Czym jest OFE i jak funkcjonował dotychczas
OFE czyli Otwarte Fundusze Emerytalne tworzą tzw. II filar emerytalny w Polsce. Wraz z wejściem w życie reformy systemu emerytalnego powołującego OFE (od początku 1999 roku) każda osoba, która podejmowała pierwszą pracę i urodzona jest po 1 stycznia 1969 roku miała ściśle określony czas na zawarcie umowy z jednym z OFE. Do tego grona dołączały również osoby, które urodziły się przez 1 stycznia 1969 roku, ale złożyły deklarację przystąpienia do systemu OFE. Pamiętna kampania reklamowa funduszy emerytalnych z poprzedniej dekady przedstawiająca emerytów pod palmami, skierowana była właśnie do tego kręgu osób. Jeśli po określonym czasie wskazane wyżej osoby nie zadeklarowały który fundusz wybrała, ZUS przydzielał ja do losowo wybranego funduszu. Losowania przeprowadzane były dwa razy w roku (w styczniu i w grudniu) – ostatnie losowanie w tym systemie odbyło się w styczniu 2014 roku.
Funkcjonowanie OFE opierało się na comiesięcznym przekazywaniu na ich rachunek przez ZUS części składki emerytalnej ubezpieczonych. Do końca 2010 roku było to 7,3% wynagrodzenia brutto - reszta składki emerytalnej tj. 12,2% trafia do ZUS i była przeznaczona przede wszystkim na wypłatę bieżących świadczeń. Od końca 2011 roku składka przekazywana przez ZUS do OFE została zmniejszona do 2,3% całości składki emerytalnej odprowadzanej przez każdego ubezpieczonego.
OFE są zarządzane przez PTE, czyli Powszechne Towarzystwa Emerytalne, działające w formie spółek. Od początku 1999 roku na rynku funkcjonowało i nadal funkcjonuje kilkanaście OFE – najczęściej są to wyodrębnione jednostki działających na rynku banków komercyjnych lub towarzystw ubezpieczeniowych. OFE i PTE są kontrolowane przez państwo przez Komisję Nadzoru Finansowego. Raz wybrany fundusz może być zmieniony decyzją ubezpieczonego – możliwe jest ponawianie takiej zmiany. Zasadniczo zmiana OFE jest możliwa w każdym momencie, jednak przenoszenie środków następuje nie częściej niż co 3 miesiące.
Ustawodawca ograniczył możliwość występowania strat w związku z inwestycjami OFE (w przeciwieństwie do zysków, które mogą być nieograniczone). W sytuacji słabych wyników danego OFE w stosunku do publikowanej periodycznie przez Komisja Nadzoru Finansowego średniej ważonej stopy zwrotu inwestycji funduszy emerytalnych będzie on musiał z własnego kapitału dopłacić powstałą różnicę.
Jedną z najistotniejszych różnic systemu II filara (OFE) od składek obracanych przez ZUS jest możliwość dziedziczenia środków z OFE. Ubezpieczony może wskazać dowolną osobę, która w razie naszej śmierci otrzyma składki. Środki te trafią jednak na konto emerytalne w tym OFE, do którego należy osoba wskazana przez zmarłego, a nie do jej kieszeni.
Przejście na emeryturę stawia członka OFE przed kolejnym wyborem – sposobu realizacji jego prawa do emerytury. Ubezpieczony może wybrać m.in. emeryturę indywidualną wypłacaną aż do śmierci lub emeryturę indywidualną z gwarantowanym okresem wypłacenia - minimum 10 lat, z możliwością wypłaty świadczenia innej osobie w razie śmierci emeryta w okresie gwarancyjnym.
Powyższy system funkcjonował będzie do kwietnia 2014 roku.
e-prawnik.pl
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?