Zwolnienie z CIT dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych

Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) dostosowuje przepisy o CIT do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczących zagranicznych funduszy inwestycyjnych i emerytalnych. Chodzi m.in. o rozszerzenie preferencji podatkowych na fundusze z państw spoza UE, przy zachowaniu zabezpieczeń przed nadużywaniem prawa do zwolnienia podatkowego.

Co przewiduje ustawa z dnia 6 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Ustawa wprowadza zmiany w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z deklaracją projektodawcy celem przedłożonej ustawy jest doprecyzowanie warunków zwolnienia dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych (instytucji wspólnego inwestowania) i zagranicznych funduszy emerytalnych, w związku z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Nowelizacja służy dostosowaniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do tez wyroków TSUE w dwóch polskich sprawach, w których określone warunki wskazanych wyżej zwolnień uznano za niezgodne z prawem wspólnotowym.

W wyroku z dnia 10 kwietnia 2014 r., w sprawie C–190/12 (Emerging Markets Series of DFA Investment Trust Company przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Bydgoszczy) TSUE orzekł, iż: „art. 63 TFUE i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom podatkowym państwa członkowskiego takim jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, na podstawie których ze zwolnienia podatkowego nie mogą korzystać dywidendy wypłacane przez spółki mające siedzibę w tym państwie członkowskim na rzecz funduszu inwestycyjnego mającego siedzibę w państwie trzecim w zakresie, w jakim istnieje pomiędzy tym państwem członkowskim a rozpatrywanym państwem trzecim zobowiązanie umowne do wzajemnej pomocy administracyjnej, które umożliwia krajowym organom podatkowym zweryfikowanie informacji przekazanych ewentualnie przez fundusz inwestycyjny”. Tym samym za niezgodne z prawem Unii Europejskiej uznano przepisy art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi wolne od podatku są wyłącznie dochody (przychody) instytucji wspólnego inwestowania posiadających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).

W wyroku z dnia 27 lutego 2025 r. w sprawie C-18/23 (F S.A. przeciwko Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej) TSUE orzekł, iż: „Artykuł 63 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, które przewidują, iż jedynie przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania zarządzane przez podmiot zewnętrzny, który prowadzi działalność na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwe organy nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmiot ten ma swoją siedzibę, może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dochodów z inwestycji dokonanych przez to przedsiębiorstwo, i które w związku z tym nie przyznają takiego zwolnienia przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania zarządzanym wewnętrznie, utworzonym zgodnie z przepisami innego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy prawo pierwszego państwa członkowskiego zezwala jedynie na tworzenie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania zarządzanych zewnętrznie”. TSUE uznał zatem art. 6 ust. 1 pkt 10a lit f. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za niezgodny z prawem wspólnotowym w zakresie, w jakim warunkiem zwolnienia jest zarządzanie funduszem inwestycyjnym przez podmioty zewnętrzne. Zgodnie z tezami powołanego wyroku fundusze inwestycyjne, które na podstawie przepisów danego państwa są zarządzane wewnętrznie, powinny być uprawnione do zwolnienia podobnie jak fundusze zarządzane przez podmioty zewnętrzne.

W związku z koniecznością dostosowania przepisów prawa krajowego do wyżej powołanych wyroków TSUE w drodze przedłożonej nowelizacji wprowadza się przepis stanowiący, iż zwalnia się od podatku instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska, które spełniają łącznie następujące warunki:

  • podlegają w państwie, w którym mają siedzibę lub zarząd, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
  • wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego,
  • prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
  • ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
  • posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
  • zarządzane są przez podmioty, które prowadzą działalność na podstawie zezwolenia na zarządzanie takimi instytucjami, wydanego przez właściwe organy nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę, a w przypadku gdy instytucje wspólnego inwestowania są wewnętrznie zarządzane – instytucje te prowadzą działalność na podstawie zezwolenia.

Powyższe zwolnienie będzie dotyczyć instytucji wspólnego inwestowania, w odniesieniu do których istnieje podstawa prawna do uzyskania przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze automatycznej wymiany, informacji dotyczących rachunków prowadzonych przez te instytucje, jeżeli zakres przekazywanych informacji obejmuje dane określone w ustawie o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami.

Ze zwolnienia od CIT będą także mogli korzystać podatnicy posiadający siedzibę w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska prowadzący program emerytalny, w zakresie dochodów związanych z gromadzeniem oszczędności na cele emerytalne, którzy spełniają określone w ustawie warunki.

Kiedy nowe przepisy wejdą w życie?

Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2026 r.

Zgodnie z treścią przepisu przejściowego znowelizowane przepisy będą miały zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2026 r. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2026 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2025 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu dotychczasowym.