Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Zgodnie z art. 796 par. 1 Kodeksu postępowania cywinego, we wniosku lub żądaniu przeprowadzenia egzekucji z urzędu, należy wskazać świadczenie, które ma być spełnione, oraz sposób egzekucji. Przez sposób egzekucji należy rozumieć egzekucję z określonego przedmiotu czy prawa majątkowego dłużnika. Od sposobu egzekucji należy odróżnić jej rodzaj, którym jest egzekucja świadczeń pieniężnych bądź niepieniężnych. Natomiast sposobem egzekucji świadczeń pieniężnych jest: egzekucja z ruchomości, nieruchomości, rachunków bankowych, przez zarząd przymusowy, itd. Wierzyciel powinien we wniosku wskazać sposób egzekucji jak najmniej uciążliwy dla dłużnika (art. 799 k.p.c.), ale taki, który by zapewniał skuteczne przeprowadzenie egzekucji. Wierzyciel, wskazując we wniosku na świadczenie, może żądać wyegzekwowania tylko jego części, doprowadzając w ten sposób do rozdrobnienia należności, najczęściej dlatego, by nie wykładać dużych kwot na opłaty, których wysokość zależy od wartości egzekwowanego roszczenia. Jeżeli egzekucja z jednej części majątku dłużnika oczywiście wystarcza na zaspokojenie wierzyciela, dłużnik może żądać zawieszenia egzekucji z pozostałej części majątku. Określone we wniosku świadczenie oraz podany w nim sposób egzekucji są dla organu egzekucyjnego wiążące. Jak wynika z powyższych wyjaśnień, określenie sposobu egzekucji leży w gestii wierzyciela a nie komornika. Możliwe jest wiążące dla komornika porozumienie z wierzycielem w kwestii sposobu egzekucji wierzytelności.