Decyzja na lokalizację obiektu w pasie drogowym

Przywoływana przez Panią ustawa dotyczy dróg publicznych. Jak wskazuje Paweł Zaborniak w publikacji „Ustawa o drogach publicznych. Komentarz” (Warszawa 2010, LexisNexis wydanie I): „Przedmiot regulacji komentowanej ustawy to fundamentalna dla funkcjonowania państwa część infrastruktury transportu. Na drogi publiczne, jako przedmiot regulacji, wskazuje jednoznacznie tytuł ustawy, natomiast art. 1 u.d.p. podaje definicję drogi publicznej. Zakres normatywny komentowanego aktu obejmuje w szczególności: podział dróg publicznych (art. 2-3), opłaty za korzystanie z dróg publicznych (art. 13-13l), administrację drogową (art. 17-22), zarządzanie tunelami położonymi w transeuropejskiej sieci drogowej (art. 24a-24g), skrzyżowania dróg z innymi drogami komunikacji lądowej i powietrznej oraz liniowymi urządzeniami technicznymi (art. 25-33), pas drogowy (art. 34-43)”. Przy czym w rozumieniu ustawy drogą publiczną jest jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Jako kategorie dróg publicznych ustawa wymienia:

 

Art. 2. 1. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1) drogi krajowe;

2) drogi wojewódzkie;

3) drogi powiatowe;

4) drogi gminne.

 

Odpowiadając więc na zadane przez Panią pytanie należy stwierdzić, że uprawnienie z art. 39 i art. 40 analizowanej ustawy dotyczy jedynie dróg publicznych podlegających pod w/w kategorie.