Kto musi płacić podatek od niektórych instytucji finansowych?

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych są aktywa podmiotów - podatników tego podatku.

Podatek ten jest dochodem budżetu państwa.

Kto musi płacić podatek?

Podatnikami są:

1. banki krajowe,
2. oddziały banków zagranicznych,
3. oddziały instytucji kredytowych,
4. spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
5. krajowe zakłady ubezpieczeń,
6. krajowe zakłady reasekuracji,
7. oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji,
8. główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji,
9. instytucje pożyczkowe.

Co jest podstawą opodatkowania?

W przypadku podatników, o których mowa w pkt 1-4 (tj. banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe) – podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika ponad kwotę 4 mld zł, która wynika z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy).

W przypadku podatników, o których mowa w pkt 5-8 (tj. krajowe zakłady ubezpieczeń, krajowe zakłady reasekuracji, oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji) - podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika ponad kwotę 2 mld zł, która wynika z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy). Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

W przypadku podatników, o których mowa w pkt 9 (tj. instytucje pożyczkowe) - podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika ponad kwotę 200 mln zł, która wynika z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy). Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

O co pomniejsza się podstawę opodatkowania?

• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 1-3 (tj. banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych) - podstawę opodatkowania obniża się o wartość funduszy własnych, ustaloną na ostatni dzień miesiąca;
• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 1 (tj. banki krajowe), które są bankami zrzeszającymi (w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, Dz.U. z 2015 r. poz. 2170) - podstawę opodatkowania obniża się o wartość środków finansowych zgromadzonych na wszystkich rachunkach zrzeszonych banków spółdzielczych, prowadzonych przez podatnika;
• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 4 (tj. spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe) - podstawę opodatkowania obniża się o wartość funduszy własnych, ustaloną na ostatni dzień miesiąca.
• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 1-4 (tj. banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe) - podstawę opodatkowania obniża się o kwoty, o które podatnik, wykonując decyzję (o której mowa w art. 138 ust. 1 pkt 2 lub 2a albo art. 138d ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe), podwyższył fundusze własne w okresie miesiąca, za który ustala się podstawę opodatkowania;
• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 1-3 (tj. banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych) - podstawę opodatkowania obniża się o wartość aktywów nabytych przez podatnika od Narodowego Banku Polskiego (NBP), które są zabezpieczeniem kredytu refinansowego udzielonego przez NBP;
• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 1-4 (tj. banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe) - podstawę opodatkowania obniża się o wartość aktywów w postaci skarbowych papierów wartościowych;
• W przypadku podatników, o których mowa w pkt 5-8 (tj. krajowe zakłady ubezpieczeń, krajowe zakłady reasekuracji, oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji) - podstawę opodatkowania obniżą się o wartość aktywów zgromadzonych w ramach umów o prowadzenie Pracowniczych Programów Kapitałowych. 

Ile wynosi stawka podatku?

Podatek wynosi 0,0366% podstawy opodatkowania miesięcznie.

Kto jest zwolniony od podatku?

Zwolnione są:

1. banki państwowe (w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe),
2. podatnicy, w stosunku do których Komisja Nadzoru Finansowego wydała decyzję:
   • w sprawach, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 lit. v, x, y, pkt 3 lit. f, g, h oraz ust. 2a pkt 6 i 7 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 196, 724,792,819 i 1089),
   • o zawieszeniu działalności spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, o której mowa w art. 74k ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych – do czasu wykonania tej decyzji.
3. podatnicy objęci:
   • wdrożonym planem naprawy,
   • programem postępowania naprawczego,
   • planem naprawczym.

Jak zapłacić podatek?

Deklarację podatkową trzeba złożyć do właściwego urzędu skarbowego oraz obliczyć i wpłacić podatek na rachunek tego urzędu, za każdy miesięczny okres rozliczeniowy. Trzeba to zrobić do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.

Nie dotyczy to podatników, u których podstawa opodatkowania, po zastosowaniu obniżeń, nie powoduje obowiązku zapłaty podatku.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1410).

A.J.
Zespół e-prawnik.pl