Pojęcie wady ukrytej sprzedawanej rzeczy

Pojęcie wady ukrytej było określane przez przeciwieństwo do wady jawnej; ta ostatnia jest wadą, której istnienie kupujący mógł ujawnić w chwili zawarcia umowy (lub wydania rzeczy) przy dołożeniu zwykłej uwagi, wada ukryta zaś jest wadą, której ujawnienie albo nie jest możliwe, albo wymagałoby szczególnych fachowych badań. Wynika z tego, że kupujący, mając oczywiście prawo zbadania wydawanej mu przez sprzedawcę rzeczy, nie jest obciążony prawnym obowiązkiem czujności ani szczególnego badania rzeczy, chyba że jest to w danych stosunkach przyjęte. Brak obowiązku badania jakości rzeczy nawet co do jej cechy budzącej szczególne obawy, jaką jest szkodliwość rzeczy, potwierdza judykatura. W wytycznych Sądu Najwyższego z 30 grudnia 1988 r. w zakresie wykładni prawa i praktyki sądowej w sprawach rękojmi i gwarancji pojawiło się wprawdzie sformułowanie, że „nabywca wie o wadzie wówczas, gdy mógł ją z łatwością stwierdzić w chwili wydania rzeczy”, ale podkreślono równocześnie, że kupujący nie ma obowiązku badania rzeczy.