Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Jeśli chodzi o sprzedaż praw do domeny internetowej, to przychód z tego tytułu jest przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym (prawo do domeny internetowej nie stanowi prawa majątkowego). Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1, kosztem uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Nie ma zatem, co do zasady, możliwości zastosowania zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.
Byłaby możliwość zastosowania zryczałtowanych kosztów w wysokości 50%, gdyby sprzedaży podlegało prawo do znaku towarowego, np. "mojadomena.pl" wraz z przypisanym mu prawem do domeny internetowej np. "www.mojadomena.pl"; znak towarowy natomiast nie byłby znakiem nabytym, lecz został stworzony w ramach działalności gospodarczej i został zarejestrowany po raz pierwszy w Urzędzie Patentowym.
W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się m.in. przychody z odpłatnego zbycia praw do znaków towarowych i tak należy zakwalifikować przychody uzyskane z tytułu zbycia prawa do znaku towarowego "mojadomena.pl". Natomiast, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. c przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością składników majątku, będących wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Unormowanie art. 22b ust. 1 cyt. ustawy wskazuje, że do wartości niematerialnych i prawnych zaliczone mogą być m.in. prawa do znaków towarowych, ale jedynie wówczas, gdy zostały przez podatnika nabyte. Jeżeli znak towarowy mojadomena.pl zostałby stworzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, a więc zostałoby udzielone prawo ochronne i nie był on znakiem nabytym. W zakresie kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży praw do znaku towarowego zastosowanie ma art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. przysługują koszty w wysokości 50 % uzyskanego przychodu. Zatem zgodnie z cyt. art. 22 ust. 9 pkt 1, prawo do takiego ustalenia kosztów przysługuje jedynie takiej osobie fizycznej, która uzyskała przychód z tytułu definitywnego przeniesienia na inną osobę prawa ochronnego na znak towarowy i która w chwili jego przeniesienia była jednocześnie pierwszą uprawnioną osobą z prawa ochronnego na ten znak.
Powyższe znalazło potwierdzenie w informacji Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z 17 września 2004 r. (sygn. P-2/415/20/04).