Oczekiwania wobec Międzynarodowej Konferencji Klimatycznej (COP15)

Okragły Stół Przedstawicieli Biznesu zebrał się z własnej inicjatywy w Kopenhadze, 17 i 18 lutego, aby podzielić się swymi opiniami w sprawie zmian klimatu.

Następujące organizacje biznesowe:

• Ogólnochińska Federacja Przemysłu i Handlu (All China Federation of Industry and Commerce)

• Brazylijska Krajowa Konfederacja Przemysłu (Brazilian National Confederation of Industry)

• BUSINESSEUROPE

• Kanadyjska Rada Dyrektorów Wykonawczych (Canadian Council of Chief Executives)

• Konfederacja Przemysłu Indyjskiego (Confederation of Indian Industry)

• Konfederacja Przemysłu Duńskiego (Confederation of Danish Industry)

• Kenijskie Stowarzyszenie Producentów (Kenya Association of Manufacturers)

• Krajowa Inicjatywa Biznesowa - Republika Południowej Afryki (National Business Initiative - South Africa)

• Japońska Federacja Biznesu Keidanren (Nippon Keidanren - Japan Business Federation)

• Amerykańska Izba Handlowa (US Chamber of Commerce)

• Amerykańska Rada Biznesu Międzynarodowego (US Council for International Business)

uzgodniły wspólne oświadczenie związane z nadchodzącą międzynarodową konferencja klimatyczną w Kopenchadze w grudniu 2009 r.:

Świat biznesu pragnie wspierać osiągnięcie pozytywnego rezultatu podczas konferencji COP15 w Kopenhadze. Pomimo spadku koniunktury uzyskanie konsensusu jest naszym zdaniem możliwe. Aby posunąć naprzód wspólne międzynarodowe działania w zakresie zmian klimatycznych, odnosząc się jednocześnie do kwestii poprawy sytuacji gospodarczej i promując bezpieczeństwo energetyczne, rządy państw muszą podczas konferencji COP15 stworzyć przede wszystkim międzynarodową umowę ramową,. Uważamy, że powinna się ona w równym stopniu koncentrować wokół kwestii łagodzenia skutków zmian klimatycznych, dostosowania się do nich oraz problemu wyrębu lasów.

Jesteśmy bardzo zaniepokojeni panującą obecnie trudną sytuacją gospodarczą. Uważamy, że bez poprawy sytuacji ekonomicznej zdolność do podjęcia przez społeczność globalną ambitnych działań w celu zajęcia się problemami klimatycznymi może ulec osłabieniu. Spodziewamy się jednak, iż kryzys finansowy będzie tymczasowy. Rozumiemy również, że zmiany klimatu stanowią globalne wyzwanie wymagające działań zarówno krótko- jak i długoterminowych.

Musimy działać, jednak w tak trudnych czasach musimy działać mądrze i efektywnie, korzystając ze zintegrowanej polityki opartej na zróżnicowaniu priorytetów, współdziałając w ramach Konferencji UNFCCC oraz innych wielostronnych procesów, aby jak najlepiej wykorzystać ograniczone zasoby finansowe.

Zdecydowane działanie w czasach kryzysu gospodarczego

Rządy powinny uznać i przyjąć zaangażowanie i wiedzę świata biznesu jako istotne w stawianiu czoła wyzwaniom w 2009 roku.

Biznes jest częścią rozwiązania kwestii zmian klimatu. Już teraz podejmujemy ważne kroki i działania w krajach rozwiniętych i rozwijających się, udowadniając, że biznes oferuje szeroki zakres rozwiązań i zasobów. Kluczową rolę w tym zakresie odgrywać będzie zintegrowane podejście w ramach rządów, w odniesieniu do spraw energii, zmian klimatu i rozwoju. Istnieje wiele realnych opcji technologicznych, a my możemy i musimy działać lepiej przy udziale elementów polityki zapewniających wsparcie, takich jak normy, partnerstwa publiczno-prywatne, zamówienia publiczne i tym podobne.

Musimy zwiększyć finansowanie dla B R, innowacji i szkoleń oraz promować działania umożliwiające zmniejszenie kosztów transferu technologii oraz handlu dzięki programom ramowym. Należy kontynuować wykorzystanie mechanizmów CDM oraz JI w zakresie niewielkich projektów, projektów rolnych oraz zmniejszenia biurokracji.

Krajowe i regionalne działania stymulujące powinny obejmować inwestycje zorientowane na klimat i energię. Polityka klimatyczna oraz jej wdrożenie powinny pozytywnie wpłynąć na poprawę sytuacji ekonomicznej oraz wzrost gospodarczy, a państwa powinny unikać protekcjonizmu oraz innych działań przynoszących efekty odwrotne do zamierzonych. Zwiększyłyby one tylko problemy gospodarcze oraz podkopały tak potrzebny globalny konsens w kwestii wspólnych działań dotyczących zmian klimatu.

Stanowczo zalecamy bezpośrednie zaangażowanie przez rządy w negocjacje ministrów finansów, aby omówili oni sposoby na zwiększenie finansowania kwestii klimatu w obecnych ograniczonych warunkach finansowych.

Jednym sposobem na odniesienie się do tych wyzwań, wobec ograniczonych finansów, jest lepszy wybór inwestycji na poziomie krajowym pod kątem skuteczności i rentowności. Różne uwarunkowania krajowe i regionalne, jak również różne branże będą wymagały różnych mechanizmów i potrzeb w zakresie finansowania.

Finansowanie musi mieć cel oraz być przewidywalne. Podczas rozwiązywania kwestii finansowania, technologii, wylesiania oraz przystosowania do skutków zmian w programach ramowych w okresie po 2012 roku zalecamy korzystanie w miarę możliwości z pomocy renomowanych instytucji. Należy usprawnić działalność instytucji zajmujących się kwestiami finansowania poprzez przyjęcie formy partnerstwa publiczno-prywatnego, przy wykorzystaniu odpowiedniej optymalizacji, przejrzystości, jasnych zasad oraz procedur na wzór biznesowy.

Kwestią dostosowania do skutków zmian klimatu należy zająć się na poziomie międzynarodowym i lokalnym, w szczególności w odniesieniu do kwestii wody, zdrowia, rolnictwa i przyszłych problemów związanych z produkcją i dystrybucją energii. Należy przy tym wykorzystać umiejętności oraz stworzyć zrównoważoną infrastrukturę lokalną, jak również korzystać z doświadczenia już obecnego w krajach rozwijających się.

Zebrane tu organizacje biznesowe, pochodzące z pięciu kontynentów, reprezentujące miliony firm, z krajów o różnym poziomie rozwoju, są zaangażowane w dalszą pracę na rzecz rozwoju tych idei oraz oferują bardziej konkretne zalecenia i rozwiązania, które wspomogą ożywienie gospodarcze, spowodują nasilenie działań w zakresie zmian klimatu i umożliwią potrzebny zrównoważony rozwój we wszystkich regionach.

Kluczowe elementy programu ramowego UNFCCC w okresie po 2012 roku

Program ramowy UNFCCC powinien być elastyczny i obejmować wszystkie kraje, uwzględniając wspólne, ale zróżnicowane obowiązki. Powinien równie dużo uwagi poświęcić kwestiom adaptacji i łagodzenia skutków zmian klimatycznych oraz uwzględniać cele, plany działania i okoliczności w danych krajach.

Program ramowy powinien:

• rozwijać wymierne, możliwe do zgłoszenia i zweryfikowania metodologie oraz uczynić z nich priorytet;

• umożliwić innowacje oraz bezpieczeństwo energetyczne. Nie powinien wykluczać żadnych opcji zarówno z punktu widzenia energii jak i technologii. Program ramowy powinien ustanowić wspólne działania międzynarodowe mające na celu zrównoważenie łagodzenia skutków zmian klimatycznych i dostosowania się do nich;

• umożliwić i wspierać długoterminowe innowacje i inwestycje w zakresie czystszych technologii;

• przyznać pierwszeństwo finansowaniu sektora publicznego i prywatnego dla B R oraz edukacji i szkoleń w zakresie części technologicznej i finansowej programu;

• uznać partnerstwa publiczno-prywatne dla współpracy technologicznej i tworzenia możliwości, które zademonstrowały sprawdzalne wyniki;

• silniej koncentrować się na efektywności energetycznej oraz dzielić się informacjami oraz doświadczeniami w zakresie pomiaru oraz poprawy efektywności energetycznej, koncentrować się na wdrażaniu programów ramowych dla innowacji na poziomie krajowym, znosząc szkodliwe podatki i taryfy. Zalecamy zapewnienie doradztwa w kwestii zwiększonej efektywności energetycznej oraz tworzenie możliwości poprzez panele eksperckie lub technologiczne;

• uznać i umożliwić wykorzystanie partnerstwa publiczno-prywatnego w zakresie współpracy technologicznej zgodnie z modelem partnerstwa APP. 

  Źródło: PKPP Lewiatan - www.pkpplewiatan.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl