Faktura korygująca WDT i WNT w PKPiR

Odpowiedź prawnika: Faktura korygująca WDT i WNT w PKPiR

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”)  podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, która obejmuje całość świadczenia od nabywcy.

Jeżeli podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu podatnik powinien obniżyć podstawę opodatkowania w deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury. Co do zasady podatnik powinien posiadać przed upływem terminu złożenia deklaracji potwierdzenie odbioru faktury korygującej, jednak w przypadku WDT potwierdzenie takie nie jest wymagane. A zatem miesiącem rozliczenia takiej faktury korygującej jest miesiąc wystawienia faktury korygującej.

Z kolei nabywca, który otrzymał fakturę korygującą jest upoważniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu z miesiąc, w którym fakturę otrzymał lub jest zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał. Zatem w momencie otrzymania od kontrahenta unijnego faktury korygującej podatnik powinien pomniejszyć podstawę opodatkowania WNT wystawiając wewnętrzną fakturę korygującą. Faktury takie powinny być ewidencjonowane i wykazywane w deklaracji VAT-7 w miesiącu ich otrzymania, jednakże wykazane w nich kwoty w walutach obcych należy przeliczyć na złote według kursu obowiązującego na dzień wystawienia faktury pierwotnej.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że wskazane wyżej zasady dotyczą sposobu rozliczenia faktur korygujących w zakresie podatku VAT, odrębną kwestią jest natomiast problem dokonywania zapisów w podatkowych księgach w związku z otrzymaniem faktur korygujących.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów powinni postępować zgodnie z zasadami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podstawę korekty zapisów w księdze podatkowej mogą stanowić dowody księgowe, m.in. faktury korygujące wystawione przez sprzedawcę towaru lub usługi.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 marca 2009 r., nr ITPB1/415-818/08/MR, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 września 2008 r., nr ILPB1/415-407/08-4/AG), w sytuacji gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, to odbiorca faktury korygującej powinien ująć tę fakturę w księdze podatkowej na bieżąco.

Natomiast w sytuacji, gdy sprzedawca towaru lub usługi wystawia fakturę korygującą w związku z udzieleniem rabatu, otrzymaniem zwrotu sprzedanych towarów, podwyższeniem ceny, czy też stwierdzeniem pomyłki w cenie, stawce lub kwocie VAT bądź w  innej pozycji faktury, nabywca po otrzymaniu faktury korygującej powinien dokonać stosownej korekty zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu, w którym dany koszt został zaksięgowany. Jeżeli bowiem podatnik nie skoryguje zapisu w księdze dokonanego na podstawie błędnie wystawionej faktury pierwotnej – naraża się na zarzut ustalenia kosztu w nieprawidłowej wysokości.