Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego w związku (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem datowanym dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 11 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z leasingiem samochodu osobowego oraz kwoty podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego pojazdu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2009 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 7 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z leasingiem samochodu osobowego oraz kwoty podatku naliczonego przy zakupie paliwa do tego pojazdu.

W przedmiotowym wniosku oraz wniosku stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu osób i towarów. Przewóz osób odbywa się autobusami i tzw. busami. W dniu 7 grudnia 2006 r. zawarł umowę leasingu, której przedmiotem jest pojazd o łącznej ilości siedzeń 9 wraz z kierowcą (Mercedes Vito 115 CDI). W dowodzie rejestracyjnym przedmiotowy samochód opisano jako osobowy posiadający 9 siedzeń. Posiada świadectwo homologacji (z dnia 30 czerwca 2006 r.) wydane przez producenta. W punkcie 50 tego dokumentu samochód opisano jako wielozadaniowy o dopuszczalnej masie całkowitej 2.940 kg. Samochód ten dopuszczony jest również do przewozu towarów ? dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów 4.940 kg. Posiada zamontowany hak transportowy (odnotowany w dowodzie rejestracyjnym) do ciągnięcia przyczepy.

W myśl art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, odliczono 60% podatku z faktur dokumentujących obciążenie za leasing samochodu. W miesiącu listopadzie 2007 r. nastąpiło zrównanie kwoty odliczenia z kwotą 6.000 zł. Od tej pory nie odliczano już podatku od leasingu przedmiotowego pojazdu. Nigdy nie odliczano podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do opisanego pojazdu.

Po ukazaniu się wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-414/07, Wnioskodawca złożył w dniu 12 lutego 2009 r. korekty deklaracji VAT-7, odliczając cały podatek naliczony związany z leasingiem przedmiotowego pojazdu oraz paliwa służącego do jego napędu. Jednocześnie wystąpił do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o ustalenie nadpłaty podatku od towarów i usług.

Opisany pojazd jest cały czas wykorzystywany wyłącznie do odpłatnego przewozu osób. Zespół pojazdów (tj. przedmiotowy pojazd w wraz z przyczepą) służy w terenie do przewozu towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego w związku z leasingiem przedmiotowego pojazdu w pełnej wysokości i prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa do napędu tego pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę treść orzeczenia ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o., w opisanej sytuacji przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu leasingu pojazdu w pełnej wysokości, a tym samym prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu tego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z przytoczonego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane w sposób bezpośredni i bezsporny z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. ? ustawa straciła moc w dniu 1 maja 2004 r.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie dokonuje się również w odniesieniu do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z przepisem § 10 ust. 3, obowiązującego do dnia 30 kwietnia 2004 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Od dnia 1 maja 2004 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku do towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 3 tego aktu prawnego ( w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

• kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Natomiast zgodnie z ust. 7 powołanego artykułu ustawy (w brzmieniu obowiązującym w ww. okresie), w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w tymże okresie, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru wskazanego w art. 86 ust. 3 ustawy.

Ustawa z dnia z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) wprowadziła zmiany dotyczące powyższych kwestii, które weszły w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r.

Z obowiązującego od ww. daty brzmienia art. 86 ust. 3 cytowanej ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Natomiast w myśl ust. 7 tego artykułu, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od ww. daty, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2006 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu dotyczącą samochodu osobowego posiadającego 9 siedzeń (łącznie z kierowcą) wielozadaniowego, o dopuszczalnej masie całkowitej 2.940 kg. Powyższe dane potwierdzone są świadectwem homologacji wydanym przez producenta i zapisami w dowodzie rejestracyjnym.

Mając na względzie treść powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawodawca nie przewidział możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów osobowych oraz rat leasingowych z tytułu ich użytkowania. Wprowadzona z dniem 1 kwietnia 2004 r. ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług utrzymała w mocy zakaz odliczania podatku naliczonego od paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych, natomiast umożliwiła, w przypadku rat leasingowych dot. tych samochodów, odliczenie 50% kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze - nie więcej jednak niż 5.000 zł. Z kolei zmiana wprowadzona w tym zakresie z dniem 22 sierpnia 2005 r. rozszerzyła zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego do 60% kwoty podatku określonej w fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości ( sprawa C 414/07) uznał, że przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zarówno te obowiązujące do dnia 21 sierpnia 2005 r., jak i te obowiązujące obecnie zmieniły kryteria dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do nabywanych pojazdów samochodowych oraz paliwa służącego do ich napędu. Ewentualną niezgodność tych regulacji z Dyrektywą UE ustalić miał sąd krajowy.

W momencie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej była VI Dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 ze zm.). Zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Na gruncie prawa Unii Europejskiej istnieje zatem możliwość stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę ?standstill? (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z leasingiem przedmiotowego samochodu osobowego oraz nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa służącego do jego napędu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.