutego 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-962/09-2/GJ. W pismach tych potwierdzono, że w przypadku, gdy podatnik otrzymuje zwrot poniesionych wcześniej wydatków, to otrzymana tytułem zwrotu kwota nie stanowi dla niego przychodu, o ile poniesione wcześniej wydatki nie zostały uznane przez podatnika za koszt podatkowy.

Mając na uwadze treść przedstawionych powyżej przepisów prawa podatkowego, jak również ugruntowane stanowisko organów skarbowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kwota stanowiąca zwrot poniesionych na przygotowanie produkcji wydatków, nie będzie dla niego przychodem podlegającym opodatkowaniu. Reguła ta znajdzie zastosowanie zarówno do wydatków, których Wnioskodawca nie ujął w koszty w momencie poniesienia, jak również niedokonanych podatkowych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej zwrotu wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych i za nieprawidłowe w części dotyczącej zwrotu pozostałych wydatków poniesionych na przygotowanie produkcji.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. ?Należność? wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków ? stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu ? które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

I tak, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Należy przy tym podkreślić, iż cytowany przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii ?innych wydatków?, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a cytowanej ustawy, konieczne jest, by ?wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów? w rozumieniu przepisu art. 16 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc ?wydatek zwrócony? to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej grupy. Podejmując się produkcji nowego produktu wykonuje czynności, za które otrzymuje wynagrodzenie, a część powyższego wynagrodzenia stanowi zwrot poniesionych przez niego kosztów związanych bezpośrednio z uruchomieniem produkcji w ramach projektów E. i V. Zwrotu wydatków na przygotowanie produkcji w ramach ww. projektów, tj. zwrot wydatków związanych z przygotowaniem produkcji nowych komponentów powiększonych o wartość podatku od towarów i usług (jeżeli wystąpi) odbywa się na podstawie zawartego porozumienia. Przedmiotowe wydatki obejmują m.in.:

• koszty związane z rekrutacją nowych pracowników;
  
• koszty wyposażenia biurowego w związku z zatrudnieniem nowych pracowników (meble, komputery, oprogramowanie);
  
• koszty wynagrodzenia nowych pracowników;
  
• koszty narzędzi i oprzyrządowania dedykowanych do nowej produkcji;
  
• koszt zakupu środków trwałych dedykowanych do Projektów;
  
• koszty podróży zagranicznych związanych z Projektami.

Odnosząc niniejszy stan faktyczny do przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż skutki podatkowe związane ze zwrotem, o którym mowa powyżej, będą generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Przy czym stwierdzenie ?podlegały zaliczeniu? oznacza, że wydatki te nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. podatnik ma (miał) możliwość uwzględnienia ich jako koszty uzyskania przychodów. Dotyczyć to będzie, np. kosztów wynagrodzeń, które podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, kosztów wyposażenia, kosztów podróży zagranicznych i inne. W takiej sytuacji zwrot ww. wydatków tułów będzie stanowił przychód podatkowy.

Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku zwrotu w całości lub w części wydatków na nabycie środków trwałych, do odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W myśl tego przepisu odpisy amortyzacyjne w przypadku zwrotu poniesionych wydatków na nabycie bądź wytworzenie środka trwałego nie mogą stanowić kosztów podatkowych. W takim przypadku, środku pieniężne stanowiące zwrot poniesionych wydatków podlegają wyłączeniu z przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę opisane powyżej zasady, w przedmiotowej sprawie należy także odnieść się do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym ? co do zasady ? nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (za wyjątkiem szczegółowo wyliczonych w przepisie przypadków). Unormowanie to winno także być uwzględnione przy dokonywaniu przez Wnioskodawcę kwalifikacji do przychodów podatkowych kwot otrzymywanych jako ?zwrot poniesionych wydatków?.

W odniesieniu natomiast do wskazanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach osób, które się o nie ubiegały i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Co więcej, stanowisko w nich zawarte nie jest sprzeczne ze stanowiskiem zaprezentowanym w niniejszym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80 ? 219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.