W ustawie o emeryturach pomostowych zawarta jest zasada, że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach (lub w szczególnych charakterze) uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy (art. 3 ust. 4 i 5).

"Pełny wymiar czasu pracy" w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych z 2008 r. odnosi się do czasu pracy określonego w umowie o pracę pracownika zatrudnionego na stanowisku mechanika lotniczego, nie zaś do czynności związanych z bezpośrednią obsługą potwierdzającą bezpieczeństwo statków powietrznych na płycie lotniska, stanowiących tylko część obowiązków mechanika lotniczego – tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 18 listopada 2010 r., sygn. III SA/Lu 243/10. Ten sam sąd uznał, że pełny wymiar czasu pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych odnosi się do czasu pracy określonego w umowie o pracę, nie zaś do czynności stanowiących tylko część obowiązków pracownika (sygn. III SA/LU 242/10).

Ponadto w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r., Nr 8 poz. 43) ustawodawca zawarł zasadę, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Brak jest w orzecznictwie, którym dysponujemy odniesienia się do wskazanych cech wykonywanej pracy. Przykładowo jednak można przytoczyć wyrok Sądu Najwyższego z 22 stycznia 2008 r., sygn. I UK 210/07, w którym sąd orzekł, że okres pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze w szczególnych warunkach w rozumieniu § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) może obejmować również czas krótkotrwałych, koniecznych szkoleń pracownika, zwłaszcza wstępnych. Na tej podstawie można próbować opierać argumentację przemawiającą za uznaniem pracy wykonywanej przez pracownika za wykonywaną stale.

W naszej ocenie powód nie ma konieczności wnoszenia w apelacji o uznanie, że praca w kanale remontowym była przez niego wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Takie samo roszczenie, tyle że „ubrane” w inne słowa zostało przecież zawarte w pozwie, w ramach którego powód dochodzi ustalenia wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Uznanie przez sąd, że taka praca była wykonywana jest równoznaczne z tym, że miało to miejsce stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.