Uwagi PKPP Lewiatan do projektu ustawy o praktykach absolwenckich

12.11.2008

PKPP Lewiatan pozytywnie odnosi się do proponowanego projektu zmian w ustawie o praktykach absolwenckich. Sprzyjają one poszerzeniu możliwości praktycznego zapoznania się z zawodem przez absolwentów. Dotychczasowy brak ustawy obejmującej swoim zakresem kwestie związane z zatrudnianiem absolwentów czy studentów w ramach tzw. praktyk, powodował, iż podejmowane przez pracodawców w tym zakresie działania zawsze były obarczone ryzykiem.

W Polsce pogłębia się przepaść między umiejętnościami nauczanymi w szkole a kompetencjami potrzebnymi na rynku pracy. Brak wykwalifikowanych pracowników ogranicza rozwój przedsiębiorstw. Ich przygotowanie szkolne odbiega od oczekiwań pracodawców. Dlatego ustawa o praktykach absolwenckich może przywrócić bardzo istotne ogniwo w przygotowaniu młodych ludzi do podjęcia pracy. To właśnie podczas praktyk często po raz pierwszy w życiu młody człowiek ma szansę zweryfikować swoją szkolną wiedzę i zderzyć ją z potrzebą praktycznego zastosowania w konkretnej firmie.
Na szczególnie poparcie zasługuje wprowadzenie możliwości odbywania praktyk absolwenckich na zasadzie wyłącznej zgody samych zainteresowanych, bez konieczności ingerencji organów administracji. Obecnie brak jest regulacji umożliwiającej, w sposób bezpieczny dla pracodawców, przyjmowanie na praktyki młodych osób. Tym samym, uwzględniając przepisy Kodeksu pracy, przyjęcie młodej osoby na praktyki bez nawiązania stosunku pracy jest prawie niemożliwe. Dlatego też postanowiono unormować, w drodze oddzielnej ustawy, instytucję praktyki absolwenckiej, jako alternatywy dla instytucji stażu przewidzianego w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Na tle analizy przepisów opiniowanego projektu pojawia się jednak wątpliwość, czy ustawa za bardzo nie zawęża kręgu osób, które będą mogły odbywać praktykę. Ograniczenie praktyk do absolwentów szkół ponadgimnazjalnych lub uczelni wyższych (art. 2 ust. 1) powoduje, że wykluczamy z niej uczniów szkół ponadgimnazjalnych, którym praktyka bardzo pomaga w doskonaleniu umiejętności praktycznych w wybranym zawodzie.

Proponujemy również doprecyzowanie zapisów projektu ustawy dotyczących rozwiązania łączącej strony umowy i wskazanie wprost, że prawo do wypowiedzenia umowy przysługuje obu stronom i że nie jest wymagane uzasadnienie wypowiedzenia.

Wprowadzenie stosownych zapisów ułatwi interpretację, a w konsekwencji stosowanie ustawy.
Nasze wątpliwość budzi ponadto dopuszczalny okres, na jaki umowa może zostać zawarta. Definiowanie, iż nie może to być okres dłuższy niż 3 miesiące jest znacznym ograniczeniem woli stron. Z programów praktyk organizowanych przez przedsiębiorstwa wynika, iż okres trzech miesięcy pozwala jedynie praktykantowi na nieznaczne zorientowanie się w specyfice przedsiębiorstwa i pozyskanie wiedzy w zakresie obsługi urządzeń biurowych. Dopiero kolejne trzy miesiące dają możliwość znacznego rozszerzenia posiadanych kompetencji, podjęcia, pod okiem opiekuna, samodzielnego zadania czy projektu. Oczekiwaniem znacznej grupy praktykantów jest to, że praktyka nie ograniczy się do przysłowiowego „klejenia kopert". Jeżeli zatem ustawa ma odpowiadać oczekiwaniom absolwentów i pracodawców, a proponowane rozwiązania spełniać swoją rolę, dopuszczalny okres obowiązywania umowy powinien zostać wydłużony do co najmniej sześciu miesięcy.

Nasze wątpliwość budzi także kwestia ograniczenia wysokości miesięcznego świadczenia pieniężnego przez wskazanie, że nie może ono przekraczać dwukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. Uważamy, że określenie dopuszczalnego maksymalnego pułapu wynagrodzenia powinno należeć do stron umowy.
Liczymy, że przedstawione propozycje zostaną uwzględnione przy tworzeniu ostatecznej wersji projektu, tak by przyczynił się on do zwiększenia możliwości odbywania praktyk absolwenckich.
Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan
Warszawa, dnia 6 listopada 2008 r.

Źródło: PKPP Lewiatan, www.pkpplewiatan.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl

Komentarze