Przyłączenie się do egzekucji z nieruchomości

Możliwość przystąpienia do egzekucji statuowana jest przez Kodeks postępowania cywilnego:

Art. 927. Wierzyciel, który skierował egzekucję do nieruchomości po jej zajęciu przez innego wierzyciela, przyłącza się do postępowania wszczętego wcześniej i nie może żądać powtórzenia czynności już dokonanych; poza tym ma te same prawa co pierwszy wierzyciel.

Jarosław Świeczkowski („Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne. Komentarz”, Autorzy: Szczurek Z. (red.), Chmielewska M.K., Julke G., Knypl Z., Koenner M., Kowalkowski R., Kozik S., Langa-Bieszki H., Merchel Z., Świeczkowski J., Treder J., Wróblewska-Wcisło G., Opublikowano: Currenda, 2005) wprost stwierdza, że: „Ustawodawca nie wskazuje granicznego terminu, do upływu którego może nastąpić przyłączenie się wierzyciela do egzekucji. Należy więc przyjąć, że przyłączenie się wierzyciela do już trwającej egzekucji możliwe jest aż do zakończenia postępowania egzekucyjnego, a zatem prawomocnego umorzenia egzekucji lub prawomocnego postanowienia o przysądzeniu własności”. W braku przepisów, które by to uniemożliwiały, zasadnym wydaje się przyjęcie, że skuteczne będzie przystąpienie do egzekucji aż do przysądzenia własności nieruchomości. Wniosek należy więc złożyć do tego czasu. Późniejsze przystąpienie będzie bezskuteczne, albowiem:

Art. 999. § 1. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności. Przepis art. 791 stosuje się odpowiednio.