Podatek od pożyczonych pieniędzy

Odpowiedź prawnika: Podatek od pożyczonych pieniędzy

Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub czas nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Z umowy użyczenia wynika zatem, iż zwrócone muszą być te same rzeczy, które były oddane w użyczenie, np. użyczony może być ściśle oznaczony samochód, książka etc.

Pieniądze mogłyby być użyczone np. jeśli można by udowodnić, że zwrócone banknoty mają te same numery, co użyczone. Jeśli pieniądze zostały oddane przez jedną osobę drugiej z obowiązkiem zwrotu i zostały wydatkowane, a zwrócone zostały inne banknoty, to można mówić o pożyczeniu pieniędzy, a nie ich użyczeniu. Nieoprocentowana pożyczka powoduje konsekwencje w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). W zasadzie bowiem pożyczki podlegają PCC w stawce 2% od kwoty pożyczki. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki i ciąży na biorącym pożyczkę. Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika (np. notariusza).

W przypadku gdy pożyczka jest udzielona przez brata bratu (ale nie już szwagierce), to możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia od podatku pod warunkiem jednak:

• złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,
• udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.