Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Prawo polskie nie określa maksymalnego wskaźnika procentowego, do którego mogą być zasądzone alimenty. Wysokość alimentów ustala według swobodnego uznania sąd, kierując się ustawowymi dyrektywami. Zgodnie z tymi dyrektywami zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Sąd, określając wysokość alimentów, bierze pod uwagę przede wszystkim koszty utrzymania dziecka (wyżywienie, mieszkanie, odzież, leczenie) i jego wychowania (pielęgnacja, opieka, wykształcenie). Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są jedynie zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Należy w tym miejscu podkreślić, że chodzi o możliwości zarobkowe i majątkowe, a nie o wysokość faktycznych zarobków. Przy rozpatrywaniu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego uwzględnia się więc dochody i majątek, jaki zobowiązany mógłby posiadać przy pełnym wykorzystaniu swych możliwości fizycznych i intelektualnych. Ponadto prawo rodzinne stoi na stanowisku równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Zgodnie z tą zasadą rodzice powinni zapewnić swoim dzieciom taki poziom życiowy, na jakim sami żyją.