Nieściągalne wierzytelności a przedawnienie

Pytanie klienta:

""Sporządzam protokoły dotyczące nieściągalności wierzytelności, niektóre są sprzed kilku lat, nawet z 2002 roku. Co powinnam w takiej sytuacji zrobić? Księgowa poinformowała mnie, iż nie powinnam pisać protokołów dotyczących wierzytelności sprzed dwóch lat, gdyż i tak nie można z tym nic zrobić, sprawa po prostu podlega przedawnieniu, czy to prawda? Czy z nieściągalnych wierzytelności możemy zaksięgować tylko te, które nie są starsze niż 2 lata, pozostałe ulegają przedawnieniu?""

Odpowiedź prawnika:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Jak stanowi art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. Jeśli zatem są spełnione powyższe warunki, podatnik może sporządzić protokół stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności.

Termin graniczny, tj. termin końcowy, w którym można wierzytelności odpisane jako nieściągalne zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyznacza art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Zatem w momencie, kiedy roszczenie o zapłatę wierzytelności przedawnia się – podatnik traci uprawnienie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (por. postanowienie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 18 października 2006 r., sygn. 1472/ROP1/423–253-327/06/RM).

Piotr Geliński - Doradca podatkowy

Doradca podatkowy nr 10841; magister prawa (absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego).

Od 2002 r. zdobywał doświadczenie jako współpracownik znanych kancelarii prawnych i kancelarii doradztwa podatkowego. Od 2008 r. wykonuje zawód doradcy podatkowego obecnie w formie spółki doradztwa podatkowego;

Specjalizuje się w: udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych; analizie obciążeń podatkowych i ich optymalizacji, planowaniu podatkowym; ocenie umów pod względem wynikających z nich obowiązków podatkowych; doradztwie w sporach z organami podatkowymi, podczas kontroli podatkowej i skarbowej oraz w postępowaniach z zakresu zobowiązań podatkowych, w tym także w postępowaniach sądowoadministracyjnych.