Nowy taryfikator kar dla spółek publicznych
Emitenci akcji dopuszczonych lub wprowadzonych do obrotu w ramach krajowego rynku zorganizowanego przygotowują się aktualnie na nadejście rewolucji w wypełnianiu obowiązków informacyjnych, którą przyniesie Rozporządzenie MAR1 oraz Dyrektywa MAD2. Uzyskanie pełnej skuteczności przez Rozporządzenie MAR spowoduje, iż – posługując się koniecznym uproszczeniem – z polskiego systemu prawnego zniknie w niedalekiej przyszłości wykaz istotnych okoliczności oraz zdarzeń, których zaistnienie aktualizuje po stronie emitenta obowiązek upublicznienia konkretnych wiadomości w trybie raportów bieżących.
W niedalekiej przyszłości spółka publiczna będzie zobowiązana do dokonania samodzielnej oceny każdej wiadomości traktującej o okoliczności lub zdarzeniu dotyczących emitenta pod kątem spełniania przez nią przesłanek właściwych dla informacji poufnej, zdefiniowanej aktualnie przez ustawodawcę krajowego w art. 154 Ustawy o Obrocie3. Przy dokonywaniu powyższej czynności osoby odpowiedzialne nie będą mogły wspierać się dłużej katalogiem ukonstytuowanym w Rozporządzeniu w sprawie informacji bieżących i okresowych4. Konieczność upubliczniania „informacji poufnych” stanie się bowiem podstawowym oraz co do zasady jedynym bieżącym obowiązkiem informacyjnym emitentów.
W kontekście sygnalizowanej rewolucji należy zwrócić uwagę na przygotowany przez Ministra Finansów projekt ustawy o zmianie Ustawy o Ofercie5. Genezą opracowywanego aktu normatywnego jest potrzeba wdrożenia do polskiego porządku prawnego Dyrektywy 2013/50/UE6. Wśród wielu istotnych zmian wynikających z Projektu, w sposób szczególny – uwzględniając punkt widzenia emitentów – uwagę przykuwa propozycja modyfikacji art. 96 Ustawy o Ofercie7, traktującego o sankcjach pieniężnych za niewłaściwe wykonywanie wspomnianych obowiązków informacyjnych.
I bynajmniej nie mamy w tym zakresie do czynienia z liberalizującym podejściem ustawodawcy. Wedle projektowanego art. 96 ust. 1e Ustawy o ofercie, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przez emitenta obowiązku informacyjnego, Komisja Nadzoru
Finansowego8 będzie mogła wydać decyzję o wykluczeniu na określony czas lub bezterminowo, papierów wartościowych z obrotu na rynku regulowanym lub nałożyć karę pieniężną do wysokości 10.000.000 zł lub kwoty stanowiącej równowartość 5% całkowitego rocznego przychodu wskazanego w ostatnim sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, jeżeli przekracza ona 10.000.000 zł albo zastosować obie te kary łącznie. Alternatywnie względem powyższego, jeśli możliwe okaże się określenie wysokości korzyści majątkowej osiągniętej lub straty unikniętej w wyniku wspomnianego naruszenia, Komisja może nałożyć karę w wysokości dwukrotności tejże kwoty. Co więcej Projekt przewiduje także, iż w sytuacji stwierdzenia rażącego naruszenia przez spółkę publiczną omawianych obowiązków, Komisja może nałożyć na członka zarządu lub rady nadzorczej karę finansową odpowiednio w maksymalnej wysokości 2.000.000 zł oraz 100.000 zł.
Abstrahując od przyczyn ustalenia w Projekcie przywołanych kar pieniężnych na wskazanych – istotnie wyższych niż aktualnie – poziomach, nie sposób nie zauważyć, że przedstawiona propozycja zmiany Ustawy o Ofercie może odstraszać na wielu, również niezamierzonych przez prawodawcę, płaszczyznach. Nie jest bowiem wykluczone, że odstraszać będzie ona nie tylko od łamania prawa przez aktualnych emitentów ale również od ubiegania się o dopuszczenie akcji określonych spółek prywatnych do obrotu na rynku regulowanym. Przypuszczać przy tym można, że wielu menadżerów będzie dłużej zastanawiało się nad wyrażeniem zgody na zasiadanie w organach statutowych emitentów, bądź będzie domagało się odzwierciedlenia ryzyka związanego z omawianymi karami w wysokości pobieranego przez nich wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji lub w wysokości posiadanego ubezpieczenia D&O.
Nie sposób też uniknąć wrażenia, że propozycja nowego wymiaru sankcji finansowych odbiega od realiów polskiego rynku kapitałowego. Nałożenie kary w maksymalnej wysokości przewidzianej w Projekcie dla szeregu emitentów często bowiem będzie grozić zaburzeniem ich płynności finansowej, a nawet bankructwem. Ostatecznie poszkodowani byliby przy tym akcjonariusze emitentów, czyli główni pokrzywdzeni naruszeniami Ustawy o Ofercie, dla ochrony których właśnie zamierza się wprowadzić tak wysokie sankcje finansowe ...
Oceniając więc propozycje zmian do Ustawy o Ofercie należy stwierdzić, że ich wejście w życie wymagać będzie od emitentów ekstremalnej ostrożności przy wypełnianiu obowiązków informacyjnych. Dlatego też, w praktyce – jak się wydaje – zwiększenie presji na emitentach poprzez podniesienie wysokości kar finansowych za nienależyte wypełnianie komentowanych obowiązków, może zamiast zwiększeniem transparentności rynku skutkowa „szumem informacyjnym”, czyli stanem niewiele mniej pożądanym niż brak równego dostępu do informacji przez jego uczestników.
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE, dalej jako „Rozporządzenie MAR”.
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/57/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie sankcji karnych za nadużycia na rynku (dyrektywa w sprawie nadużyć na rynku), dalej jako „Rozporządzenie MAD”.
3 Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.
4 Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebędącego państwem członkowskim.
5 Projekt, zwany dalej jako „Projekt”, wraz z uzasadnieniem dostępny jest na stronie Rządowego Centrum Legislacji pod adresem: http://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12268400/katalog/12272014#12272014
6 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/50/UE z dnia 22 października 2013 r. zmieniająca dyrektywę 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym, dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych oraz dyrektywę Komisji 2007/14/WE ustanawiającą szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów dyrektywy 2004/109/WE.
7 Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, dalej jako „Ustawa o Ofercie”.
8 Dalej jako „Komisja”.
Karol Szymański
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?