Wyrok NSA w sprawie zapłaty odsetek

  

Stan faktyczny sprawy

PTC złożyła do wniosek o stwierdzenie nieistnienia obowiązku zapłaty odsetek za prawo do wykorzystania częstotliwości za 2001 r. Prezes UKE decyzją z 16 kwietnia 2007 r. (utrzymaną następnie w mocy decyzją z 27 lipca 2007 r.) umorzył postępowania w sprawie wniosku PTC. Powyższe decyzje PTC zaskarżyła, zarzucając im naruszenia art. 31 ust. 1 pkt. 2 Prawa telekomunikacyjnego, naruszenie art. 61 oraz art. 105 §1 Kodeksu postępowania administracyjnego.

  

Wyrok Sądu I instancji

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 29 stycznia 2008 r. oddalił skargę PTC wskazując, że działanie Prezesa UKE, polegające na umorzeniu postępowania, było prawidłowe, gdyż obowiązek zapłaty odsetek za nieterminowe wnoszenie opłat wynikał wprost z przepisów prawa - art.  31 Prawa telekomunikacyjnego. Zdaniem Sądu dla wydania decyzji zgodniej z wnioskiem PTC koniecznym byłoby istnienie przepisu, który pozwałaby Prezesowi UKE na wydanie decyzji administracyjnej stwierdzającej, że obowiązek ten nie istnieje. Skoro takiego przepisu nie ma to słusznie Prezes UKE, wobec braku podstaw prawnych, umorzył postępowanie.

Powyższemu wyrokowi PTC zarzuciła obrazę prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, to jest art. 31 ust 1 pkt. 2 Prawa telekomunikacyjnego oraz art. 61 w związku z art. 104 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

  

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

W ustnych motywach wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż słusznie pełnomocnik Prezesa UKE wskazał, że zarzuty są sformułowane nieprawidłowo.

W zakresie pierwszego zarzutu stwierdził, iż mimo, że nie może być podstawą zarzutu kasacyjnego naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, zarzut ten może zostać rozpoznany. NSA uznał, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 31 Prawa telekomunikacyjnego i słusznie uznał, że obowiązek zapłaty odsetek wynikał z przepisu prawa. A zatem dla wydania decyzji stwierdzającej nieistnienie obowiązku koniecznym byłoby istnienie przepisu, który pozwałaby Prezesowi UKE na wydanie decyzji administracyjnej stwierdzającej, że obowiązek ten nie istnieje. Skoro takiego przepisu nie ma to słusznie Prezes UKE, wobec braku podstaw prawnych, umorzył postępowanie.

Odnośnie drugiego zarzutu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż jest on nieprawidłowo sformułowany, gdyż Kodeks postępowania administracyjnego reguluje postępowanie administracyjne przed organami administracji państwowej, natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny działa w oparciu o Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a zatem nie można WSA zarzucić naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego i z tych powodów zarzut ten w pierwszej kolejność należy oddalić.

Ponadto NSA stwierdził, iż nawet gdyby powyższy zarzut był sformułowany prawidłowo to nie zasługiwałby na uwzględnienie, gdyż także w tym zakresie słusznie WSA uznał, iż Prezes UKE nie podstaw i obowiązku do załatwienia sprawy w formie decyzji administracyjnej.

Wyrok jest prawomocny.  

Sygn. akt II GSK 652/08 

Źródło: www.uke.gov.pl