Budowa budynku na działalność gospodarczą

Odpowiedź prawnika: Budowa budynku na działalność gospodarczą

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22 ustawy o p.d.o.f.).  Aby wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy tego rodzaju, że poniesiony wydatek ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Pojęcie „w celu osiągnięcia przychodów” oznacza bezpośredni związek pomiędzy kosztem a przychodem (bez danego kosztu nie byłoby przychodu). Nie wystarczy sam zamiar, musi powstać lub zwiększyć się przychód w następstwie poniesionego wydatku i w danym roku podatkowym.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:  

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,  

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,  

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych  

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych (ust. 1 pkt 1 lit. b art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Kosztem uzyskania przychodu są w tym przypadku odpisy amortyzacyjne od tychże środków trwałych.

Zgodnie z art. 22a, amortyzacji podlegają w zasadzie stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,  

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,  

3. inne przedmioty  

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.  

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o ustawy.

Nakłady na budowę (określone w art. 22g np. ust. 4) winny powiększyć wartość początkową środka trwałego i tym samym być odliczane od kosztów w ramach odpisów amortyzacyjnych.

Amortyzacji nie podlegają m.in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym drugim przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności (art. 22c).