Nadzór w jednostkach prokuratury

Odpowiedź prawnika: Nadzór w jednostkach prokuratury

Kwestie związane z nadzorem służbowym reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 1992 r., Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. 1992 r., Nr 38, poz. 163 ze zmianami). Zgodnie z § 42 - 47 prokurator przełożony i zwierzchnik służbowy sprawują nadzór nad czynnościami podległych prokuratorów. Decyzję o objęciu sprawy nadzorem podejmuje kierownik prokuratury nadrzędnej, jego zastępca lub naczelnik wydziału, informując o tym odpowiednią jednostkę organizacyjną.

W szczególnych wypadkach prokurator apelacyjny może objąć nadzorem postępowanie przygotowawcze prowadzone w prokuraturze rejonowej. Nie wyłącza to nadzoru prokuratora okręgowego. Wykonywanie nadzoru służbowego polega przede wszystkim na osobistym zapoznaniu się prokuratora sprawującego nadzór z aktami sprawy w celu udzielenia konsultacji lub wytycznych. Jeżeli zachodzi potrzeba wydania odpowiednich poleceń co do treści czynności, należy przekazać je kierownikowi jednostki lub jego zastępcy; nadzór nie może ograniczać się wyłącznie do żądania nadsyłania informacji i sprawozdań.

O stwierdzonych w toku nadzoru przypadkach oczywistej obrazy przepisów prawa przez prokuratora zawiadamia się przełożonego dyscyplinarnego. Prokuratura Krajowa koordynuje sprawowany przez prokuratury apelacyjne i okręgowe nadzór służbowy, dbając w szczególności o ujednolicenie jego form oraz skuteczność. Na polecenie Prokuratora Generalnego lub Prokuratora Krajowego oraz w wyjątkowych przypadkach na podstawie decyzji dyrektora biura nadzór służbowy sprawuje Prokuratura Krajowa. Tylko wyjątkowo Prokuratura sprawuje nadzór służbowy w stosunku do prokuratury rejonowej. Najczęściej koordynuje podjęty nadzór przez prokuratury apelacyjna lub okręgową. Funkcje nadzorcze są realizowane także poprzez nadzór instancyjny oraz wizytacje i lustracje.

Kwestie związane zaś z rozpatrywaniem skarg i wniosków reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. 2002 r., Nr 5 , poz. 46). Jeżeli rozpatrzenie skargi lub wniosku wymaga uprzedniego zbadania i wyjaśnienia sprawy, organ właściwy do rozpatrzenia skargi lub wniosku zbiera niezbędne materiały. W tym celu może zwrócić się do innych organów o przekazanie niezbędnych materiałów i wyjaśnień.

Jeżeli skarga lub wniosek dotyczy kilku spraw podlegających rozpatrzeniu przez różne organy, organ, do którego wniesiono skargę lub wniosek, rozpatruje sprawy należące do jego właściwości, a pozostałe przekazuje niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, właściwym organom, przesyłając odpis skargi lub wniosku, i zawiadamia o tym równocześnie wnoszącego skargę lub wniosek.

Organ rozpatrujący skargę lub wniosek może, wydać polecenie lub podjąć inne stosowne środki, w celu usunięcia stwierdzonych uchybień oraz przyczyn ich powstawania. Właściwy organ zawiadamia redakcję prasową, radiową lub telewizyjną o wynikach rozpatrzenia sprawy stanowiącej treść przesłanego temu organowi przez redakcję materiału prasowego lub innej opublikowanej wiadomości, mającej znamiona skargi lub wniosku, a także dokonanych rozstrzygnięciach, wydanych poleceniach lub podjętych środkach i działaniach. Przepisy jednak nie precyzują po jakim czasie jednostka ma obowiązek zawiadomienia osoby o podjętych czynnościach. Sam nadzór ma być prowadzony nieprzerwanie. Nadzór służbowy prowadzony jest również niezależnie od wniosku.